ಒಂದೊತ್ತಿಗೆ ಊಟಕ್ಕೆ ಗತಿಯಿಲ್ಲದವಳು ಡೇಟಿಂಗ್ ಹೋಗಲು ಗಡಿಬಿಡಿ ಮಾಡಿದಳು

ಆವತ್ತು ನನ್ನ ಅದೃಷ್ಟ ಖುಲಾಯಿಸಿತು ಅಂದುಕೊಂಡೆ. Online Dating ಜಾಲತಾಣಗಳಲ್ಲಿ ಹುಡುಗಿಯರನ್ನು ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ಅಲೆದಾಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ಅಂತಹ ಸೈಟುಗಳಲ್ಲಿ ಹುಡುಗಿಯರು ಮತ್ತು ಹುಡುಗರ ನಡುವಿನ ಅನುಪಾತ ಬಹಳ ಖರಾಬಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಒಂದು ಸಕತ್ ಫಿಗರ್ ಇದ್ದರೆ ಅದನ್ನು ನೋಡಿಕೊಂಡು ಹತ್ತು ಜನ ಯಬಡರು ಜೊಲ್ಲು ಸುರಿಸಿಕೊಂಡು ಮೊದಲು online chatting, ಅದು ವರ್ಕೌಟ್ ಆದರೆ ನಂತರ ಮುಖಾಮುಖಿ ಡೇಟಿಂಗ್ ಇತ್ಯಾದಿ ಮಾಡುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ. ಅವೆಲ್ಲ ಹಿಟ್ ಅಂಡ್ ಮಿಸ್ ಇದ್ದ ಹಾಗೆ. ಗಾಳ ಹಾಕುತ್ತಿರಬೇಕು. ಬಂದರೆ ಬೆಟ್ಟ, ಹೋದರೆ ಜುಟ್ಟ ಅನ್ನುವ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ.

ಇವತ್ತು ಬೆಳಿಗ್ಗೆ online ನಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕ ಹುಡುಗಿ ಲವಲವಿಕೆಯಿಂದ ಚಾಟಿಂಗ್ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಳು. ನನ್ನ ಜೊತೆ ಅದೇಕೆ ಹಾಗೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ವಿಷಯ chatting ಕಿಂತ ಮುಂದೆ ಹೋಗುವದೇ ಇಲ್ಲ. ಅಪರೂಪಕ್ಕೆ ಸಿಕ್ಕ ಹುಡುಗಿಯರು ಒಂದೆರೆಡು ದಿನ ಚಾಟಿಂಗ್ ಮಾಡಿ ಸಿಂಕಾಗಿ ಬಿಡುತ್ತಾರೆ. ಅವರಿಗೆ ನಾನು ಬೋರಾಗುತ್ತೇನೋ ಅಥವಾ ಬೇರೆ ಮನ್ಮಥರು ಬಂದು ವಕ್ಕರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಆವತ್ತು ಸಿಕ್ಕಿದ್ದ ಬೆಡಗಿ ಬಿಂದಾಸ್ ಚಾಟಿಂಗ್ ಮಾಡಿದಳು. ಮುಂಜಾನೆ ಸಿಕ್ಕವಳ ಜೊತೆ ಸಂಜೆವರೆಗೆ ಸಾಕಷ್ಟು ಚಾಟಿಂಗ್ ಆಯಿತು.

ಮುಂದಿನದು ಮುಖತಃ ಭೇಟಿ. ಅಂದರೆ going on date. ಹೇಗೂ ಅವಳ ಜೊತೆ ಪರಿಚಯ ಒಳ್ಳೆ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ರೂಪಗೊಳ್ಳುತಿತ್ತು. ಹಾಗಾಗಿ ಇನ್ನೇಕೆ ತಡಮಾಡುವದು ಎಂದು ಕೇಳಿದೆ.

