ಹೊಡೆಹೊಡೆಯುತಾ ನಲಿ ನಲಿ ಏನೇ ಆಗಲಿ...

ನಮ್ಮ ಧಾರವಾಡ ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ 'ಹೊಡೆಯುವದು' ಜಾಸ್ತಿ. ಅಂದರೆ ಬಾಕಿ ಯಾರೂ ಹೊಡೆಯದಿದ್ದನ್ನೂ ಸಹ ನಮ್ಮ ಕಡೆ ಮಂದಿ ಹೊಡೆದೇಬಿಡುತ್ತಾರೆ.

ನಮ್ಮ ಧಾರವಾಡ ಕಡೆ ಕಾರ್, ಸ್ಕೂಟರ್, ಬೈಕ್, ಇತ್ಯಾದಿ ವಾಹನಗಳನ್ನು ಯಾರೂ ಚಲಾಯಿಸುವದಿಲ್ಲ. ಬದಲಾಗಿ ಹೊಡೆಯುತ್ತಾರೆ. 'ಗಾಡಿ ಹೊಡಿತಿರೇನು?' ಅಂತ ಕೇಳಿದರೆ ಗಾಡಿಗೆ ಕಟ್ಟಿದ ಎತ್ತು, ಕುದುರೆಯನ್ನು ಹೊಡೆಯುತ್ತೀರೋ ಅಂತಲ್ಲ. ಗಾಡಿಯನ್ನು ಚಲಾಯಿಸಬಲ್ಲಿರೇನು ಅಂತ ಕೇಳಿದಂತೆ.

ನಿದ್ದೆ? ನಿದ್ದೆ ಮಾಡುವದಿಲ್ಲ. ಭರ್ಜರಿ ಊಟ ಹೊಡೆದ ನಂತರ ಗಡದ್ ನಿದ್ದೆ ಹೊಡೆಯುತ್ತೇವೆ. ನಿದ್ದೆಯಲ್ಲಿ ಗೊರಕೆ? ಅದನ್ನೂ ಅವರವರ ಸಾಮರ್ಥ್ಯಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಹೊಡೆಯುತ್ತಾರೆ.

ಲಂಚ? ತಿನ್ನುವದಿಲ್ಲ. ಲಂಚ ಕೂಡ ಹೊಡೆಯುತ್ತಾರೆ. ಊಟ ತಿನ್ನುವದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಹೊಡೆಯುತ್ತಾರೆ ಅಂದ ಮೇಲೆ ಲಂಚ ಹೇಗೆ ತಿಂದಾರು? ಅದನ್ನೂ ಹೊಡೆದೇ ಹಾಕುತ್ತಾರೆ.

ಪರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ ಕಾಪಿ ಮಾಡುತ್ತಾರೆಯೇ? ಎಲ್ಲಿಯದು ಬಿಡ್ರೀ. ಕಾಪಿ ಹೊಡೆಯುತ್ತಾರೆ. ಕೆಲವು ಕಡೆ ಕಾಪಿ ಹೊಡೆಸುತ್ತಾರೆ ಕೂಡ. ಹೊಡೆಯುವವರು, ಹೊಡೆಸುವವರು ಒಂದೇ ಕಡೆ ಸಂಗಮವಾಗುವದು ಕಾಪಿ ಹೊಡೆಯುವ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲೇ ಇರಬೇಕು.

ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಆಡುವಾಗ ರನ್ ಬಾರಿಸುವದಿಲ್ಲ. ಗಳಿಸುವದೂ ಇಲ್ಲ. ರನ್ ಕೂಡ, once again, ಹೊಡೆಯುತ್ತಾರೆ. ಯಾರಾದರೂ ರನ್ ಮಾಡದೇ ಬಾಲುಗಳನ್ನು ವೇಸ್ಟ್ ಮಾಡಿದರೆ, ಪೆವಿಲಿಯನ್ನಿಂದ ಆಜ್ಞೆ ಬರುತ್ತದೆ - 'ಲಗೂ ಲಗೂ ರನ್ ಹೊಡಿ. ಇಲ್ಲಾ ಔಟ್ ಆಗಿ ಬಾ. ಟೈಮ್ ಖೋಟಿ ಮಾಡಿದ್ದು ಸಾಕು.' ಒಮ್ಮೆ ಹಾಗೆ ಆಜ್ಞೆ ಬಂತು ಅಂದರೆ ಮುಗಿಯಿತು. ಬ್ಯಾಟುಗಾರ 'ಹಿಟ್ಟರ್ಗೆಟ್' ಅವತಾರ ತಾಳಿ, ದಾಂಡಿಗನಂತೆ ಎತ್ತರಪತ್ತರ ಬ್ಯಾಟ್ ತಿರುಗಿಸುತ್ತಾನೆ. ತಾಕಿದರೆ ರನ್. ಇಲ್ಲವಾದರೆ ವಿಕೆಟ್ ಶಿವಾಯ ನಮಃ! Hit or get out ಅನ್ನುವ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ವಾಣಿ ನಮ್ಮ ಧಾರವಾಡ ಮಂದಿಯ ಬಾಯಿಯಲ್ಲಿ ಹಿಟ್ಟರ್ಗೆಟ್ ಆಗಿಬಿಟ್ಟಿದೆ. ಹೋಗ್ಗೋ ಇದರ!

