ನಾಗಮಣಿ ಸ್ಪರ್ಶಿಸಿದಾಗ ಭುಸ್ ಅಂದ ನಾಗಪ್ಪ!

ಅಂದು ಟೀಚರ್ (ಮೇಡಂ) ಅವನನ್ನು ಬಗ್ಗಿಸಿ ಬಗ್ಗಿಸಿ ಬಡಿಯುತ್ತಿದ್ದರು. 'ಎಷ್ಟು ಸರೆ ಹೇಳೇನಿ? ನಾ ಹೇಳಿದ್ದನ್ನ ಎಲ್ಲೆ ಕೇಳಬೇಕು ನೀವು? ಗುಂಡಾ (ಗೋಲಿ) ಆಡಬ್ಯಾಡ್ರೀ ಅಂತ ಹೇಳೇನೋ ಇಲ್ಲೋ? ಆದರೂ ಆಡ್ತೀರಿ? ಆಡ್ತೀರಿ?' ಅಂತ ಅಬ್ಬರಿಸುತ್ತ ಆರನೇ ಕ್ಲಾಸಿನ ಒಬ್ಬ ಚಿಣ್ಣ ಹುಡುಗನನ್ನು ಬಾರಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ದೊಡ್ಡ ಹೊನಗ್ಯಾ ಸೈಜಿನ ಎತ್ತರವಾಗಿದ್ದ ಮಾಸ್ತರಿಣಿ. ಅಂತವರು ಎತ್ತೆತ್ತಿ, ಅಂದರೆ ಕೈ ಎತ್ತೆತ್ತಿ, ಧಡಂ ದುಡುಂ ಅಂತ 'ಕಂಡಲ್ಲಿ ಗುಂಡು' ಅನ್ನುವ ಮಾದರಿಯಲ್ಲಿ ಬಾರಿಸುತ್ತಿದ್ದರೆ ಇವನು ಹಾರಿ ಹಾರಿ ಬೀಳುತ್ತಿದ್ದ. ಜಿಗಿದು ದೂರ ಬಿದ್ದರೆ ಹತ್ತಿರ ಎಳೆದೆಳೆದು ಫಟ್ ಫಟ್ ಅಂತ ಬಾರಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಒಂದು ಸಲ ಕಪಾಳಕ್ಕೆ ಬಿಗಿದರೆ ಮುಂದಿನ ಸಲ ಬಗ್ಗಿಸಿ ಬೆನ್ನಿಗೆ ಗುದ್ದುತ್ತಿದ್ದರು. ಅತ್ಲಾಗೆ ಇತ್ಲಾಗೆ ಸ್ಥಾನಪಲ್ಲಟವಾದರೆ ಎಳೆದೆಳೆದು ತಲೆಗೆ ಮೊಟಕುತ್ತಿದ್ದರು. ಪಾಪ! ಅವನು ಬರೋಬ್ಬರಿ ರುಬ್ಬಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ. 'ನಾದಮಯ, ಈ ಲೋಕವೇ ನಾದಮಯ' ಅನ್ನುವ ಮಾದರಿಯಲ್ಲಿ ಅವನನ್ನು ನಾದುತ್ತಿದ್ದರು ಆ ಮೇಡಂ.

'ಅಷ್ಟೂ ಗುಂಡಾ ಬೇಕು ನನಗ! ಅಷ್ಟೂ ಕೊಡು,' ಅನ್ನುತ್ತ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಬ್ರೇಕ್ ತೆಗೆದುಕೊಂಡರು. 'ಕೊಡು ಅಂದ್ರ ಕೊಡಬೇಕು. ಲಗೂನೆ ಅಷ್ಟೂ ಗುಂಡಾ ತೆಗೆದು ಕೊಡು. ಇಲ್ಲಂದ್ರ ನಾ ನಿನಗ ಮತ್ತೂ ಕೊಡತೇನಿ. ಏನು ಕೊಡತೇನಿ ಹೇಳು? ಕಡತಾ. ಈಗ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದು ಸಾಕಾಗಲಿಲ್ಲ?' ಅಂತ ಡಿಮ್ಯಾಂಡ್ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ರುಬ್ಬುವ ಎರಡನೇ ಸೆಶನ್ ಶುರುಮಾಡಲು ಟೀಚರ್ ರೆಡಿ. ಆಗ ಇವನು ಕೊಂಯ್ ಅಂದ.

'ಟೀಚರ್, ನನ್ನ ಕಡೆ ಗುಂಡಾ ಇಲ್ಲರೀ. ನಾ ಆಡಿಲ್ಲರೀ. ಸುಮ್ಮ ನಿಂತು ನೋಡಾಕತ್ತಿದ್ನರೀ. ಟೀಚರ್!' ಅಂತ ಗೋಗರಿಯುತ್ತಿದ್ದ. ಕೇಳಿದರೆ ಗುಂಡಾ (ಗೋಲಿ) ಇಲ್ಲವೆನ್ನುತ್ತಿದ್ದಾನೆ ಅಂತ ಮತ್ತೂ ಸಿಟ್ಟಿಗೆದ್ದ ಟೀಚರ್ ಅವನನ್ನು ರಪ್ ರಪ್ ಅಂತ ಮತ್ತೂ ಬಡಿದರು. ಬಡಿಸಿಕೊಂಡ. ನಮ್ಮ ಕ್ಲಾಸಿನ ಹುತಾತ್ಮ ಆತ. ಉಳಿದ ಹುಡುಗರ ಮೇಲಿನ ರೋಷವನ್ನು ಸದಾ ಅವನ ಮೇಲೆಯೇ ತೀರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಒಳ್ಳೆ ಕಗ್ಗಲ್ಲಿನಲ್ಲಿ ಕಡಿದ ಶಿಲ್ಪದಂತಿದ್ದ. ಸಣ್ಣಗೆ ಕತ್ತರಿಸಿದ ಗುಂಗುರು ಕೂದಲು. ಕಟ್ಟುಮಸ್ತಾದ ದೇಹ. ಒಳ್ಳೆ ಸಿದ್ದಿ ನಿಗ್ರೋ ಹಾಗಿದ್ದ. ನಮ್ಮ ಜಮಾನಾದ ಮಾಸ್ತರ್, ಟೀಚರ್ ಮಂದಿ ಬಡಿಯುತ್ತಿದ್ದ ರೀತಿಯೇ ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ಖರಾಬ್. ಅಂತಹ ಬಡಿತಕ್ಕೆ, ಹೊಡೆತಕ್ಕೆ tailor made ಇವನು.