'ನಾಳೆಯಿಂದ ಎರಡು ದಿನ ವೀಕೆಂಡ್ ಇದೆ. ಭೇಟಿಯಾಗಲು ಸಮಯ, ಆಸಕ್ತಿ ಇದೆಯೇ? ಕಾಫಿ, ಲಂಚ್ ಅಥವಾ ಡಿನ್ನರ್ ಗೆ ಮೀಟ್ ಆಗೋಣವೇ?' ಎಂದು ಪೀಠಿಕೆ ಇಟ್ಟೆ

ಆಶ್ಚರ್ಯವೆನ್ನುವಂತೆ ತುಂಬಾ ಉತ್ಸುಕತೆ ತೋರಿದಳು. 'ವೀಕೆಂಡ್ ತನಕ ಕಾಯುವದೇಕೆ? ಇವತ್ತೇ ರಾತ್ರಿ ಡಿನ್ನರ್ ಗೆ ಸೇರೋಣವೇ?' ಎಂದು ಕೌಂಟರ್ ಪ್ರಪೋಸಲ್ ಇಟ್ಟಳು.

ಅಲಲಲಲಾ ಮಿಟುಕಲಾಡಿ! ಅಂದುಕೊಂಡೆ. ಹುಡುಗಿ ಫಾಸ್ಟ್ ಇದ್ದಾಳೆ. ಪರಿಚಯವಾದ ಮೊದಲ ದಿನವೇ ಸಾಕಷ್ಟು ಮುಂದು ಬಂದಿದ್ದಾಳೆ. ಹುಡುಗನಾಗಿ ನಾನೇ ನಾಳೆ, ನಾಡಿದ್ದು ಭೇಟಿಯಾಗೋಣ ಅಂತ ಪ್ರಪೋಸಲ್ ಇಟ್ಟರೆ ಇವತ್ತೇ ಯಾಕೆ ಆಗಬಾರದು ಎಂದು ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ. ಏನು ಡೀಲೋ ಏನೋ. ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಬಹಳ exciting ಆಗಿದೆ ಎಂದೆನಿಸಿತು.

ನನಗೂ ಆಕೆಯನ್ನು ಅಂದೇ ಭೇಟಿಯಾಗೇ ಬಿಡಬೇಕು ಅನ್ನುವ ಆಸೆ. ತೀವ್ರ ಆಸೆ. ಅದೆಷ್ಟು ತಿಂಗಳುಗಳಿಂದ online dating websites ಮೇಲೆ ಓತ್ಲಾ ಹೊಡೆದುಕೊಂಡಿದ್ದೆ ಎನ್ನುವುದು ನನಗೊಬ್ಬನಿಗೇ ಗೊತ್ತು. ಆದರೆ ಆದಿನ ಬೇರೆ ಕೆಲಸಗಳೂ ಇದ್ದವು. ಹಾಗಾಗಿ ತುಂಬಾ ಆಸಕ್ತಿಯಿದ್ದರೂ ಆಕೆ ಕೇಳಿದಾಕ್ಷಣ ಕಮಿಟ್ ಆಗಲು ಆಗಲಿಲ್ಲ. ಹೇಗೂ ರಾತ್ರಿಯವರೆಗೆ ಟೈಮ್ ಇದೆ. ಸಂಜೆ ಸುಮಾರಿಗೆ ಖಚಿತ ಮಾಡಿ ತಿಳಿಸುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ಹೇಳಿದೆ. ಆಕೆ ಕೊಂಚ disappoint ಆದವಳಂತೆ ಕಂಡುಬಂದಳು. ಹುಡುಗರು ಗಡಿಬಿಡಿ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಹುಡುಗಿಯರು ಹಾಗೆಲ್ಲ desperate ರೀತಿ ವರ್ತಿಸುವದು ಬಹಳ ಕಮ್ಮಿ. ಅದರಲ್ಲೂ ಡಿಮ್ಯಾಂಡ್ ಇದೆ ಅನ್ನುವ ಹುಡುಗಿಯರ ನಖರಾಗಳು ಒಂದೇ ಎರಡೇ. ಇವಳ ವರ್ತನೆ ತದ್ವಿರುದ್ಧವಾಗಿತ್ತು.