ಇನ್ನು ಹಾಕ್ಯಾಟದಲ್ಲಿ ಮತ್ಲಬ್ ಹಾಕಿ ಆಟದಲ್ಲಿ ಕೂಡ ಗೋಲ್ ಹೊಡೆದು ಗೋಲ್ಮಾಲ್ ಮಾಡುತ್ತಾರೆಯೇ ವಿನಃ ಗೋಲ್ ಗಳಿಸುವದಿಲ್ಲ. ಹಾಕ್ಯಾಟದಲ್ಲೂ ಹೊಡೆದಾಟ, ಗೋಲಿಗಾಗಿ.

ಹೊಡೆಯುವ ಹುಚ್ಚು ಎಲ್ಲಿ ತನಕ ಹೋಗುತ್ತದೆ ಅಂದರೆ ನಮ್ಮ ಕಡೆ ಯಾರೂ ಕಿಸ್ ಕೂಡ ಕೊಡುವದಿಲ್ಲ, ಕಿಸ್ ಮಾಡುವದಿಲ್ಲ. ಚುಂಬಿಸುವದು? ಅದನ್ನು ಕೇಳೇ ಇಲ್ಲ. ನಮ್ಮ ಕಡೆ ಮಂದಿಗೆ ಮುಂಜಾನೆದ್ದು ಚಂಬಿಸುವದು ಅಂದರೆ ಚಂಬು ಹಿಡಕೊಂಡು ಓಡುವದು ಗೊತ್ತೇ ಹೊರತು ಚುಂಬಿಸುವದು ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಚಂಬು ಮಾತ್ರ ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ಚುಂಬಿಸುತ್ತಿರುತ್ತದೆ. ಇವರಿಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಕಿಸ್ ಗೊತ್ತು. ಕಿಸ್ ಕೂಡ ಹೊಡೆಯುತ್ತಾರೆ. ಅದೂ ಕದ್ದು ಮುಚ್ಚಿ ಪಚ್ ಪಚಾ ಅಂತ ಒದೊದ್ದೆಯಾಗಿ ಮನಗಂಡ (ಭರ್ಜರಿ) ಹೊಡೆಯುತ್ತಾರೆ. ಒಮೊಮ್ಮೆ ಕಿಸ್ಸಾಯಣದ ನಂತರ ಪೊದೆ ಹಿಂದಿನಿಂದ ಎದ್ದು ಬಂದ ಯುವ ಜೋಡಿಗಳನ್ನು ನೋಡಿದರೆ ಸಾಕು ಇವರು ಎಲ್ಲಿ ಕಿಸ್ ಹೊಡೆದುಕೊಂಡು, ಚುಮ್ಮಾ ಚುಮ್ಮಿ ಮಾಡಿ ಎದ್ದು ಬಂದರೋ ಅಥವಾ ಕಪ್ಕಪಾಳಕ್ಕೆ ಹೊಡೆದುಕೊಂಡು ಬಂದರೋ ಅನ್ನುವ ಮಾದರಿಯಲ್ಲಿ ಕೆಂಪಕೆಂಪಾಗಿಬಿಟ್ಟಿರುತ್ತಾರೆ. ಮುಖದ ಮೇಲೆ ರಾಗರತಿಯ ನಂಜ ಮೂಡಿತ್ತ ಮಾದರಿಯ ಲುಕ್ ಇರುತ್ತದಾದ್ದರಿಂದ ಕಿಸ್ ಹೊಡೆದು ಬಂದಿದ್ದಾರೆಯೇ ವಿನಃ ಕಪಾಳಕ್ಕೆ ಬಾರಿಸಿಕೊಂಡು ಬಂದಿಲ್ಲ ಅಂತ ನಿರ್ಧರಿಸಬಹುದು.

ಕಿಸ್ ಕೂಡ ಹೊಡೆಯುತ್ತಾರೆ ಅಂದ ಮೇಲೆ ಫ್ಲೈಯಿಂಗ್ ಕಿಸ್ ಕೂಡ ಹೊಡೆದೇ ತೀರುತ್ತಾರೆ.