ಇವನು ಗುಂಡಾ ಮುಚ್ಚಿಟ್ಟುಕೊಂಡಿದ್ದಾನೆ. ಕೊಡುತ್ತಿಲ್ಲ. ಇನ್ನು ತಾವೇ ಮುಂದುವರಿಯಬೇಕು ಅಂತ ಟೀಚರ್ ನಿರ್ಧಾರ ಮಾಡಿದರು. ಅವನನ್ನು ಹತ್ತಿರ ಕರೆದರು. ಇನ್ನೆಷ್ಟು ಬಾರಿಸುವವರು ಇದ್ದಾರೋ ಅಂತ ಅಳಕುತ್ತ ಹತ್ತಿರ ಬಂದ. ಅವನನ್ನು ತಿರುಗಿ ನಿಲ್ಲುವಂತೆ ಹೇಳಿದರು. ತಿರುಗಿಸಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಕುಂಡೆ ಮೇಲೆ ಎಲ್ಲಿ ಒದೆಯಲಿದ್ದಾರೋ ಅಂತ ಕಾಲು ಗಟ್ಟಿಯೂರಿ ನಿಂತ. ಒದೆ ತಿಂದು ರೂಢಿ ಇತ್ತು ನಮ್ಮ ಹುತಾತ್ಮ ದೋಸ್ತನಿಗೆ. ಸರಿಯಾಗಿ position ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ನಿಲ್ಲಲಿಲ್ಲ ಅಂದರೆ ಹಿಂದೆ ಒದ್ದ ಅಬ್ಬರಕ್ಕೆ ಮುಂದೆ ಮುಕ್ಕರಿಸಿ ಬಿದ್ದು ಹಲ್ಲು ಮುರಿದುಕೊಳ್ಳುವ ರಿಸ್ಕ್. ಅದೆಲ್ಲ ಅವನಿಗೆ ಹೇಳಿಕೊಡಬೇಕೇ? ಆದರೆ ಮುಂದಾಗುವದನ್ನು ಅವನು ನಿರೀಕ್ಷೆ ಮಾಡಿರಲಿಲ್ಲ. ಯಾರೂ ನಿರೀಕ್ಷೆ ಮಾಡಿರಲಿಲ್ಲ.

ಮಿಂಚಿನವೇಗದಲ್ಲಿ ಟೀಚರ್ ತಮ್ಮ ಬಲಗೈ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹೋದವರೇ ಅವನ ಚೊಣ್ಣದ (nicker, shorts) ಕಿಸೆಯಲ್ಲಿ ನುಗ್ಗಿಸಿಬಿಟ್ಟರು. ಮರುಕ್ಷಣದಲ್ಲೇ ಒಂಥರಾ ಮುಖ ಮಾಡಿದರು. ಮತ್ತೂ ಹೆಚ್ಚಿನ ಮಿಂಚಿನವೇಗದಲ್ಲಿ ಚೊಣ್ಣದ ಕಿಸೆಯಲ್ಲಿ ಇಳಿಸಿದ್ದ ಕೈಯನ್ನು ಸಟಾಕ್ ಅಂತ ಹೊರತೆಗೆದರು. ಗುಂಡಾ ಅಂತೂ ಸಿಕ್ಕಿದ ಹಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಅವರ ಮುಖದ ಮೇಲೆ ಒಂದು ತರಹದ ಜಿಗುಪ್ಸೆ, ಅಸಹ್ಯ. ಹಾವನ್ನೋ, ಹಲ್ಲಿಯನ್ನೋ, ಲೋಳೆಲೋಳೆಯಾಗಿರುವ ಶಂಖದಹುಳುವನ್ನು ಮುಟ್ಟಿಬಿಟ್ಟರೆ ಒಂದು ತರಹ ಅಸಹ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ ನೋಡಿ. ಆ ಮಾದರಿಯ ಅಸಹ್ಯ ಮುಖದ ಮೇಲೆ. ಅದಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾದ ಹುತಾತ್ಮ ಹುಡುಗನ ತಲೆಗೆ ಮತ್ತೊಂದೆರೆಡು ಬಿಟ್ಟರು. 'ಯಾಂ!ಯಾಂ! ಟೀಚರ್! ಟೀಚರ್!' ಅಂತ ನೋವಿಂದ ವಿಚಿತ್ರ ದನಿಯಲ್ಲಿ ಮುಲುಗುತ್ತ ಜರ್ಕ್ ಹೊಡೆದ.