ಸಂಜೆಯಾಯಿತು. ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಕಾರಣಗಳಿಂದ ಆವತ್ತು ರಾತ್ರಿ ಆಕೆಯನ್ನು ಡೇಟಿಂಗಿಗೆ ಕರೆದೊಯ್ಯುವದು ಅಸಾಧ್ಯ ಅನ್ನಿಸತೊಡಗಿತು. ಮತ್ತೆ ಡೇಟಿಂಗಿಗೆ ಎಂದು ಹೋದ ಮೇಲೆ ರಿಲ್ಯಾಕ್ಸ್ ಆಗಿರಬೇಕು. ಆರಾಮಾಗಿ ಹರಟೆ ಹೊಡೆಯುತ್ತ ಊಟ ಮಾಡಿ, ಡೀಲ್ ವರ್ಕೌಟ್ ಆಗುತ್ತಿದೆ ಅನ್ನಿಸಿದರೆ ನಂತರ ಒಂದು ಸಿನೆಮಾ ಕೂಡ ಜೋಡಿಯಾಗಿ ನೋಡಿ ಬರುವಷ್ಟು ಟೈಮ್ ಮತ್ತು ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಇರಬೇಕು. ಆದರೆ ಆವತ್ತಿನ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಬಹಳ ಟೈಟ್ ಆಗಿತ್ತು. ಡೇಟ್ ನೈಟ್ ವರ್ಕೌಟ್ ಆಗುವಂತಿರಲಿಲ್ಲ.

'very very sorry dear. ಇವತ್ತು ರಾತ್ರಿ ಮೀಟ್ ಮಾಡಲು ಆಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿ ನಾಳೆ ಅಥವಾ ನಾಡಿದ್ದು ಅನುಕೂಲವಾಗಿದ್ದರೆ ತಿಳಿಸು. ನನಗೂ ನಿನ್ನನ್ನು ಡೇಟ್ ಮೇಲೆ ಕರೆದೊಯ್ಯಲು ತುಂಬಾ ಆಸಕ್ತಿ ಇದೆ. ಇವತ್ತು ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಸಾರಿ ಡಿಯರ್,' ಎಂದು ಅವಳಿಗೆ ಮೆಸೇಜ್ ಮಾಡಿದೆ.

Disappoint ಆದ ಹುಡುಗಿ ವಾಪಸ್ ರಿಪ್ಲೈ ಮಾಡಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ. ಅಲ್ಲದೇ ನನ್ನನ್ನು ಬ್ಲಾಕ್ ಮಾಡಿ ಮುಂದಕ್ಕೆ ಹೋಗ್ತಾ ಇರ್ತಾಳೆ ಅಂದುಕೊಂಡೆ.

ಆದರೆ ಹಾಗಾಗಲಿಲ್ಲ.

ತುಂಬಾ ಆಶ್ಚರ್ಯವೆನ್ನಿಸುವಂತೆ ಫಟಾಕ್ ಅಂತ ಇಮ್ಮಿಡಿಯೇಟ್ ಆಗಿ ಅವಳಿಂದ ರಿಪ್ಲೈ ಬಂತು.

