ಆದಿ ಗುರು ಶ್ರೀ ಶಂಕರಾಚಾರ್ಯ ವಿರಚಿತ ಕೌಪೀನ ಪಂಚಕಂ
ವೇದಾಂತದ ಬಗ್ಗೆಯೇ ಸದಾ ಚಿಂತನೆ ಮಾಡುತ್ತ
ಭಿಕ್ಷಾಟನೆ ಮಾಡಿದ ಆಹಾರದಿಂದಲೇ ಸದಾ ಸಂತುಷ್ಟನಾಗಿ
ದುಃಖ ವಿಷಾದಗಳ ಛಾಯೆಯೂ ಇಲ್ಲದೆ ಸದಾ ಅಂತರಾತ್ಮದ ಬಗ್ಗೆ ಧ್ಯಾನ ಮಾಡುವ
ಕೌಪೀನಧಾರಿಯು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಅದೃಷ್ಟಶಾಲಿ (೧)
ಗಡ್ಡೆಗೆಣಸುಗಳ ಮೇಲೆಯೇ ಸದಾ ಅವಲಂಬಿತನಾಗಿ
ಎರಡು ಹಸ್ತಗಳಲ್ಲಿ ಹಿಡಿಸಿದಷ್ಟೇ ಆಹಾರವನ್ನು ಸದಾ ಸ್ವೀಕರಿಸಿ
ಧರಿಸಿರುವ ಹರಿದ ಬಟ್ಟೆಯ ತುಂಡನ್ನೊಂದೇ (ಕೌಪೀನ) ಸಕಲ ಸಂಪತ್ತು ಎಂದು ಭಾವಿಸಿರುವ
ಕೌಪೀನಧಾರಿಯು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಅದೃಷ್ಟಶಾಲಿ (೨)
ತನ್ನ ಆಲೋಚನೆಗಳಿಂದಲೇ ಸದಾ ಅತ್ಯಾನಂದಿತನಾಗಿ
ಶಾಂತಿಯಿಂದ ಪಂಚೇದ್ರಿಯಗಳನ್ನು ಸದಾ ನಿಗ್ರಹಿಸಿ
ಹಗಲೂ ರಾತ್ರಿ ಬ್ರಹ್ಮಜ್ಞಾನದ ಸಂತೋಷದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗೇಳುತ್ತಿರುವ
ಕೌಪೀನಧಾರಿಯು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಅದೃಷ್ಟಶಾಲಿ (೩)
ದೇಹದಲ್ಲಾಗುವ ಬದಲಾವಣೆಗಳನ್ನು ನಿರ್ಲಿಪ್ತ ಸಾಕ್ಷಿಯಂತೆ ಅವಲೋಕಿಸುತ್ತ
ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಆತ್ಮವೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಿ
ಜೀವನದ ಆದಿ, ಮಧ್ಯ, ಅಂತ್ಯಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಕಿಂಚಿತ್ತೂ ವಿಚಾರ ಮಾಡದಿರುವ
ಕೌಪೀನಧಾರಿಯು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಅದೃಷ್ಟಶಾಲಿ (೪)
ಬ್ರಹ್ಮಾಕ್ಷರವನ್ನು (ಓಂ) ಸದಾ ಜಪಿಸುತ್ತ
ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಬ್ರಹ್ಮನ್ ಎಂದು ಸದಾ ನಂಬಿ
ಭಿಕ್ಷೆಯಿಂದ ಬಂದ ದಾನದ ಮೇಲೆ ಅವಲಂಬಿತನಾಗಿ ಗೊತ್ತುಗುರಿಯಿಲ್ಲದೆ ಅಲೆದಾಡುವ
ಕೌಪೀನಧಾರಿಯು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಅದೃಷ್ಟಶಾಲಿ (೫)
ಸಕಲವನ್ನೂ ತ್ಯಜಿಸಿ ಗುರು ನೀಡಿದ ಕೌಪೀನವೊಂದನ್ನೇ ಉಳಿಸಿಕೊಂಡಿರುವ ಸನ್ಯಾಸಿ ಅದೆಂತಹ ಮಹಾ ಭಾಗ್ಯವಂತ ಎಂದು ಸನ್ಯಾಸಿಯ ಅದೃಷ್ಟವನ್ನು ಕೊಂಡಾಡುವ ಪಂಚಕ.