ಆ ಟೀಚರಿಗೆ ಹೇಗಾದರೂ ಮಾಡಿ ಗುಂಡಾ ಜಪ್ತಿ ಮಾಡುವ ಉಮೇದಿ. ಚೊಣ್ಣದ ಬಲ ಬದಿಯ ಕಿಸೆಯಲ್ಲಿ ಗುಂಡಾ ಸಿಗದಿದ್ದರೆ ಏನಾಯಿತು ಎಡ ಬದಿಯ ಕಿಸೆಯಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕರೂ ಸಿಗಬಹುದು ಅಂತ ಎಡದ ಕಿಸೆಯಲ್ಲಿ ಉದ್ದಕೆ ಉಧೋ ಅಂತ ಕೈ ನುಗ್ಗಿಸಿಯೇಬಿಟ್ಟರು. ಇವನು ಸ್ವಲ್ಪ ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ಜಿಗಿದ. ಟೀಚರ್ ಮತ್ತೆ ಹಾವು ಮುಟ್ಟಿದರೋ ಎಂಬಂತೆ ಸರಕ್ ಅಂತ ಕೈ ಹಿಂದೆಳೆದುಕೊಂಡರು. ಮುಖದ ಮೇಲೆ ಮತ್ತೆ ಅದೇ ಅಸಹ್ಯದ ಲುಕ್. ಮುಟ್ಟಬಾರದ್ದನ್ನು ಮುಟ್ಟಿದಾಗ ಉಂಟಾಗುವ ಭಾವನೆ. ಹೇವರಿಕೆ. ಹೇಸಿಗೆ. repulsion.

ಗುಂಡಾ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ. ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಕಾರ್ಯಾಚರಣೆ ಮಾಡಿದರೂ ಗುಂಡಾ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ ಅಂತ ಮೇಡಂ ಅವರಿಗೆ frustration ಬೇರೆ. ಇವನಿಗೆ ಮತ್ತೊಂದಿಷ್ಟು ಬಿತ್ತು. ಕಿಮಕ್ ಗಿಮಕ್ ಅನ್ನದೇ ತಿಂದ. 'ಹೂಂ, ಹೋಗಿ ಕೂಡು. ಸೂಟಿ ಒಳಗ ಗುಂಡಾ, ಕ್ರಿಕೆಟ್, ಗಿಲ್ಲಿ ದಾಂಡು, ಅದು ಇದು ಆಟ ಆಡಿದರೆ ನೋಡ್ರಿ ಮತ್ತ! ಹುಷಾರ್! ಒಬ್ಬಬ್ಬರಿಗೂ ಬರೋಬ್ಬರಿ ಬಡಿತೇನಿ. ಹಿಡಿಹಿಡಿದು ಬಡಿತೇನಿ,' ಅಂತ ಬೈದ ಟೀಚರ್ ಅಂದಿನ ಪಾಠಕ್ಕೆ ಶುರುವಿಟ್ಟುಕೊಂಡರು.

ಸೂಟಿ ಅಂದರೆ ಮಧ್ಯಾನದ ಊಟದ ವಿರಾಮದಲ್ಲಿ ಏನೂ ಆಟ ಆಡಬಾರದು. ಆಟ ಆಡಿದರೆ ತಡವಾಗಿ ಕ್ಲಾಸಿಗೆ ಬರುತ್ತಾರೆ. ಶೈಕ್ಷಣಿಕ ಅವಧಿಯ ವೇಳೆ ಖೋಟಿಯಾಗುತ್ತದೆ ಅಂತ ಕಾಳಜಿ ಟೀಚರ್ ಅವರದು. 'ನಿಮ್ಮ ಆಟ ಗೀಟ ಏನೇ ಇದ್ದರೂ ಶನಿವಾರ, ಆದಿತ್ಯವಾರ ಮಾತ್ರ. ಬಾಕಿ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾ ಬಂದ್ ಮಾಡಬೇಕು!' ಅಂತ ಖಡಕ್ ಆಜ್ಞೆ ಮಾಡಿದ್ದರು. ನಾವು ಕೇಳಲಿಲ್ಲ. ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಬ್ಯಾಟ್, ಬಾಲ್, ಸ್ಟಂಪ್, ಇತ್ಯಾದಿಗಳನ್ನು ಜಪ್ತಿ ಮಾಡಿ, ಕಪಾಟಿನಲ್ಲಿಟ್ಟು ಕೀಲಿ ಹಾಕಿಬಿಟ್ಟರು. ಹುಡುಗರಿಗೇನು? ಇದಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಮತ್ತೊಂದು ಆಟ. ಭರ್ಜರಿಯಾಗಿ ಗೋಲಿ, ಗುಂಡಾ, ಚಿನ್ನಿ ದಾಂಡು ಇತ್ಯಾದಿ ದೇಸಿ ಕ್ರೀಡೆಗಳು ಶುರುವಾದವು. ಊಟದ ವಿರಾಮದ ನಂತರ ಒಂದು ಹತ್ತು ನಿಮಿಷ ಜಾಸ್ತಿ ಆಟವಾಡಿಯೇ ಕ್ಲಾಸಿಗೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಪ್ರತಿ ದಿವಸ ಇದೇ ಟೀಚರ್ ಪಿರಿಯಡ್ ಇರುತ್ತಿತ್ತು. ಲೇಟಾಗಿ ಬಂದರು, ಆಟವಾಡಬೇಡಿ ಅಂದರೂ ಆಟವಾಡಿದರು ಅಂತ ಪ್ರತಿ ದಿವಸ ಯಾರಿಗಾದರೂ ಇದೇ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ವಿಶೇಷ ಪೂಜೆಯಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೆ ಗೋಲಿ ಗುಂಡಾ ಶೋಧಿಸಿ ಜಪ್ತ ಮಾಡುವ ಕೆಲಸ ಅಂದು ಪ್ರಥಮ ಬಾರಿಯಾಗಿತ್ತು.