ಒಮ್ಮೆ ಒಬ್ಬ ಹುಚ್ಚ ಒಬ್ಬ ಅರೆಹುಚ್ಚಿಗೆ ಕಿಸ್ ಹೊಡೆದು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದ. ಅದೇನಾಗಿತ್ತು ಅಂದರೆ ಆಕೆಯ ಹಾಸ್ಟೆಲ್ ಮುಂದೆ ಬಂದು ನಿಂತು ಪಿಸ್ ಹೊಡೆಯುತ್ತಿದ್ದನಂತೆ. ಆಹಾ! ನೋಡ್ರೀ. ಮತ್ತೊಂದು ಹೊಡೆಯೋ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆ ನೆನಪಾಯಿತು. ಪಿಸ್ ಅಂದರೆ ಮೂತ್ರ ಕೂಡ ಹೊಡೆದೇ ಬಿಡುತ್ತಾರೆ. ಎಲ್ಲಿ ಮೂತ್ರ ವಿಸರ್ಜನೆ ಅದು ಇದು ಅಂತ ಹೇಳುತ್ತ ಕೂಡೋಣ? ವಿಸರ್ಜನೆ ಮಾಡುವದು ಗಣಪತಿಯನ್ನು ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ. ಕಿಸ್, ಪಿಸ್ ಎಲ್ಲ ಹೊಡೆದೇ ರೂಢಿ ನಮ್ಮ ಕಡೆ.

ಹಾಂ, ಏನು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದೆ? ಹುಚ್ಚನೊಬ್ಬ ಅರೆಹುಚ್ಚಿಗೆ ಕಿಸ್ ಹೊಡೆದದ್ದು. ಆಕೆಯ ಹಾಸ್ಟೆಲ್ ಮುಂದೆ ಬಂದು ನಿಂತು ಹುಡುಗಿಯರ ರೂಂ ಕಡೆ ನೋಡುತ್ತ ನಿಂತಿದ್ದಾನೆ. ಪಿಸ್ ಹೊಡೆಯಲು ವತ್ರವಾಗಿದೆ ಮತ್ಲಬ್ ಅವಸರವಾಗಿದೆ. ಜಿಪ್ಪರ್ ಇಳಿಸಿದವನೇ ಶಿವಾಯ ನಮಃ ಅಂತ ಪಿಸ್ ಹೊಡೆಯುತ್ತ, ಹಲ್ಕಾ ಆಗುತ್ತ, ಹಲ್ಕಟ್ ನಗೆ ನಗುತ್ತ ನಿಂತಿದ್ದಾನೆ. ಆಗ ಕಂಡಿದ್ದಾಳೆ ಕಿಡಕಿಯಲ್ಲಿ ಅರೆಹುಚ್ಚಿ. ಆಕೆಯೂ ಪಿಸ್ ಹೊಡೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಹುಚ್ಚನನ್ನು ನೋಡಿ ಉದ್ರೇಕಗೊಂಡಿದ್ದಾಳೆ. 'ಏ, ಏ, ಅಲ್ಯಾಕ ನಿಂತು ಪಿಸ್ ಹೊಡಿತೀಯೋ?? ಹೋಗ್ ಹೋಗ್. ಇಲ್ಲಂದ್ರ ವಾರ್ಡನ್ ಬಂದು ಬೈತಾರ್ ನೋಡು!' ಅಂತ ಆವಾಜ್ ಹಾಕಿದ್ದಾಳೆ. ಪಾಪ ಅವನೇನು ಮಾಡಬೇಕು? ಮರ್ದ್ ಆದ್ಮೀಯಾಗಿ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ನಿಂತು ಪಿಸ್ ಹೊಡೆಯದೇ ಲೇಡೀಸ್ ಹಾಸ್ಟೆಲ್ ಟಾಯ್ಲೆಟ್ ಒಳಗೆ ಬಂದು ನಿರುಮ್ಮಳವಾಗಿ, ಊಸ್ ಅನ್ನುತ್ತ ಸೂಸು ಮಾಡಲು ಇವರು ಕೊಡುತ್ತಾರೆಯೇ??

ಪಾಪ ಹುಚ್ಚ. ಅದೂ ಪಿಸ್ ಹೊಡೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಹುಚ್ಚ. ಅರೆಹುಚ್ಚಿಯನ್ನು ಕಂಡಿದ್ದೇ ಕಂಡಿದ್ದು ಕೈಯಲ್ಲಿದ್ದ ಆಯುಧ ಬಿಟ್ಟವನೇ ಅದೇ ಕೈಯಿಂದ ಕಿಸ್ ಹೊಡೆದುಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾನೆ. ಪಿಸ್ ಹೊಡೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಹುಚ್ಚ (ಅದೇ) ಕೈಯಿಂದ ಕಿಸ್ ಹೊಡೆದನೇ? ಅಯ್ಯೋ, ಫ್ಲೈಯಿಂಗ್ ಕಿಸ್ ರೀ. ಫ್ಲೈಯಿಂಗ್ ಕಿಸ್ ಮತ್ತೆ ಕೈಯಿಂದ ಅಲ್ಲದೇ ಕಾಲಿಂದ ಹೊಡೆಯುತ್ತಾರೆಯೇ?