'ನಾನು ನಿಮ್ಮ ಏರಿಯಾನಲ್ಲೇ ಇರೋದು. ಜಾಸ್ತಿ ಸಮಯವಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಸರಿ. ಸ್ವಲ್ಪೇ ಸಮಯವಾದರೂ ಸರಿ. ಇವತ್ತೇ ಮೀಟ್ ಆಗೋಣವೇ? ಜಸ್ಟ್ ಕಾಫಿ ಮತ್ತು ಸ್ನಾಕ್ಸ್? ಹತ್ತಿರದಲ್ಲೇ Subway, KFC, McDonald's ತರಹದ ಫಾಸ್ಟ್ ಫುಡ್ ಜಾಗಗಳಿವೆ. ಅಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಿಯಾದರೂ ಒಂದು ಹತ್ತು ನಿಮಿಷ ಭೇಟಿಯಾಗೋಣವೇ? ನಾನಂತೂ ಈಗ ಅಂದರೆ ಈಗಲೇ ರೆಡಿ. ನೀವು ರೆಡಿ ಇದ್ದರೆ ಈಗಲೇ ಹೊರಟುಬಿಡುತ್ತೇನೆ. ಹತ್ತು ನಿಮಿಷದಲ್ಲಿ ಫಾಸ್ಟ್ ಫುಡ್ ಜಾಗದಲ್ಲಿರುತ್ತೇನೆ. ಏನಂತೀರಿ? ಪ್ಲೀಸ್' ಎಂದು ರಿಪ್ಲೈ ಮಾಡಿದ್ದಳು.

ನನಗೂ ತುಂಬಾ ಆಸಕ್ತಿಯಿತ್ತು. ಹೋಗಲೇಬೇಕು ಅನ್ನಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೆ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ತುಂಬಾ ಟೈಟ್ ಆಗಿತ್ತು. ಏನೇ ಆಸೆಯಾದರೂ ಆವತ್ತು ಆಕೆಯೊಂದಿಗೆ ಡೇಟ್ ಮೇಲೆ ಹೋಗುವ ಸಾಧ್ಯತೆ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಬಿಲ್ಕುಲ್ ಇರಲಿಲ್ಲ.

ಕೈಗೆ ಬಂದ  ತುತ್ತು ಬಾಯಿಗೆ ಬರಲಿಲ್ಲ ಅಂತ ಒಂದು ತರಹದ ನಿರಾಸೆಯಾದರೂ ಅವಳ್ಯಾಕೆ ಅಷ್ಟೊಂದು ಉತ್ಸುಕತೆ ತೋರುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ ಅಂತ ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ. ಅದು ಮಾತ್ರ very unusual.

'Sorry dear, ಇವತ್ತು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. sorry,' ಎಂದು ಸಂಕಟದಿಂದ ರಿಪ್ಲೈ ಮಾಡಿದೆ.

ಅಷ್ಟಕ್ಕೇ ಮುಗಿಯಲಿಲ್ಲ. ಮತ್ತೆ ಇಮ್ಮಿಡಿಯೇಟ್ ಆಗಿ ರಿಪ್ಲೈ ಬಂತು.

'ಒಂದು ಫೇವರ್ ಮಾಡ್ತೀರಾ? ಪ್ಲೀಸ್... ' ಎಂದು ಕೇಳಿದಳು.

'ಏನು ಹೇಳಿ?' ಅಂದೆ. ಹುಡುಗಿಯರು ಹಾಗೆ ಸೆಂಟಿಯಾಗಿ ಫಿಟ್ಟಿಂಗ್ ಇಟ್ಟರೆ ಮತ್ತೇನು ಮಾಡಿಯಾನು ಹುಲು(ಳು)ಮಾನವ?

'ಅಲ್ಲಿರುವ Subway ಗೆ ಫೋನ್ ಮಾಡಿ ಒಂದು ಊಟದ ಪಾರ್ಸೆಲ್ ನನಗೆ ಕಳಿಸಿಕೊಡುತ್ತೀರಾ? ಪ್ಲೀಸ್. ಊಟಕ್ಕೇನೂ ಇಲ್ಲ. ಪ್ಲೀಸ್!' ಎಂದು ಮೆಸೇಜ್ ಬಂದಿತ್ತು.