ಆ ಪಿರಿಯಡ್ ಮುಗಿಯಿತು. ಮುಂದಿನ ಪಿರಿಯಡ್ಡಿನ ಶಿಕ್ಷಕರು ಬರುವ ಮೊದಲು ಮೊದಲು ಒಂದಿಷ್ಟು ಸಮಯವಿತ್ತು. ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಿನ ಮೊದಲು ಟೀಚರ್ ಹತ್ತಿರ ಯಕ್ಕಾಮಕ್ಕಾ ತಿಂದಿದ್ದ ಈ ಪುಣ್ಯಾತ್ಮ ಮಾತ್ರ ಏನೂ ಆಗದವರಂತೆ ಓಡಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದ. ಮುಖದ ಮೇಲೆ ಕುಹಕ ಉಡಾಳ ನಗೆ ಬೇರೆ. ಶುದ್ಧ ಕಿತಾಪತಿ ನಗೆ. ವಿಕಟ ನಗೆ.

'ಏನಲೇ, ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ಹೊಡೆತ ಬಿದ್ದುವಲ್ಲೋ. ಯಾಕ ಅಷ್ಟು ಹೊಡೆತ ತಿನ್ನಲಿಕ್ಕೆ ಹೋದಿ? ಗುಂಡಾ ಕೇಳಿದ ಕೂಡಲೇ ತೆಗೆದು ಕೊಡಬಾರದೇನಲೇ?? ಟೀಚರ್ ಕಡೆ ಹಾಕ್ಕೊಂಡು ರುಬ್ಬಿಸಿಕೊಂಡಿ ನೋಡಲೇ,' ಅಂತ ನಮ್ಮ ಸಂತಾಪ. ಹುತಾತ್ಮ ಹುಡುಗ ನಕ್ಕ. ಎರ್ರಾಬಿರ್ರಿ ನಕ್ಕ. ಈಗ ಸ್ವಲ್ಪೇ ಹೊತ್ತಿನ ಮೊದಲು ಆ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ರುಬ್ಬಿಸಿಕೊಂಡವ ಇವನೇನಾ? ಅಂತ ನಮಗೆ ಆಶ್ಚರ್ಯ. ಅವನೋ ಸುಖ ಜೀವಿ. ಹಳೆಯದನ್ನು ಬಿಡಿ ಕೆಲವೇ ನಿಮಿಷಗಳ ಹಿಂದಿನ ಕಹಿ ಘಟನೆಯನ್ನೂ ಮರೆತು ಎಂದಿನಂತೆ ಆರಾಮಾಗಿ ನಗುತ್ತ ಕ್ಲಾಸ್ ಪೂರ್ತಿ ಅಡ್ಡಾಡುತ್ತಿದ್ದಾನೆ.

'ಎಲ್ಲಿಂದ ಗುಂಡಾ ಕೊಡಲೋ ಮಾರಾಯಾ? ನನ್ನ ಕಡೆ ಗುಂಡಾ ಇಲ್ಲರೀ ಅಂದೆ. ಟೀಚರ್ ನಂಬಲಿಲ್ಲ. ನಾ ಸುಳ್ಳ ಹೇಳಾಕತ್ತೇನಿ ಅಂತ ತಿಳಕೊಂಡು ಸೀದಾ ಚೊಣ್ಣದ ಕಿಸೆದಾಗ ಕೈ ಹಾಕಿಬಿಟ್ಟರು. ಆವಾಗ ಏನಾತು ಗೊತ್ತೈತಿ??' ಅಂದು ತುಂಟ ಲುಕ್ ಕೊಟ್ಟ.

'ಏನಾತಲೇ? ಟೀಚರ್ ನಿನ್ನ ಚೊಣ್ಣದ ಕಿಸೆದಾಗ ಕೈ ಇಳಿಸಿದರು. ಗುಂಡಾ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ. ಎರಡೂ ಕಿಸೆದಾಗ ಕೈ ಇಳಿಸಿ ನೋಡಿದರು. ಏನೂ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ. ನೀ ಗುಂಡಾ ಇಟ್ಟಿಲ್ಲ? ಅಥವಾ ಬ್ಯಾರೆ ಎಲ್ಲರೆ ಅಡಗಿಸಿ ಇಟ್ಟಿಯೋ?' ಅಂತ ನಾವೆಲ್ಲ ಕೇಳಿದೆವು. ಕೆಟ್ಟ ಕುತೂಹಲ.

'ಇಲ್ಲಪಾ, ಗುಂಡಾ ಖರೇ ಅಂದ್ರೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಅದರೂ ಟೀಚರ್ ಕೈಗೆ ಗುಂಡಾ ಸಿಕ್ಕವು!' ಅಂದುಬಿಟ್ಟ.

ಕಿಸೆಯಲ್ಲಿ ಗುಂಡಾ ಇರಲಿಲ್ಲವಂತೆ ಅದರೂ ಟೀಚರ್ ಕೈಗೆ ಗುಂಡಾ ಸಿಕ್ಕವಂತೆ. ಏನೋ ನಿಗೂಢವಾಗಿದೆಯೆಲ್ಲ!?