ಹಾಗೆ ಹುಚ್ಚನಿಂದ ಕಿಸ್, ಫ್ಲೈಯಿಂಗ್ ಕಿಸ್, ಹೊಡೆಸಿಕೊಂಡ ಅರೆಹುಚ್ಚಿ ಒಂದು ಪದ್ಯವನ್ನೇ ಬರೆದುಬಿಟ್ಟಳು.

ಕಿಸ್ಸು ಹೊಡೆದನೇ ಹುಚ್ಚ ಕಿಸ್ಸು ಹೊಡೆದನೇ
ಮ್ಯಾಲೂ ಹೊಡೆದನೇ ಹುಚ್ಚ ಕೆಳಗೂ ಜಡಿದನೇ
ಹಿಂದೂ ಹೊಡೆದನೇ ಹುಚ್ಚ ಮುಂದೂ ಬಡಿದನೇ
ಕಿಸ್ಸು ಹೊಡೆದನೇ ಹುಚ್ಚ ಕಿಸ್ಸು ಹೊಡೆದನೇ

ಪಿಸ್ಸು ಹೊಡೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಹುಚ್ಚ ಅದೇ ಕೈಯಿಂದ ಕಿಸ್ಸು ಹೊಡೆದ
ಕಿಸ್ಸು ಹೊಡೆದನೇ ಹುಚ್ಚ ಕಿಸ್ಸು ಹೊಡೆದನೇ
ಧಾರವಾಡದಿಂದ ಬಂದ ಹುಚ್ಚ ಹಾಸ್ಟೆಲ್ಲಿನೆದುರು ನಿಂತ ಹುಚ್ಚ
ಕಿಸ್ಸು ಹೊಡೆದನೇ ಹುಚ್ಚ ಕಿಸ್ಸು ಹೊಡೆದನೇ

ಫ್ರೆಂಚ್ ಸ್ಟೈಲಿನಲ್ಲಿ ಹೊಡೆದ ಹುಚ್ಚ ಆಸ್ಟ್ರೇಲಿಯನ್ ಸ್ಟೈಲಿನಲ್ಲಿ ಹೊಡೆದ ಕಿಸ್ಸಾ
ಕಿಸ್ಸು ಹೊಡೆದನೇ ಹುಚ್ಚ ಕಿಸ್ಸು ಹೊಡೆದನೇ
ಪಾಪಿ ಮುಂಡೆಗಂಡ! (ಕೋರಸ್)
ಕಿಸ್ಸು ಹೊಡೆದನೇ ಹುಚ್ಚ ಕಿಸ್ಸು ಹೊಡೆದನೇ

ಪದ್ಯ ಬರೆದಾದ ಮೇಲೆ ಅದಕ್ಕೊಂದು ಧಾಟಿ ಬೇಕಲ್ಲ? ಧಾಟಿ ಗೊತ್ತಿದ್ದು ಪದ್ಯ ಬರೆದಳೋ ಅಥವಾ ಪದ್ಯ ಬರೆದಾದ ಮೇಲೆ ಧಾಟಿ ಹಚ್ಚಿದಳೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಅದನ್ನು ಹಾಡಿದರೆ, ಶಿಶುನಾಳ ಶರೀಫ ಸಾಹೇಬರ, 'ಹಾವು ತುಳಿದೇನೆ ಮಾನಿನಿ ಹಾವು ತುಳಿದೇನೆ' ಹಾಡನ್ನು ಕೇಳಿದ ಹಾಗೆ ಅನ್ನಿಸಬೇಕು. ಎಲ್ಲಿಯ ಶಿಶುನಾಳ ಶರೀಫ್ ಸಾಹೇಬರು, ಎಲ್ಲಿಯ ಹಾವು, ಎಲ್ಲಿಯ ಅಂತಹ ತತ್ವಪದ, ಎಲ್ಲಿಯ ಹುಬ್ಬಳ್ಳಿ ಲೇಡೀಸ್ ಹಾಸ್ಟೆಲ್, ಎಲ್ಲಿಯ ಹುಚ್ಚ, ಎಲ್ಲಿಯ ಅರೆಹುಚ್ಚಿ, ಎಲ್ಲಿಯ ಪಿಸ್ಸು, ಎಲ್ಲಿಯ ಕಿಸ್ಸು. ಒಂದಕ್ಕೊಂದಕ್ಕೆ ಎಂತೆಂತಾ ಕನೆಕ್ಷನ್ ಹರಿಯೇ.