ಇದು ನಿಜವೇ!? ಎಂಬಂತೆ ಎರಡೆರೆಡು ಬಾರಿ ಓದಿದೆ. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ನಾಲ್ಕು ಮೆಸೇಜ್ ಕಳಿಸಿದ್ದಳು. 'ತಪ್ಪು ತಿಳಿಬೇಡಿ. ಎರಡು ದಿವಸದಿಂದ ಊಟ ಮಾಡಿಲ್ಲ. ಪಾರ್ಸೆಲ್ ಆರ್ಡರ್ ಮಾಡ್ತೀರಾ ಪ್ಲೀಸ್. ನನ್ನ ಅಡ್ರೆಸ್ ಇದು. ಪ್ಲೀಸ್!!'

ಈ ಹುಡುಗಿ ಬೆಳಿಗ್ಗೆಯಿಂದ ಇಷ್ಟ್ಯಾಕೆ ಆಸಕ್ತಿ ತೋರಿಸುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ. ಡೇಟ್ ಮೇಲೆ ಹೋಗಲು ಅಷ್ಟ್ಯಾಕೆ ಹಾತೊರೆಯುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ ಎಂದು ಆವಾಗ ತಿಳಿಯಿತು. ಇದು ವಿಷಯ! ಕೂಳಿಲ್ಲದ ಬಾಳು! ಪಾಪ!

ಈ ಮುಂಬೈ ನಗರಿಯ ಒಡಲಲ್ಲಿ, ಇಲ್ಲಿನ ಥಳಕು ಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿ ನೆರಿಗೆ ಚಿಮ್ಮಿಸಿಕೊಂಡು ಉತ್ಸಾಹದ ಚಿಲುಮೆಗಳಂತೆ ಕಂಡುಬರುವ ಇಂತಹ ಯುವತಿಯರ ಹಿಂದೆ ಏನೇನು ಕಥೆಗಳಿವೆಯೋ ಏನೋ?

ಒಂದೊತ್ತಿನ ಊಟಕ್ಕಾಗಿ ಅಪರಿಚಿತನೊಬ್ಬನ ಜೊತೆ ಡೇಟ್ ಮೇಲೆ ಹೋಗುವಷ್ಟು desperate ಆಗುವ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಯಾರಿಗಾದರೂ ಬರಬಹುದು ಅಂದುಕೊಂಡಿರಲಿಲ್ಲ  ಬಿಡಿ.

ಮೇಲಿನದು ಯಾವುದೋ ಕಾಲ್ಪನಿಕ ಕಥೆಯಲ್ಲ. ಸತ್ಯಕಥೆ. ಪತ್ರಕರ್ತೆ ಗಾಯತ್ರಿ ಜಯರಾಮನ್ ಬರೆದಿರುವ - Who me, Poor?: How India's youth are living in urban poverty to make it big - ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ ದಾಖಲಾಗಿರುವ ಸತ್ಯಕಥೆಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದು.

ಇನ್ನೊಬ್ಬಳ ಕಥೆ ಕೇಳಿ. 'ಐಫೋನ್ ಕೊಳ್ಳಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ಅದಕ್ಕಾಗಿ 'ಹವ್ಯಾಸಿ ವೇಶ್ಯೆ'ಯಾದೆ ಎಂದು ಬಿಂದಾಸ್ ಆಗಿ ಹೇಳುತ್ತಾಳೆ. ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ಅವಳಿಗೆ ಯಾವುದೇ ಮುಜುಗರವಿಲ್ಲ. ದೆಹಲಿಯಿಂದ ಮುಂಬೈಗೆ ನೌಕರಿಗಾಗಿ ಬಂದಿರುವ ಹುಡುಗಿ. ಅದರಲ್ಲೂ ಪಂಜಾಬಿ ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ಹುಡುಗಿ.

'ಸಂಬಳವೇನೋ ತಕ್ಕಮಟ್ಟಿಗೆ ಬರುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ತಿಂಗಳಕೊನೆಗೇನೂ ಮಿಕ್ಕುವದಿಲ್ಲ. ಏನಾದರೂ ಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಅಂದರೆ ಕಾಸಿರುವದಿಲ್ಲ.