'ಏನಲೇ ಹಾಂಗಂದ್ರ? ಕಿಸೆದಾಗ ಗುಂಡಾ ಇರಲಿಲ್ಲ ಅಂದ್ರ ಎಲ್ಲಿಂದ ಸಿಗಬೇಕಲೇ? ಸಿಕ್ಕಿದ್ದರ ಟೀಚರ್ ಕೈಯಾಗ ಗುಂಡಾ ಕಾಣಬೇಕಿತ್ತು. ಕಾಣಲಿಲ್ಲ. ಆದ್ರ ಅವರ ಮಾರಿ ಮ್ಯಾಲೆ ಕೆಟ್ಟ ಅಸಹ್ಯ ಲುಕ್ ಒಂದೇ ಕಂಡು ಬಂತು ನೋಡಲೇ,' ಅಂದೆವು.

'ಇಲ್ಲಿ ನೋಡಪಾ,' ಅಂದವನೇ ತನ್ನ ಚೊಣ್ಣದ ಎರಡು ಕಿಸೆಗಳಲ್ಲಿ ಎರಡೂ ಕೈ ಬಿಟ್ಟವನೇ ಫುಲ್ ಕೆಳತನಕ ಇಳಿಸಿಬಿಟ್ಟ. ಎರಡೂ ಹಸ್ತ ಚೊಣ್ಣದ ಎಲ್ಲೆಯನ್ನು ಮೀರಿ, ತೊಡೆ ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ಬಂದು ನಮಸ್ಕಾರ ಅಂದವು. ಮುಷ್ಠಿಯನ್ನು ಕಟ್ಟಿ ಬಿಚ್ಚಿ ಮಾಡಿದ. ವಿಚಿತ್ರವಾಗಿ ನಕ್ಕ. 'ಹಾಂ?!' ಅಂತ ನಾವೆಲ್ಲ ಅಚ್ಚರಿಪಟ್ಟರೆ ಇವನು ಬಿದ್ದುಬಿದ್ದು ನಕ್ಕ. ಸರಕ್ ಅಂತ ಕಿಸೆಗಳಿಂದ ಕೈಗಳನ್ನು ಹಿಂದೆ ಎಳೆದುಕೊಂಡ. ಕಿಸೆ ಹೊರಗೆ ಬಂತು. ನೋಡಿದರೆ ಎರಡೂ ಕಿಸೆಗಳು ಪೂರ್ತಿ ಹರಿದುಹೋಗಿವೆ.

'ಈಗರೆ ಗೊತ್ತಾತೋ ಇಲ್ಲೋ?? ಟೀಚರ್ ಕಿಸೆದಾಗ ಕೈ ಹಾಕಿದಾಗ ಯಾವ 'ಗುಂಡಾ' ಅವರ ಕೈಗೆ ಸಿಕ್ಕವು ಅಂತ. ಗೊತ್ತಾತ?' ಅಂದವನೇ ಪೆಕಪೆಕಾ ಅಂತ ನಕ್ಕ. ನಾವು ಉಳ್ಳಾಡಿ ಉಳ್ಳಾಡಿ ನಕ್ಕೆವು. ಅದಕ್ಕೆ ನಗುವದು ಅನ್ನುವದಿಲ್ಲ ಬಿಡಿ. ಅಟ್ಟಹಾಸ ಮಾಡುವದು ಅಂದರೆ ಸರಿಯಾದೀತು. ಮಾಹೋಲೇ ಹಾಗಿತ್ತು. ಗುಂಡಾ! ಗುಂಡಾ! ಯಪ್ಪಾ!

ಪಾಪದ ಟೀಚರ್. ಆಗ ಅವರದ್ದು ಇನ್ನೂ ಮದುವೆ ಕೂಡ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ. ೨೭-೨೮ ವರ್ಷದ ಶುದ್ಧ ಕನ್ಯಾಮಣಿ. ಅಂತವರು ಈ ಪುಣ್ಯಾತ್ಮನ ಚೊಣ್ಣದ ಕಿಸೆಯಲ್ಲಿ ಕೈ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ಹರಿದ ಕಿಸೆಯ ಮೂಲಕ ನುಗ್ಗಿದ ಅವರ ಕೈಗೆ ಸಿಗಬಾರದ ಜಾತಿಯ ಗುಂಡಾ ಸಿಕ್ಕಿದೆ. ನಾಗಮಣಿ ತರಹದ್ದು. ನಾಗಮಣಿ ಸ್ಪರ್ಶವಾದ ಅಬ್ಬರಕ್ಕೆ ಪಕ್ಕದ ನಾಗಪ್ಪ  ಭುಸುಗುಟ್ಟಿದ್ದಾನೆ. ಟೀಚರ್ ಹಾವು ಮುಟ್ಟಿದವರಂತೆ ಕೆಟ್ಟ ಮುಖ ಮಾಡಿದ್ದು ಆ ಕಾರಣಕ್ಕೆ. ನಾಗಮಣಿ ಸ್ಪರ್ಶದಿಂದ ಕನ್ಯಾಮಣಿ ಪಾಠ ಕಲಿಯಲಿಲ್ಲವೋ ಅಥವಾ ಮತ್ತೊಂದು ಕಿಸೆಯಲ್ಲಿ ನಿಷೇಧಿತ ಮಾಲ್ ಆದ ಗುಂಡಾ ಇದ್ದರೂ ಇರಬಹದು ಎಂಬ ವಿಚಾರದಿಂದಲೋ ಎಡಗಡೆಯ ಕಿಸೆಯಲ್ಲಿ ಕೈ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ಅದೂ ಪರಕ್ ಅಂತ ಹರಿದ ಕಿಸೆಯೇ. ಬೆಣ್ಣೆಯಲ್ಲಿ ನುಗ್ಗಿದ ಕತ್ತಿಯಂತಹ ಟೀಚರ್ ಕೈಗೆ ಮತ್ತೆ ನಾಗಮಣಿ ಸಿಕ್ಕಿದೆ. ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಮತ್ತದೇ ನಾಗಪ್ಪ. ಭುಸ್ ಅಂದಿದ್ದಾನೆ. ಹೋಗ್ಗೋ! ಬಿದ್ದೆನೋ ಕೆಟ್ಟೆನೋ ಅನ್ನುವಂತೆ ಹೇಸಿಗೆ ಪಡುತ್ತ ಕೈ ಹೊರಗೆಳೆದಿದ್ದಾರೆ. ಶುದ್ಧ ಕನ್ಯಾಮಣಿಯ ಕೈಗೆ ನಾಗಮಣಿಗಳ ಸ್ಪರ್ಶವನ್ನು ದಯಪಾಲಿಸಿದ ಅಂತ ಸಿಟ್ಟು ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಈ ದಯಾಳುವನ್ನು ದನದಂತೆ ಬಾರಿಸಿದ್ದಾರೆ. ದರಿದ್ರವನ ಕಿಸೆಯಲ್ಲಿ ಗಾಜಿನ ಗುಂಡಾ ಹುಡುಕಲು ಹೋದರೆ ಸ್ಪೆಷಲ್ ಗುಂಡಾಗಳು ಸಿಕ್ಕಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದವು. ಶಿವಶಿವಾ!