ಮನುಷ್ಯರನ್ನು ಮಾತ್ರ ಹೊಡೆಯುವದಿಲ್ಲ. ಬದಲಾಗಿ ಬಡಿಯುತ್ತಾರೆ, ರುಬ್ಬುತ್ತಾರೆ, ನಾದುತ್ತಾರೆ, ಕಟಿಯುತ್ತಾರೆ.

ಲೈನ್ ಮಾತ್ರ ಎಲ್ಲ ಕಡೆಯೂ, ಎಲ್ಲ ಭಾಷೆಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಹೊಡೆಯುತ್ತಾರೆ. ಲೈನ್ ಹೊಡೆಯೋದು, ಸೈಟ್ ಹೊಡೆಯೋದು ಲೈನ್ ಮಾರ್ನಾ ಅಂತಲೇ ಎಲ್ಲರೂ ಹೇಳೋದು. ಕೆಲವರಿಗೆ ಭಾಳ ಜನ ತಮಗೆ ಲೈನ್ ಹೊಡೆಯುತ್ತಾರೆ ಅಂತ ಒಳೊಳಗೇ ಖುಷಿ. ಆದರೆ ಮೇಲಿಂದ ಮಾತ್ರ ಇಲ್ಲದ ನಖರಾ. ಇನ್ನು ಪ್ರಾಯದಲ್ಲಿ ಬರೋಬ್ಬರಿ ಲೈನ್ ಹೊಡೆಯಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲ ಅಂದರೆ ಕೆಲವರು ಮುಂದೆ ಮಾನಸಿಕ್ ಆಗಿ, ತುಂಬಾ innocent ಆಗಿ, 'ಲೈನ್ ಹೊಡೆಯೋದು, ಲೈನ್ ಹೊಡೆಯಿಸಿಕೊಳ್ಳೋದು ಅಂದ್ರ ಏನ್ರೀ?' ಅಂತ ಕೇಳಿ ಎಲ್ಲರ ಮುಂದೆ ಮಂಗ್ಯಾ ಆಗುತ್ತಾರೆ. 'ಆಗಂತೂ ಯಾರೂ ಲೈನ್ ಹೊಡಿಲಿಲ್ಲ. ಈಗಾದರೂ ಗಿಚ್ಚಾಗಿ ಹೊಡೆಯಲಿ,' ಅಂತ ಫೇಸ್ಬುಕ್ ಮೇಲೆ ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ಫೋಟೋ ಹಾಕಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಬಗಲಿಲ್ಲದ ಬನಿಯನ್ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಬೃಂದಾವನ ಸುತ್ತುತ್ತಿರುವ ಫೋಟೋ, ಇಷ್ಟುದ್ದ ಎದೆ ಸೀಳು ತೋರಿಸುತ್ತ ದೇವಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಹೋಗುವ ಫೋಟೋ ಎಲ್ಲ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಸಂಭ್ರಮಿಸುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ. commonsense ಖಾಯಂ ಆಗಿ ಹೊಡೆಸಿಕೊಳ್ಳಬಾರದ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಹೊಡೆಸಿಕೊಂಡು ಹೊಗೆ ಹಾಕಿಸಿಕೊಂಡಿರುತ್ತದೆ. ಜನರು ಫೇಸ್ಬುಕ್ ಮುಖಾಂತರವಾದರೂ ಲೈನ್ ಹೊಡೆಯಲಿ ಅಂತ 'ಆಸೆ, ನೂರಾಸೆ, ತಾಳಲಾರೆ ನಾ ತಾಳಲಾರೆ, ಆ ಆಸೆ' ಮಾದರಿಯಲ್ಲಿ ತನಹಾ ತನಹಾ ಲುಕ್ ಕೊಡುತ್ತ ಕಳೆದು ಹೋದ ಜವಾನಿಯನ್ನೂ, ಅಂತಹ ಜವಾನಿಯ ದರ್ಧ ಭರೀ (ದುಃಖಭರಿತ) ಕಹಾನಿಯನ್ನೂ ನೆನಪು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತ ಹುಸ್ ಹುಸ್ ಅನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಉದ್ಯೋಗಿಲ್ಲದ ಜನ ಹೋಗಿ ಒತ್ತಬಾರದ ಜಾಗದಲ್ಲಿ (ಲೈಕ್) ಒತ್ತಿ ಬರುತ್ತಾರೆ. ಕಾಮೆಂಟ್ ಹಾಕಿ ರೇಗಿಸುತ್ತಾರೆ. ಅದೇ virtual ಲೈನ್ ಹೊಡೆಯೋದು. reality ಯೇ virtual reality ಆಗಿಹೋದ ಮೇಲೆ ಲೈನ್ ಹೊಡೆಯುವದು, ಹೊಡೆಯಿಸಿಕೊಳ್ಳುವದು ಕೂಡ virtual ಆಗುವದರಲ್ಲಿ ಏನು ಮಹಾ ಸಿವನೇ? ಶಿವನೇ ಶಂಭುಲಿಂಗ

ಹೀಗಿದೆ ನಮ್ಮ ಧಾರವಾಡ ಕಡೆ ಹೊಡೆಯೋ ಪುರಾಣ. ಬಾಕಿ ಯಾವದನ್ನಾದರೂ 'ಹೊಡೆಯುವದು' ನೆನಪಾದರೆ ತಿಳಿಸಿ. ನನಗೆ ಸದ್ಯಕ್ಕೆ ನೆನಪಾಗಿದ್ದಿಷ್ಟು.