ಅದೇನಾಯಿತು ಅಂದರೆ... ಯಾವುದೋ ಒಂದು ಪಾರ್ಟಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ದೆ. ಪಾರ್ಟಿ ಗಮ್ಮತ್ತಿನಿಂದ ನಡೆದಿತ್ತು.

ಯಾರೋ ಒಬ್ಬನು ಅಚಾನಕ್ ಆಗಿ, 'ಕಾಫಿಗೆ ಬರುತ್ತೀರಾ?' ಎಂದು ಕೇಳಿದಷ್ಟೇ ಸಹಜವಾಗಿ, 'ಸೆಕ್ಸ್ ಮಾಡುವಿರಾ?' ಎಂದು ಕೇಳಿದ.

ಒಂದು ಕ್ಷಣ ತಬ್ಬಿಬ್ಬಾದೆ.

ನಂತರ ಸುಧಾರಿಸಿಕೊಂಡು, ತಮಾಷೆಗೆಂದು ಕೇಳಿದೆ, 'ಎಷ್ಟು ಕಾಸು ಕೊಡ್ತೀಯಾ?'

'ಎಷ್ಟೆಂದು ನೀವೇ ಹೇಳಿ' ಅಂದುಬಿಟ್ಟ.

ತಲೆಗೆ ಹೊಳೆದ ಸಂಖ್ಯೆ ೫೦೦೦.

'ಐದು ಸಾವಿರ,' ಅಂದೆ.

ಅವನು ಮರುಮಾತಾಡದೆ ಐದು ಸಾವಿರ ರೂಪಾಯಿಗಳನ್ನು ನನ್ನ ಕೈಯಲ್ಲಿಟ್ಟ. ಕೊಂಚ ಪ್ರೈವಸಿ ಇರುವ ಜಾಗಕ್ಕೆ ಕರೆದೊಯ್ದ.  ಮುಂದೆ ಒಂದಕ್ಕೆರಡಾಯಿತು. ಏನಾಗುತ್ತಿದೆ ಎಂದು ತಿಳಿಯುವ ಮೊದಲೇ ಎರಡು ದೇಹಗಳು ಒಂದಾಗಿದ್ದವು.

ಮುಂದೆ ಆ ಹುಡುಗರ ವೃತ್ತದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ಮತ್ತು ನನ್ನ ಈ 'ಹವ್ಯಾಸಿ ವೇಶ್ಯೆ' ದಂಧೆ ಬಗ್ಗೆ ಬೇರೆಯವರಿಗೂ ಗೊತ್ತಾಯಿತು. ಮಲಗಲು ಆಹ್ವಾನಗಳು ಬರತೊಡಗಿದವು. ಇಷ್ಟವಾದವರೊಡನೆ ನಾನೂ ಡೀಲ್ ಮಾಡತೊಡಗಿದೆ. ಕಾಸೂ ಇದ್ದು ಹುಡುಗ ಕೂಡ ಕೂಲಾಗಿದ್ದರೆ ಯಾಕೆ ಬೇಡ ಎನ್ನಲಿ? ಅಲ್ಲಿಗೆ ಸುಖಕ್ಕೆ ಸುಖ. ರೊಕ್ಕಕ್ಕೆ ರೊಕ್ಕ. ಈಗ ಕೈಯಲ್ಲಿ  ಸಾಕಷ್ಟು ಕಾಸು ಓಡಾಡತೊಡಗಿದೆ. ಐಫೋನ್ ಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ,' ಎಂದು ತಣ್ಣಗೆ ಹೇಳುತ್ತಾಳೆ.

ಕಥೆ ಕೇಳಿದ ನೀವು ದಿಗ್ಮೂಢರಾಗಿದ್ದಾರೆ  'Any problem?' ಅನ್ನುವ ಲುಕ್ ಕೊಡುತ್ತಾಳೆ.

'ನನ್ನ lifestyle ಹೀಗಿದೆ ಅಂತ ನೀವೇನೂ ದೊಡ್ಡ ಮಡಿವಂತರಂತೆ ನನ್ನನ್ನು judge ಮಾಡುವ ಅಗತ್ಯವಿಲ್ಲ. ಓಕೆ?' ಎನ್ನುವ ಧಿಮಾಕು ಬೇರೆ.