ಆವಾಗ ನಮ್ಮ ಕ್ಲಾಸಿನ ಹೆಚ್ಚಿನ ಮಂದಿಯ ಕಿಸೆಗಳು ಹಾಗೇ ಇರುತ್ತಿದ್ದವು. ವರ್ಷದ ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಕೊಡಿಸಿದ ಯುನಿಫಾರ್ಮ್ ಖಾಕಿ ಚೊಣ್ಣ ಒಂದು ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ ಹಡಾಲೆದ್ದು ಹೋಗುತ್ತಿತ್ತು. ಆ ಚೊಣ್ಣದ ಕಿಸೆ ಅಂದರೆ ಅದು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ತುಂಬುವ ಬೊಕ್ಕಸ. ಹುಣಸೆಕಾಯಿ, ಪೇರಲಕಾಯಿ, ವಿಲಾಯತಿಕಾಯಿ, ಗುಂಡಾ, ಗೋಲಿ, ಗಿಲ್ಲಿ, ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಬಾಲ್, ಪೆನ್, ಪೆನ್ಸಿಲ್, ಇತ್ಯಾದಿ. ಹೀಗೆ ಕೈಗೆ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದನ್ನು ಅದರಲ್ಲಿ ತುರುಕಿದ್ದೇ ತುರುಕಿದ್ದು. ಆ ಮಟ್ಟದ ಅತ್ಯಾಚಾರ ಮಾಡಿದರೆ ಆ ಕಾಟನ್ ಚೊಣ್ಣದ ಕಿಸೆಗಳ ಗತಿಯೇನಾಗಬೇಕು? ಕಿಸೆ ಪರ್ ಪರ್ ಅಂತ ಹರಿದು ಶಿವಾಯ ನಮಃ ಆಗುತ್ತಿತ್ತು. ತಾಯಂದಿರು ಒಂದೋ ಎರಡೋ ಸಲ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಹೊಲಿಗೆ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದರೋ ಏನೋ. ಅವರೂ ಎಷ್ಟು ಅಂತ ಹರಿದ ಚೊಣ್ಣಕ್ಕೆ ತೇಪೆ ಹಾಕಿಯಾರು? ನಂತರ ಅವರಿಗೂ ಸಾಕಾಗಿಹೋಗಿ, 'ಹಾಳಾಗಿ ಹೋಗ್ರಿ!' ಅಂತ ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಹುಡುಗರೋ? 'ಹರಿದ ಚೊಣ್ಣ ಜೊತೆಯಲಿರಲು ಬಾಳೇ ಸುಂದರ,' ಅಂತ ಹಾಡುತ್ತ ಹಾಯಾಗಿರುತ್ತಿದ್ದರು. ಮುಂದಿನ ವರ್ಷ ಮತ್ತೆ ಅದೇ ಕಥೆ.

Thanks to Facebook, ೨೦೧೨ ರಲ್ಲಿ ಶಾಲೆಯ ಹಳೆಯ ದೋಸ್ತರನ್ನು ತುಂಬಾ ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ ಭೆಟ್ಟಿಯಾದೆ. ಊರ ಹೊರಗಿನ ಧಾಬಾ ಕಮ್ ರೆಸಾರ್ಟ್ ಒಂದರಲ್ಲಿ ಕೂತು 'ತೀರ್ಥ'ಯಾತ್ರೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಯಾರೋ ಒಬ್ಬವ ಈ ಗುಂಡಾ ಘಟನೆಯನ್ನು ನೆನಪು ಮಾಡಿಕೊಂಡ. ಆವತ್ತು ಆ ಶುದ್ಧ ಕನ್ಯಾಮಣಿ ಟೀಚರ್ ಮೇಡಮ್ಮಿಗೆ ಗುಂಡಾ ಬದಲು ನಾಗಮಣಿ ಸ್ಪರ್ಶಭಾಗ್ಯ ಕರುಣಿಸಿದ್ದ ಪುಣ್ಯಾತ್ಮ ಕೂಡ ಅಲ್ಲೇ ಇದ್ದ. ಅವನ ವರ್ತನೆಯಲ್ಲಿ ಏನೂ ಬದಲಾವಣೆ ಇಲ್ಲ. ಹುಚ್ಚಾಪಟ್ಟೆ ನಗುತ್ತಲೇ ೧೯೮೩ ರಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಅ ಘಟನೆಯನ್ನು ಮತ್ತೆ ಹೇಳಿದ. ಬಿದ್ದು ಬಿದ್ದು ನಕ್ಕಿದ್ದೆವು. ಹಾಕಿದ್ದ ಪ್ಯಾಂಟಿನ ಕಿಸೆ ಹೊರಗೆ ತೆಗೆದು ತೋರಿಸಿ, 'ನೋಡ ಅಣ್ಣಾ, ಈಗ ಕಿಸೆ ಹ್ಯಾಂಗೈತಿ? ಒಟ್ಟss ಹರಿದಿಲ್ಲ. ಟೀಚರ್ ಈಗ ಈ ಕಿಸೆದಾಗ ಕೈಬಿಡಬೇಕು,' ಅಂದು ಪೆಕಪೆಕಾ ಅಂತ ನಕ್ಕ. ಹಳೆ ಮಿತ್ರರು ದೇವರಾಣೆಗೂ ಬದಲಾಗುವದಿಲ್ಲ.