* ಓದುಗರು ತಿಳಿಸಿದ್ದು : ಹಲಗಿ ಹೊಡೆಯುವದು. ಚೈನಿ (ಮಜಾ) ಹೊಡೆಯುವದು. ಹವ್ಯಕರಲ್ಲಿನ ಪೊಕಳೆ (boastful useless talk) ಹೊಡೆಯುವದು. ಟೈಮ್ ಕೂಡ ಹೊಡೆಯುತ್ತದೆ. ಎಜ್ಜಾಂಪಲ್ - 'ಐದು ಹೊಡೀತು. ಸಾಲಿ ಬಿಡೋ ಘಂಟಿ ಯಾಕ ಹೊಡೆದಿಲ್ಲಾ?'

* ನಂತರ ನೆನಪಾಗಿದ್ದು: ಹರಟೆ ಹೊಡೆಯುವದು.  

ಖುಷ್ವಂತ್ ಸಿಂಗ್ ಅದು ಹೇಗೆ ಅಷ್ಟೆಲ್ಲ ಬರೆದರು?

ಖುಷ್ವಂತ್ ಸಿಂಗ್ ನೆನಪಿರಬೇಕಲ್ಲ? ದೊಡ್ಡ ಲೇಖಕರು, ಪತ್ರಕರ್ತರು, ಸಂಪಾದಕರು, ಅಂಕಣಕಾರರು ಎಲ್ಲ ಆಗಿದ್ದವರು. ಒಂದೆರೆಡು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಮಾತ್ರ ತಮ್ಮ ತೊಂಬತ್ತು ಚಿಲ್ಲರೆ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ನಿಧನರಾದರು.

ಖುಷ್ವಂತ್ ಸಿಂಗ್ ಮೊದಲು ಭಾರತೀಯ ವಿದೇಶಾಂಗ ಸೇವೆಯಲ್ಲಿದ್ದರು. ನಿವೃತ್ತಿಯ ಅಂಚಿಗೆ ಬಂದಾಗ ಲೇಖಕರಾದರು, ಪತ್ರಕರ್ತರಾದರು. ಅವರು ಬರವಣಿಗೆಯನ್ನು ಗಂಭೀರವಾಗಿ ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿದ್ದು ಅವರಿಗೆ ಸುಮಾರು ಐವತ್ತೈದು ವರ್ಷಗಳಾದ ನಂತರವೇ. ಆ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಒಮ್ಮೆ ಲೇಖನಿ ಕೈಗೆತ್ತಿಕೊಂಡರು ನೋಡಿ! ನಂತರ ಅದನ್ನು ಕೆಳಗಿಳಿಸಿದ್ದು ಈಗ ಒಂದೆರೆಡು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ನಿಧನರಾದಾಗೆಯೇ. ಸುಮಾರು ನಲವತ್ತು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ನಿರಂತರ ಬರವಣಿಗೆ. ಸುಮಾರು ನಲವತ್ತು ಕಾದಂಬರಿ, ಒಂದು ಹದಿನೈದು ಕಥಾ ಸಂಕಲನ, ಮತ್ತೊಂದಿಷ್ಟು ಬೇರೆ ಬೇರೆ ತರಹದ ಪುಸ್ತಕಗಳು, ಸರ್ದಾರ್ಜೀ ಜೋಕುಗಳ ಸಂಗ್ರಹ, ಇತ್ಯಾದಿ. ಇನ್ನು ಪತ್ರಿಕೆಗಳಿಗೆ ಬರೆದ ಅಂಕಣಗಳು ಲೆಕ್ಕವಿಲ್ಲದಷ್ಟು. ತಮ್ಮ ಅಂತಿಮ ದಿನಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಪ್ರತಿ ವಾರ ಕಮ್ಮಿ ಕಮ್ಮಿಯೆಂದರೂ ಐದಾರು ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಪತ್ರಿಕೆಗಳಿಗೆ, ನಿಯತಕಾಲಿಕಗಳಿಗೆ ಅಂಕಣ ಬರೆಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಅವೆಲ್ಲವೂ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಭಾಷೆಗಳಿಗೆ ತರ್ಜುಮೆಯಾಗಿ ಪ್ರಾದೇಶಿಕ ಭಾಷೆಗಳ ಪತ್ರಿಕೆಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಮೂಡಿಬರುತ್ತಿದ್ದವು. ಹೀಗಾಗಿ ಎಲ್ಲ ಪತ್ರಿಕೆಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಖುಷ್ವಂತ್ ಸಿಂಗರ ಅಂಕಣವೊಂದು ಇದ್ದೇ ಇರುತ್ತಿತ್ತು.