ಮತ್ತೊಬ್ಬ ಯುವಕ ತನ್ನ ಕಥೆ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. 'ಒಂದಿನ ರಾತ್ರಿ ಪ್ರೀಮಿಯಂ ರೆಸ್ಟುರಾಂಟಿಗೆ ಪಾರ್ಟಿ ಮಾಡಲು ಹೋಗಿದ್ದೆವು. ಬೆಳಗಿನ ಜಾವದ ತನಕ ಕುಡಿದಿದ್ದೇ ಕುಡಿದಿದ್ದು. ನಲವತ್ತು ಸಾವಿರ ರೂಪಾಯಿಗಳ ಮೇಲೆ ಬಂದಿತ್ತು ಬಿಲ್. ಕೊಡಲು ಅಷ್ಟೊಂದು ಕಾಸು ಇರಲಿಲ್ಲ. ಮೊಬೈಲ್ ಫೋನ್, ವಾಚ್ ಒತ್ತೆ ಇಟ್ಟು ಬಂದೆವು. ಮರುದಿನ ರೊಕ್ಕದ ಜುಗಾಡ್ ಮಾಡಿಕೊಂಡ ನಂತರ ಹೋಗಿ ರೊಕ್ಕ ಕೊಟ್ಟು ಮೊಬೈಲ್ ಬಿಡಿಸಿಕೊಂಡು ಬಂದೆವು.'

ಇನ್ನೊಬ್ಬ ದೇಶದ ಪ್ರಖ್ಯಾತ ವಿದ್ಯಾಸಂಸ್ಥೆಯೊಂದರ ಪದವೀಧರ. ಒಳ್ಳೆ ಸಂಬಳದ ಕೆಲಸ ಕ್ಯಾಂಪಸ್ ಇಂಟರ್ವ್ಯೂನಲ್ಲೇ ಸಿಕ್ಕಿದೆ. ತಿಂಗಳ ಖರ್ಚಿನ ನಂತರ ಬೇಕಾದಷ್ಟು ಕಾಸೂ ಉಳಿಯುತ್ತದೆ. ಇವನಿಗೆ online poker  (ಇಂಟರ್ನೆಟ್ ಮೇಲೆ ಆಡಬಹುದಾದ ಒಂದು ತರಹದ ಇಸ್ಪೀಟ್ ಎಲೆಯಾಟ) ಚಟ. ಆ ಜೂಜಿನ addiction ಆಗಿದೆ. ಲಕ್ಷಾಂತರ ರೂಪಾಯಿ ಸಾಲ ತಲೆಗೆ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡಿದೆ. ಇದ್ದಬಿದ್ದ ಕ್ರೆಡಿಟ್ ಕಾರ್ಡುಗಳನ್ನು ಅವುಗಳ ಗರಿಷ್ಠ ಮೊತ್ತಕ್ಕೆ ಉಜ್ಜಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾನೆ. ಪರಿಣಾಮ ಸಾಲದ ಶೂಲ ಬಡ್ಡಿ ಸಮೇತ ಇವನನ್ನು ರುಬ್ಬುತ್ತಿದೆ. ಇದೇ ಕೊನೆಯ ಬಾರಿಗೆ ಅಂತ ಹೇಳಿ ತಂದೆತಾಯಿಯಿಂದ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಮೊತ್ತವನ್ನು ಪಡೆದುಕೊಂಡು ಬಂದು, ಸಾಲವನ್ನು ತೀರಿಸಿ, online poker ಜೂಜಿನ ಚಟದಿಂದ ಹೊರಬರುತ್ತೇನೆ ಅನ್ನುತ್ತಾನೆ. ಜೂಜಿನ ಚಟ ಅಷ್ಟು ಸುಲಭಕ್ಕೆ ಬಿಟ್ಟೀತೇ? ಸಕಲಗುಣಸಂಪನ್ನನಾಗಿದ್ದ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಿಗೆ ಇದ್ದ ಒಂದೇ ಚಟವೆಂದರೆ ಜೂಜಾಡುವದು. ಅದೇ ಹೇಗೆ ಪಾಂಡವರನ್ನು care of footpath ಮಾಡಿ ಮಹಾಭಾರತಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಯಿತು ಎಂದು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಗೊತ್ತಿದೆ.