'ಲೇ, ಈ ಘಟನೆಗೆ ಒಂದು ಮಸ್ತ ಟೈಟಲ್ ಅದ ನೋಡ್ರಿಪಾ' ಅಂದೆ.

'ಏನಣ್ಣಾ? ಏನ ಟೈಟಲ್?' ಅಂದರು. ಫುಲ್ ಕೋರಸ್.

'ನಾಗಮಣಿ ಸ್ಪರ್ಶಿಸಿದಾಗ ಭುಸ್ ಅಂದ ನಾಗಪ್ಪ!' ಅಂದೆ.

ಸಾಂದರ್ಭಿಕ ಚಿತ್ರ

'ಅಣ್ಣಾ, ಎಂತಾ ಮಸ್ತ ಟೈಟಲ್ ಕೊಟ್ಟಿ ಅಣ್ಣಾ. ನಿನಗ hats off ಅಣ್ಣಾ,' ಅಂತ ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ಶಬಾಶಿ ಕೊಡುತ್ತ, ಎದ್ದು ನಿಂತು ಸಲ್ಯೂಟ್ ಮಾಡಲು ಹೋದ. ಕೂತು ಸಲ್ಯೂಟ್ ಮಾಡು ಮಾರಾಯಾ ಅಂತ ಕೂಡಿಸಿದ್ದಾಯಿತು.

ಅವರಿಗೆ ಅಷ್ಟೇ ಸಾಕಾಯಿತು. 'ಅಣ್ಣಾ, ಎಂತಾ ಮಸ್ತ ಟೈಟಲ್ ಐತಿ. ಇದೇ ಟೈಟಲ್ ಕೊಟ್ಟು, ನೀ ಇದನ್ನ ನಿನ್ನ ಅದು ಏನೋ ಐತಲ್ಲಾ? ಹಾಂ, ಅದೇ ಬ್ಲಾಗ್. ಅದರಾಗ ಬರೀಬೇಕು ನೋಡಪಾ,' ಅಂದುಬಿಟ್ಟರು. ಆಜ್ಞೆ ಮಾಡಿಬಿಟ್ಟರು. 'ಬಿಂದಾಸ್ ಬರಿ ಅಣ್ಣಾ. ಬೇಕಾದ್ರ ನಮ್ಮ ಹೆಸರು ಹಾಕೇ ಬರಿ. ಏನೂ ಚಿಂತಿ ಮಾಡಬ್ಯಾಡ. ಟೀಚರ್ ಹೆಸರು ಮುದ್ದಾಂ ಹಾಕಿ ಬರಿ. ಹ್ಯಾಂಗ ಹಾಕ್ಕೊಂಡು ಹೊಡಿತಿದ್ದರು ಮಾರಾಯಾ!' ಅಂದರು.

ಇವನ ಕಥೆ ಹೇಳಿ ಮುಗಿಯಿತು ಅನ್ನುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಮತ್ತೊಬ್ಬ ಮಾತಾಡಿದ. 'ಅಷ್ಟಾದ್ರೂ ಆ ಟೀಚರ್ ಕಿಸೆ ಚೆಕ್ ಮಾಡೋದು ಬಿಡಲಿಲ್ಲ ನೋಡಲೇ. ನನ್ನ ಕಿಸೆದಾಗೂ ಕೈ ಹಾಕಿದ್ರಲೇ. ಗೊತ್ತದ ಏನು?' ಅಂತ ಮತ್ತೊಬ್ಬವ ಪಂಟು ಹೊಡೆದ. 

'ನಿನ್ನ ಕಿಸೆದಾಗ ಕೈ ಹಾಕಿದಾಗ ಗುಂಡಾ ಸಿಕ್ಕವು ಏನಲೇ?' ಅಂತ ಯಾರೋ ಕಿಚಾಯಿಸಿದರು.

'ಎಲ್ಲಿ ಗುಂಡಾ ಸಿಗಬೇಕು? ಹೋಗಲೇ. ಆವಾಗೂ ನಾಗಮಣಿನೇ ಸಿಕ್ಕವು ನೋಡಪಾ!' ಅಂತ ತಟ್ಟಿಕೊಂಡು ತಟ್ಟಿಕೊಂಡು ನಕ್ಕ. ಹೋಗ್ಗೋ! ಇವನೂ ಹರಿದುಹೋದ ಕಿಸೆ ಗಿರಾಕಿಯೇ.