'ಸಿಂಗ್ ಸಾಹೇಬರೇ, ಇದೆಂಗೆ ಮಾರಾಯರೇ, ಈ ಪರಿ ನಿರಂತರವಾಗಿ, ಧಾರಾಕಾರವಾಗಿ ಬರೆಯುತ್ತೀರಿ?' ಅಂತ ಯಾರಾದರೂ ಕೇಳಿದರೆ ಪೋಲಿ ಅಜ್ಜನ ತುಂಟ ಉತ್ತರ ರೆಡಿ ಇರುತ್ತಿತ್ತು.

'ನನ್ನ ಪೆನ್ನಿಗೆ ಇನ್ನೂ ತನಕ ಯಾರೂ ನಿರೋಧ ತಯಾರಿಸಿಲ್ಲ!'

ಅಷ್ಟು ಹೇಳಿ ಪೆಕಪೆಕಾ ಅಂತ ನಕ್ಕು ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಪಕ್ಕಾ ಸರ್ದಾರ್ಜೀ!

ಖುಷ್ವಂತ್ ಸಿಂಗ್ ಅದು ಹೇಗೆ ಅಷ್ಟೆಲ್ಲ ಬರೆದರು ಅಂತ ನೋಡುತ್ತಾ ಹೋದರೆ ಗೋಚರಿಸುತ್ತದೆ ಅವರ ಶಿಸ್ತುಬದ್ಧ ಜೀವನಶೈಲಿ. ಅದೊಂದರ ಜೊತೆಗೆ ಮಾತ್ರ ಅವರು ಎಂದೂ compromise ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿಯೇ ಅಷ್ಟೊಂದು ಬರೆದು ಬರೆದು ಬಿಸಾಡಿಬಿಟ್ಟರು.

ದಿನಾ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ನಾಲ್ಕು ಘಂಟೆಗೆ ಎದ್ದು ಬರೆಯಲು ಕೂತರು ಅಂದರೆ ಬರವಣಿಗೆ ಬಿಟ್ಟು ಏಳುವದು ಎಂಟು ಘಂಟೆ ಹೊತ್ತಿಗೆ. ನಾಲ್ಕು ಘಂಟೆಗಳ ನಿರಾತಂಕ ಬರವಣಿಗೆ. ಆ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿಯೇ ಸುಮಾರು ಎಲ್ಲ ಅಂಕಣಗಳೂ ತಯಾರಾಗಿಬಿಡುತ್ತಿದ್ದವು. ನಂತರ ಬೆಳಗಿನ ಉಪಹಾರ ಮುಗಿಸಿ ಒಂದೆರೆಡು ಘಂಟೆ ಟೆನಿಸ್, ಗಾಲ್ಫ್ ಇತ್ಯಾದಿ. ವ್ಯಾಯಾಮವೂ ಆಯಿತು ಜೊತೆಗೆ ಸ್ನೇಹಿತರು, ಅವರು ಇವರು ಸಿಗುತ್ತಿದ್ದರು. ಅಂಕಣಗಳಿಗೆ ಬೇಕಾದ ವಸ್ತುಗಳೂ ಸಿಗುತ್ತಿದ್ದವು.

ಆಟ ಮುಗಿಸಿ ಮನೆಗೆ ಬಂದ ನಂತರ ಓದು. ಅಷ್ಟೆಲ್ಲ ಬರೆಯಬೇಕು ಅಂದರೆ ಸುಮ್ಮನೇ ಆಗುತ್ತದೆಯೇ? ಅದಕ್ಕೆಲ್ಲ ಎಷ್ಟೊಂದು ಮಾಹಿತಿ ಸಂಗ್ರಹಿಸಬೇಕು. ಮನೆಯಲ್ಲೇ ಕುಳಿತು ಓದಿದರು, ನೋಟ್ಸ್ ಮಾಡಿಕೊಂಡರು. ಸಂಜೆಯವರೆಗೆ ಓದಿದ್ದು ಬರೆದಿದ್ದು.