ಹೀಗೆ ಸುಮಾರು ಹತ್ತಿಪ್ಪತ್ತು ಯುವಜನರ ಸತ್ಯಕಥೆಗಳನ್ನು ಈ ಪುಸ್ತಕದ ಲೇಖಕಿ ಕಲೆಹಾಕಿದ್ದಾರೆ. authentic ಆಗಿರಲಿ ಅಂತ ಕಥಾನಾಯಕ ಕಥಾನಾಯಕಿಯರ ಹೆಸರನ್ನೂ ಬದಲಾಯಿಸಿಲ್ಲ. ಆಕರ್ಷಕ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಕಥೆ ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ. ಕಥೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಏನೇ ಅಭಿಪ್ರಾಯವಿರಲಿ. ಆದರೆ ಭಿಡೆಯಿಲ್ಲದೆ ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಕಥೆಗಳನ್ನು ತಮ್ಮ ನಿಜ ಹೆಸರಿನೊಂದಿಗೆ ಹೇಳಿಕೊಂಡ ಈಗಿನ ಯುವಜನರ ಎದೆಗಾರಿಕೆಗೊಂದು ಸಲಾಮ್.

ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಓದಿದ ಮೇಲೆ, ನಮ್ಮ ಮೂಗಿನ ನೇರಕ್ಕೆ, ಈಗಿನ ಯುವಜನಾಂಗದ ಮೇಲೆ ನೈತಿಕ ತೀರ್ಪು (moral judgement) ನೀಡಿ, 'ಈಗಿನ ಯುವಜನರು ಕೆಟ್ಟು ಕೆರ ಹಿಡಿದು ಹೋಗಿದ್ದಾರೆ. ನಮ್ಮ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಹೀಗರಲಿಲ್ಲಪ್ಪ!' ಎಂದು ಮಡಿವಂತಿಕೆ ತೋರಿದರೆ ತಪ್ಪಾದೀತು. ನಾವು ಯುವಜನರಾಗಿದ್ದಾಗ ನಮ್ಮ ಹಿಂದಿನ ತಲೆಮಾರಿನವರು ಅದೇ ರೀತಿ ಅಂದಿದ್ದರು. ಅವರು ಯುವಜನರಾಗಿದ್ದಾಗ ಅವರ ಹಿಂದಿನ ತಲೆಮಾರಿನವರು ಹಾಗೇ ಅಂದಿರಲು ಸಾಕು . ಅದು ಅನಾದಿ. ಅನಾಡಿಗಳ ಬಗೆ ಆಕ್ಷೇಪಣೆ ಅನಾದಿ! -:)

ಪುಸ್ತಕ ಓದಿ ಮುಗಿಸಿದಾಗ ಅನ್ನಿಸಿದ್ದು, ಒಂದೇ ವಾಕ್ಯದಲ್ಲಿ ಹೇಳಬೇಕೆಂದರೆ - ಹೀಗೂ ಉಂಟೆ? (ಅದೇ ಹೆಸರಿನ ಟೀವಿ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ನಡೆಸಿಕೊಡುವ ನಿರೂಪಕ ನಾರಾಯಣಸ್ವಾಮಿಯ ಜರ್ಕ್ ಹೊಡೆಯುವ ಶೈಲಿಯಲ್ಲಿ ಹೇಳಬೇಕು ಅಂದರೆ - ಹೀಗೂ ಉಂಠೇಯ್!? -:)