ಕೌಪೀನ = ಸನ್ಯಾಸಿಗಳು ಧರಿಸುವ ಲಂಗೋಟಿ.
'ಕೌಪೀನವಂತಃ ಖಲು ಭಾಗ್ಯವಂತಃ' ಅನ್ನುವದು ಸಂಸ್ಕೃತ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿನ ಹಾಸ್ಯೋಕ್ತಿ ಅಂತ ತಿಳಿದಿದ್ದ ಅಜ್ಞಾನಿ ಮೂಢ ನಾನು. ಮೊನ್ನೆ ಗುರು ಪೂರ್ಣಿಮೆಯಂದು ಆದಿ ಶಂಕರರು ಬರೆದ ಒಂದಿಷ್ಟು ಶ್ಲೋಕಗಳನ್ನು internet ಮೇಲೆ ಹುಡುಕುತ್ತ ಕೂತಾಗ ಇದು ಸಿಕ್ಕಿತು. ಆವಾಗ ಗೊತ್ತಾಯಿತು.
ಹೂಂ....ಇರಲಿ. ಕೌಪೀನ ಪಂಚಕವನ್ನು ಓದಿ, ತಿಳಿದು, ಅನುವಾದಿಸಿ, ಆನಂದಿಸಿ ಎಲ್ಲ ಮಾಡಿದ ಮೇಲೆ ಒಂದು ತರಹದ ವಿಷಾದ. ಸಾಂದ್ರ ವಿಷಾದ. ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಕೌಪೀನ ಹಾಕುವ 'ಲಂಗೋಟಿ ಭಾಗ್ಯ' ಒಂದು ಬಾರಿ ಬಂದಿತ್ತು. ಅದೇ ಉಪನಯನದ (ಮುಂಜಿ) ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ. ಬ್ರಹ್ಮೋಪದೇಶ ಮುಗಿದಾಕ್ಷಣ ಗಡಿಬಿಡಿಯಲ್ಲಿ ಕೌಪೀನವನ್ನು ಕಿತ್ತಿ ಬಿಸಾಕಿ, VIP ಅಥವಾ Tantex ಬ್ರಾಂಡಿನ ಚಡ್ಡಿ ಧರಿಸಿ, ಮೇಲಿಂದ ಪ್ಯಾಂಟ್ ಹಾಕಿಬಿಟ್ಟೆ ನೋಡಿ.....ಅದೇ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಮಾಡಿದ ಅತಿ ದೊಡ್ಡ ಘೋರ ಅಪರಾಧ. ಇಲ್ಲವಾದರೆ ನಾವೂ ಸದಾ ಕೌಪೀನವಂತರಾಗಿ ಹೀಗೇ ಆರಾಮ ಇರಬಹುದಿತ್ತೇನೋ!? ಅಂತ ಈಗ ಅನ್ನಿಸುತ್ತಿದೆ. ಏನು ಮಾಡೋದು? ಯೋಗಿ ಪಡೆದುಕೊಂಡು ಬಂದಿದ್ದು ಯೋಗಿಗೆ. ಭೋಗಿ ಪಡೆದುಕೊಂಡು ಬಂದಿದ್ದು ಭೋಗಿಗೆ. ಅಂದು ಕೌಪೀನ ಬಿಚ್ಚಾಕಿ ಪ್ಯಾಂಟ್ ಏರಿಸಿದ್ದೇ ದೊಡ್ಡ ಸಾಧನೆ ಅಂತ ತಿಳಿದಿದ್ದಕ್ಕೆ ಇಂದು ಸಂಸಾರದ 'ಸುಖ' ಸಾಗರದಲ್ಲಿ ತೇಲಾಡುವ 'ಭಾಗ್ಯ' ನಮ್ಮದು. ಆಹಾ! ಆಹಾ! ಏನು ಈ ಸಂಸಾರದ ಸಂತೋಷ, ಏನು ಈ ಸಂಸಾರದ ಸುಖ! ಶಿವಾಯ ನಮಃ!