ಈ ಘಟನೆ ನಡೆದಿದ್ದು ೧೯೮೩ ರಲ್ಲಿ. ನಾವು ಆವಾಗ ಆರನೇ ಕ್ಲಾಸ್. ನನಗಂತೂ ಈ ಘಟನೆ ಬಗ್ಗೆ ನೆನಪೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಈ ಪುಣ್ಯಾತ್ಮರು ರಂಗುರಂಗಾಗಿ ಹಾವಭಾವದೊಂದಿಗೆ ಹೇಳಿದ ಮೇಲೆ ಏನೋ ನೆನಪಾಯಿತು. ಏನೋ ಆ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಬಂದ ಒಂದು ಟೈಟಲ್ ಕೊಟ್ಟುಬಿಟ್ಟೆ. ಮುಂದೆ ಎಂದಾದರೂ ಇದರ ಮೇಲೊಂದು ಬ್ಲಾಗ್ ಲೇಖನ ಬರೆಯೋಣ ಅಂತಲೂ ಹೇಳಿಬಿಟ್ಟೆ. ನಂತರ ಬರೆಯಲಿಲ್ಲ. ಇವರು  ಬಿಡಬೇಕಲ್ಲ? ೨೦೧೨ ಭೆಟ್ಟಿಯಾದ ನಂತರ ಪ್ರತಿ ವರ್ಷವೂ ಧಾರವಾಡಕ್ಕೆ ಹೋದಾಗ ಭೆಟ್ಟಿಯಾದೆ. ಮತ್ತೆ ಇಂತವೇ ಹಳೆ ಕಥೆಗಳು. ಅವುಗಳನ್ನು ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತ, ಪಾರ್ಟಿ ಮಾಡುತ್ತ, ಹುಚ್ಚರ ಹಾಗೆ ಅಟ್ಟಹಾಸ ಮಾಡುತ್ತ ಮಜಾ ಮಾಡುವದು. ಆದರೆ ಗೆಳೆಯರದ್ದು, ಅದರಲ್ಲೂ ಒಂದಿಬ್ಬರದ್ದು, ಒಂದೇ ವಾರಾತ, 'ಅಣ್ಣಾ, ನೀ ನಾಗಮಣಿ, ನಾಗಪ್ಪ, ಭುಸ್, ಅದು ಇದು ಅಂತ ಹೇಳಿ ನಮಗ ಶೇಂಡಿ ಹಾಕಿದಿಯಲ್ಲೋ ಅಣ್ಣಾ? ಬ್ಲಾಗ್ ಬರಿಯಲೇ ಇಲ್ಲ. ಏನಣ್ಣಾ ಇದು? ಬರಿಯಣ್ಣಾ ಪ್ಲೀಸ್!'

ಬರೆಯಲು ಇವತ್ತು ಮುಹೂರ್ತ ಬಂತು. ಪಾತ್ರಧಾರಿಗಳ ಹೆಸರು ಗಿಸರು ಹಾಕಿಲ್ಲ. ಅವಶ್ಯಕತೆ ಇಲ್ಲ. ನಾಗಮಣಿ ಖ್ಯಾತಿಯ ಟೀಚರ್ ಮಾತ್ರ ಇನ್ನೂ ಇದ್ದಾರೆ. ಅವರಿಗೂ ಸಾಕಷ್ಟು ವಯಸ್ಸಾಗಿದೆ. ಇನ್ನೂ ನೌಕರಿ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಈಗಲೂ ಕಿಸೆಯಲ್ಲಿ ಕೈಬಿಡುತ್ತಾರೆಯೇ? ಕೇಳಲಿಲ್ಲ. ಅವರನ್ನು ನೋಡಿದಾಕ್ಷಣ ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ನಗು ಬಂದುಬಿಡುತ್ತದೆ. ಅವರ ಎದುರೇ ನಕ್ಕರೆ ಮತ್ತೆ ರುಬ್ಬಿಯಾರು ಅಂತ ಹೆದರಿ, 'ಟೀಚರ್, ಹೋಗಿಬರ್ತೇವರೀ,' ಅಂತ ಅವರ ಕಾಲಿಗೆ ಡೈವ್ ಹೊಡೆದು, ಆಶೀರ್ವಾದ ಪಡೆದು ಅಲ್ಲಿಂದ ಓಡುತ್ತೇವೆ. ಟೀಚರ್ ಕಿವಿಯ ರೇಂಜಿನಿಂದ ದೂರವಾಗಿದ್ದು ಖಾತ್ರಿಯಾದ ಕೂಡಲೇ, 'ನಾಗಮಣಿ ನಾಗಮಣಿ' ಅಂತ ಒಬ್ಬನು ವಿಕಾರವಾಗಿ ಹಾಡುತ್ತಾನೆ. ಮತ್ತೊಬ್ಬ 'ಭುಸ್! ಭುಸ್!' ಅಂತ ಹಾವಿನ ಹೆಡೆಯ ಹಾಗೆ ಕೈಮಾಡಿಕೊಂಡು ನೌಟಂಕಿ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ. 'ನಡ್ರಿಲೇ, ನಕ್ಕಿದ್ದು ಭಾಳ ಆತು. ಬಾಯಿ ಆರೈತಿ. ಗಂಟಲಕ್ಕ ಏನರೆ ಬಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳೋಣ,' ಅಂತ ಮತ್ತೊಬ್ಬ ಅನ್ನುತ್ತಾನೆ. ಹಗಲಿನ ವೇಳೆಯಾಗಿರುತ್ತಾದ್ದರಿಂದ ತೀರ್ಥಯಾತ್ರೆಯ ಬದಲಾಗಿ ಹಾಪ್ (ಅರ್ಧ) ಚಹಾ ಕುಡಿಯಲು ಬಿಜಯಂಗೈಯ್ಯುತ್ತೇವೆ.