'ಎಲ್ಲಾರೂ ಹೋಳಿ ಹುಣ್ಣಿಮಿಗೆ ಇಲ್ಲೇ ಬರ್ರಿ. ಕೂಡಿ ಬಣ್ಣ ಆಡೋಣ,' ಎಂದು ಆಹ್ವಾನ ಕೊಟ್ಟ ಒಬ್ಬ ಮಿತ್ರ.
'ಬ್ಯಾಡ್ಲೇಪ್ಪಾ, ಸಣ್ಣ ಹುಡುಗೂರ ಚಡ್ಡಿ ಕಳದು ವಾರ್ನಿಷ್ (Varnish) ಹಚ್ಚಿ ಕಳಸ್ತಾರ,' ಎಂದು ಜೋಕ್ ಹೊಡೆದೆ ನಾನು.
ಧಾರವಾಡದಲ್ಲಿ ಹೋಳಿಗೆ ಬಣ್ಣ ಆಡುವುದು ಸಂತೋಷಕ್ಕೋ ಅಥವಾ ಸೇಡು ತೀರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲೋ ಎಂದು ತಿಳಿಯುವುದಿಲ್ಲ. ಬಣ್ಣದ ನೆಪದಲ್ಲಿ ವಾರ್ನಿಷ್, ಆಯಿಲ್ ಪೈಂಟ್, ಟರ್ಪೆನ್ಟೈನ್, ಮತ್ತೆ ಏನೇನೋ ದ್ರವಗಳನ್ನು ಹಚ್ಚಿ, ತೋಕಿ, ಸೋಕಿ ವಿಕೃತಾನಂದ ಪಡುತ್ತಾರೆ. ಎಬಡರು.
ಹೋಳಿ ಹುಣ್ಣಿಮೆ ದಿನ ಚಿಕ್ಕಮಕ್ಕಳು ಸಿಕ್ಕರೆ ಚಡ್ಡಿ ಬಿಚ್ಚಿಸಿ 'ಅದಕ್ಕೆ' ವಾರ್ನಿಷ್ ಹಚ್ಚಿ ಕಳಿಸುತ್ತಾರೆ ಎನ್ನುವ ಪ್ರತೀತಿ ಇತ್ತು. ಹೇಗೂ ಕಟ್ಟಿಗೆಗೆ ಪಾಲಿಶ್ ಮಾಡಲು ವಾರ್ನಿಷ್ ಉಪಯೋಗಿಸುತ್ತಾರೆ. 'ಇದಕ್ಕೂ' ಪಾಲಿಶ್ ಮಾಡಿದರಾಯಿತು ಎಂದು ವಾರ್ನಿಷ್ ಹಚ್ಚಿ ಕಳಿಸುತ್ತಿದ್ದರೋ ಏನೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿ ನಾವು ಅಣ್ಣಂದಿರ ಜೊತೆಗೇ ಬಣ್ಣವಾಡಲು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೆವು. ದೊಡ್ಡವರ ಜೊತೆ ಹೋದರೆ ಸೇಫ್.
ನಾನು ಚಡ್ಡಿ ಬಿಚ್ಚಿ ವಾರ್ನಿಷ್ ಹಚ್ಚಿ ಕಳಿಸುತ್ತಾರೆ ಅಂದರೆ ತುಂಟ ಗೆಳೆಯ 'ವಾರ್ನಿಷ್ ಹಚ್ಚಿದರೆ ವಾಲಿಯ ಬಲ ಬರುತ್ತದೆ,' ಅಂದುಬಿಟ್ಟ. ತುಂಟ.
'ವಾಲಿಗೆ ಬಣ್ಣ ಹಚ್ಚಿದ್ದನ್ನು ಘರವಾಲಿ ನೋಡಿಬಿಟ್ಟರೆ??' ಎಂದು ನಾನು ತಿರುಗಿಟ್ಟೆ.
ಹರಟೆಗೆ ಕೊಂಚ ತಡವಾಗಿ ಬಂದ ಇನ್ನೊಬ್ಬನಿಗೆ ಪೂರ್ತಿ context ಅರ್ಥವಾಗಿಲ್ಲ ಎಂದು ಕಾಣುತ್ತದೆ. 'ಯಾರೋ ಭಿಕ್ಷುಕ ಬಂದಾನ ಅಂದುಕೊಂಡು, 'ಏನೂ ಇಲ್ಲ. ಮುಂದೆ ಹೋಗಪ್ಪಾ,' ಅಂದಾರು,' ಎಂದು ಹೇಳಿದ.
'ವಾರ್ನಿಷ್ ಹಚ್ಚಿಸಿಕೊಂಡು ಬಂದ ತನ್ನ ವಾಲಿಯನ್ನೇ ಗುರುತಿಸಲು ಆಗದವಳು ಅದೆಂತಹ ಘರವಾಲಿ ಮಾರಾಯಾ??' ಎಂದೆ. ಎಲ್ಲರೂ ತಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಪೆಕಾ ಪೆಕಾ ನಕ್ಕರು.
'ತಾನು ಕಣ್ಣು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡರೂ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡ ಗಂಡನನ್ನು ಗುರುತಿಸಬಲ್ಲ ಗಾಂಧಾರಿಯಂತಹ ಪತ್ನಿಯನ್ನು ಅಪೇಕ್ಷಿಸಿದರೆ ವಾರ್ನಿಷ್ ಹಚ್ಚಿಸಿಕೊಂಡು ಮನೆಗೆ ಬಂದ ತನ್ನದೇ ವಾಲಿಯನ್ನು ಗುರುತಿಸಲಾಗದೇ 'ಮುಂದೆ ಹೋಗಪ್ಪಾ,' ಎನ್ನುವಂತಹ ಘರವಾಲಿ ಸಿಕ್ಕರೆ ಹೆಂಗೆ ಶಿವಾ???' ಎಂದು ಶಿವನೇ ಶಂಭುಲಿಂಗ ಎಂದು ತಲೆ ಮೇಲೆ ಕೈಯಿಟ್ಟುಕೊಂಡೆ.
ಇದರ ಬಗ್ಗೆ ಚಿಂತಿಸುತ್ತಾ ಗೆಳೆಯರ ಗುಂಪು ಕರಗಿತು. ರಾತ್ರಿ ತುಂಬಾ ಆಗಿತ್ತು. ನಿಶೆಯ ನಶೆ ಇಳಿಯುವದೊಳಗೆ ನಿದ್ರೆಗೆ ಜಾರಬೇಕು. ಇಲ್ಲವಾದರೆ ಕಷ್ಟ.