ನಮ್ಮ 'ಲಂಗೋಟಿ ಭಾಗ್ಯ'ದ ಉರ್ಫ್ ಉಪನಯನ ಉರ್ಫ್ ಮುಂಜಿ ಬಗ್ಗೆ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಬರೆಯೋಣ ಬಿಡಿ. ತಲೆ ಬೋಳಿಸಿಕೊಳ್ಳದೇ, ಜುಟ್ಟು ಬಿಡದೇ, ಅಂದಿನ ಫ್ಯಾಷನ್ ಆಗಿದ್ದ ಕಿವಿ ಮುಚ್ಚುವ ಉದ್ದ ಕೂದಲಿನ ಹಿಪ್ಪಿ ಕಟಿಂಗ್ ಎಂಬ ಹೇರ್ ಸ್ಟೈಲ್ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡೇ ಮುಂಜಿ ಮಾಡಿಸಿಕೊಂಡ ಭೂಪ ನಾನು. ಮುಂಜಿ ಮಾಡಲು ಬಂದಿದ್ದ ಭಟ್ಟರ ಸಮೂಹದ ಜೊತೆಗೇ ನನ್ನದು ದೊಡ್ಡ ವಾಗ್ವಾದ ಮುಂಜಿ ಊಟದ ನಂತರ. ನಾನು ಊಟದ ನಂತರ ಒಂದು ಸೊಗಸಾದ ಜರ್ದಾ ಕವಳ (ಪಾನ್) ಹಾಕೋಣ ಅಂತ ಸ್ಕೀಮ್ ಹಾಕಿ, ಮಸ್ತಾಗಿ ಕವಳ ರೆಡಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಕೂತರೆ ಮೈಸೂರ್ ಶಾಸ್ತ್ರಿ ಎಂಬ ಕರ್ಕಿಯ ದೊಡ್ಡ ಪಂಡಿತರು ಬ್ರಹ್ಮೋಪದೇಶ ತೆಗೆದುಕೊಂಡ ವಟುವಿಗೆ ತಾಂಬೂಲ (ಎಲೆಅಡಿಕೆ) ಹೇಗೆ ವರ್ಜ್ಯ, ನಿಷೇಧಿತ ಎಂಬುದರ ಬಗ್ಗೆ ದೊಡ್ಡ ಉಪದೇಶವನ್ನೇ ಕೊಟ್ಟುಬಿಟ್ಟರು. ನಡುನಡುವೆ ಇಟ್ಟರು ಕೂಡ. ಅಂದರೆ ತಮ್ಮ ವಾದವನ್ನು ಸಮರ್ಥಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಂಸ್ಕೃತದ ಏನೇನೋ ಸುಭಾಷಿತಗಳ ಮತ್ತು ಶ್ಲೋಕಗಳ ಫಿಟ್ಟಿಂಗ್ ಇಟ್ಟರು ಅಂತ. ನಾನೂ ಯಾವದಕ್ಕೂ ಕೇರ್ ಮಾಡದೇ ತಿರಸಟ್ಟನಂತೆ ವಿತಂಡವಾದಕ್ಕೆ ನಿಂತೆ. ನನ್ನ ಅಂದಿನ ಕಿರಾತಕ ವರ್ತನೆ ಬಗ್ಗೆ ಬರೋಬ್ಬರಿ ಮಾಹಿತಿ ಇದ್ದ ಪಾಲಕರು ಗುರು ನಿಂದನೆ ಮಾಡಿದ ಪಾಪ ಬಂದೀತು ಅಂತ ಹೆದರಿ, 'ಜರ್ದಾ ಪಾನ್ ಆದರೂ ಹಾಕು. ಸಿಗರೇಟ್ ಬೇಕಾದರೂ ಸೇದು. ಏನಾದರೂ ಮಾಡಿಕೋ ಮಾರಾಯಾ. ಆದರೆ ಭಟ್ಟರ ಜೊತೆ ಜಗಳ ಮಾತ್ರ ಮಾಡಬೇಡ. ಮೊದಲೇ ದೊಡ್ಡ ಭಟ್ಟರು ಅವರು. ಮೈಸೂರ್ ಮಹಾರಾಜನಿಂದ ಸನ್ಮಾನಿತರು. ದೊಡ್ಡ ಮನಸ್ಸು ಮಾಡಿ ಮನೆಗೆ ಬಂದಿದ್ದಾರೆ. ಹೋಗು, ಹೋಗು, ಏನಾದರೂ ಮಾಡಿಕೋ ಹೋಗು,' ಅಂತ ರಮಿಸಿ ಕಳಿಸಿದಾಗಲೇ ಬಾಯಲ್ಲಿ ಕವಳವನ್ನು ಹೆಟ್ಟಿಕೊಂಡು, ಜಗಿದು, ಪಚಾಕ್ ಒಂದು ಪಿಚಕಾರಿ ಹಾರಿಸಿಯೇ ಜಾಗ ಖಾಲಿ ಮಾಡಿದ ಭೂಪ ನಾನು. ಈಗ ನೆನಸಿಕೊಂಡರೆ ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ನಗು ಬಂತು. ಮೈಸೂರ್ ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳು ಅದ್ವೈತದ ದೊಡ್ಡ ಪಂಡಿತರು. ಅಂತಹ ಮಹನೀಯರ ಆಶೀರ್ವಾದ ಈಗ ವರ್ಕೌಟ್ ಆಗುತ್ತಿದೆ ಅಂತ ಕಾಣುತ್ತಿದೆ. ಏನೋ ನಮಗೂ ಈಗ ಅದ್ವೈತದಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ಆಸಕ್ತಿ. ಮೈಸೂರ್ ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳ ಆತ್ಮಕ್ಕೆ ಕಿಂಚಿತ್ತಾದರೂ ನೆಮ್ಮದಿ ಸಿಕ್ಕಿರಬಹದು ನಮ್ಮ ಬದಲಾದ ವರ್ತನೆ ನೋಡಿ. ಜರ್ದಾ ಕವಳ ಹೋಗಲಿ ಎಲೆಅಡಿಕೆಯನ್ನೇ ಬಿಟ್ಟು ಆರೇಳು ವರ್ಷಗಳಾಗಿ ಹೋಗಿವೆ. ಈಗ ಬಿಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಪರಮ ದುಬಾರಿ ಬಾಬಾ-೧೬೦ ಕೇಸರಿಯುಕ್ತ ಜರ್ದಾ, ನವರತ್ನ ಕಿಮಾಮ್, ಏನೇ ಕೊಟ್ಟರೂ ಬೇಡ. ವ್ಯಾಂಡಾ. ವ್ಯಾಂಡಾ. ವ್ಯಾಂಡಾ ವ್ಯಾಂಡಾ ಯಾಕೆ? ಕಬಾಲಿಡಾ. ನೆರಪ್ಪುಡಾ! :)
Swami Sarvananda ji provided the following translation after he went through the translation used by me and found it not accurate enough. I am grateful to him. Swamiji was my college-mate in BITS, Pilani.