ಸಿಂಗ್ ಸಾಹೇಬರಿಗೆ ಸ್ಕಾಚ್ ವಿಸ್ಕಿ ಅದರಲ್ಲೂ ದುಬಾರಿ ಸಿಂಗಲ್ ಮಾಲ್ಟ್ ಸ್ಕಾಚ್ ವಿಸ್ಕಿಯೆಂದರೆ ತುಂಬಾ ಇಷ್ಟ. ದಿನಾ ಸಂಜೆ ಬೇಕೇಬೇಕು. ಘಂಟೆ ಏಳಾಯಿತು ಅಂದರೆ ಮುಗಿಯಿತು. ಎಲ್ಲೇ ಇದ್ದರೂ, ಏನೇ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರೂ ಸಿಂಗ್ ಸಾಹೇಬರು 'ತೀರ್ಥ'ಯಾತ್ರೆಗೆ ಹೊರಟುಬಿಡುತ್ತಿದ್ದರು. ತೀರ್ಥ ಸೇವಿಸುವದರಲ್ಲೂ ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ಶಿಸ್ತು ಅವರದು. ಒಮ್ಮೆ ವಿಮಾನದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲೋ ಹೊರಟಿದ್ದರು. ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಡೊಮೆಸ್ಟಿಕ್ ವಿಮಾನಗಳಲ್ಲಿ ಡ್ರಿಂಕ್ಸ್ ಕೊಡುವದಿಲ್ಲ. ಮದ್ಯ ಸೇವನೆ ನಿಷೇಧಿತ ಕೂಡ. ಸಿಂಗ್ ಸಾಹೇಬರು ಎಲ್ಲ ತಯಾರಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡೇ ವಿಮಾನ ಹತ್ತಿದ್ದರು. ಕಿಸೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ಚಿಕ್ಕ ಫ್ಲಾಸ್ಕಿನಲ್ಲಿ ಇತ್ತು ಅವರ ಪ್ರೀತಿಯ ಸ್ಕಾಚ್. ಸಂಜೆ ಏಳು ಘಂಟೆಯಾಯಿತು. ವಿಮಾನ ಎಲ್ಲೋ ಹಾರುತ್ತಿತ್ತು. ಸಿಂಗ್ ಸಾಹೇಬರು ತಮ್ಮ ಫ್ಲಾಸ್ಕ್ ತೆಗೆದವರೇ ಗುಟುಕು ಗುಟುಕಾಗಿ ಎಣ್ಣೆ ಹೀರುತ್ತ ಕುಳಿತು ವಿಮಾನ ಪ್ರಯಾಣವನ್ನು ಎಂಜಾಯ್ ಮಾಡಿದರು. 'ಏನು ಸರ್ ಇದು? ಇದನ್ನೆಲ್ಲ ಮಾಡಬಾರದು,' ಅಂದ ಗಗನಸಖಿಗೆ, 'ನಿನ್ನ ಕೆಲಸ ನೀನು ಮಾಡಮ್ಮಾ. ಯಾಕೆ ತಲೆ ತಿಂತೀಯಾ?' ಅನ್ನುವ ಲುಕ್ ಕೊಟ್ಟು ತಮ್ಮ ಪಾನ ಸೇವನೆ ಮುಂದುವರೆಸಿದರು. ಅದು ಖುಷ್ವಂತ್ ಸಿಂಗ್ ಅವರ ಹಿಮ್ಮತ್ತು!

ಸಂಜೆ ಏಳರಿಂದ ರಾತ್ರಿ ಒಂಬತ್ತರವೆರೆಗೆ ನಿಯಮಿತ ಪಾನ ಸೇವನೆ. ಯಾರಾದರೂ ಸಹೃದಯಿಗಳು ಸೇರಿದರೆ ಪಾನ ಗೋಷ್ಠಿ. ಒಂಬತ್ತಕ್ಕೆ ಬಂದ್. ಬಾಟಲಿ ಮುಚ್ಚಿದವರೇ ಊಟಕ್ಕೆ ಎದ್ದೇ ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದರು ಲೇಖಕರು.

ನಂತರ ಒಂದು ಚಿಕ್ಕ ಊಟ ಮಾಡಿ ಬಂದರು ಅಂದರೆ ಆ ದಿನ ಮುಗಿದ ಹಾಗೆಯೇ. ಒಂದು ಹಾಟ್ ಐಟಂ ತಬ್ಬಿಕೊಂಡು ನಿದ್ರಾದೇವಿ ಮಡಿಲಿಗೆ ಜಾರುತ್ತಿದ್ದರು. ತಬ್ಬಿಕೊಂಡು ಮಲಗುತ್ತಿದ್ದ ಹಾಟ್ ಐಟಂ ಮತ್ತೇನೂ ಅಲ್ಲ ಮಾರಾಯರೇ ಹಾಟ್ ವಾಟರ್ ಬ್ಯಾಗ್!

ಮರುದಿನ ನಾಲ್ಕು ಘಂಟೆಗೆ ಮತ್ತೆ ಮೊದಲಿನ ದಿನಚರಿ ಶುರು! ಮತ್ತೆ ಬರವಣಿಗೆ. ಅದರ ಮೆರವಣಿಗೆ. ನಿರಂತರ. ಧಾರಾಕಾರ.