वेदान्तवाक्येषु सदा रमन्तो
भिक्षान्नमात्रेण च तुष्टिमन्तः |
विशोकवन्तः करणे चरन्तः
कौपीनवन्तः खलु भाग्यवन्तः || १||
Reveling always in the statements of Vedanta viz. Upanishads,
Content with food just obtained by भिक्षा,
Free from sadness and traveling on foot,
Blessed indeed is the one content with (just) a loin-cloth. (1)
मूलं तरोः केवलं आश्रयन्तः
पाणिद्वयं भोक्तुममत्रयन्तः |
कन्थामिव श्रीमपि कुत्सयन्तः
कौपीनवन्तः खलु भाग्यवन्तः || २||
Having the base of trees alone for shelter,
Having his two hands for a plate i.e. eating only as much as his two hands can hold,
Disregarding wealth as one would ignore rags,
Blessed indeed is the one content with (just) a loin-cloth. (2)
स्वानन्दभावे परितुष्टिमन्तः
सुशान्तसर्वेन्द्रियवृत्तिमन्तः |
अहर्निशं ब्रह्मसुखे रमन्तः
कौपीनवन्तः खलु भाग्यवन्तः || ३||
Totally satisfied in the happiness within,
Having pacified well the cravings of all the senses,
Delighting day and night in Brahman that is nothing but (limitless) happiness,
Blessed indeed is the one content with (just) a loin-cloth. (3)
देहादिभावं परिवर्तयन्तः
स्वात्मानमात्मन्यवलोकयन्तः |
नान्तं न मध्यं न बहिः स्मरन्तः
कौपीनवन्तः खलु भाग्यवन्तः || ४||
Witnessing the changes of physical body,
Himself beholding his own true nature (आत्मा),
Not thinking about either the end, middle or outer,
Blessed indeed is the one content with (just) a loin-cloth. (4)
ब्रह्माक्षरं पावनमुच्चरन्तो
ब्रह्माहमस्मीति विभावयन्तः |
भिक्षाशिनो दिक्षु परिभ्रमन्तः
कौपीनवन्तः खलु भाग्यवन्तः || ५||
Chanting the purifying Omkara,
Contemplating on (the knowledge) `I am Brahman',
Living on alms and wandering freely everywhere,
Blessed indeed is the one content with (just) a loin-cloth. (5)
Another translation. I used it but Swamiji found it not up to the mark.
Kaupeena Panchakam
Kaupeena Panchakam
By Adi Shankara
[The Pentad of the Loin Cloth]
Translated by P. R. Ramachander
[This is a very short poem with five stanzas which glorifies the life of a sannyasi (Ascetic). An ascetic in India is supposed to give away all his wealth before entering in to renunciation and get a loin cloth (kaupeena) from his teacher. That would be his only property.]
Vedantha Vakhyeshu Sada ramantho,
Bhikshannamathrena trishtimantha,
Vishokamantha karane charantha,
Kaupeenavantha Khalu bhaghyavantha 1
Always thinking about words of philosophy,
Always getting satisfied with food got by begging,
And always without trace of sorrow, thinking of the inner self,
The man with the loin cloth is indeed the lucky one.
Moolam tharo kevalam ashrayantha,
Panidhvayam bhokthuma manthrayantha,
Kandhamiva sreemapi kuthsayantha,
Kaupeenavantha Khalu bhaghyavantha 2
Always depending on only roots and plants,
Always taking only two hands full of food,
And always thinking of wealth as a torn piece of cloth,
The man with the loin cloth is indeed the lucky one.
Swananda bhava pari thushti mantha,
Sushantha sarvendriya vruthi mantha,
Aharnisam brahma sukhe ramantha,
Kaupeenavantha Khalu bhaghyavantha 3
Always getting elated in his own thoughts,
Always peacefully controlling all his senses,
And always drowned in the pleasure of Brahmam,
The man with the loin cloth is indeed the lucky one.
Dehadhi bhavam parivarthayantha,
Swathmana athmanyavalokayantha,
Naantha na Madhyam na bahi smarantha,
Kaupeenavantha Khalu bhaghyavantha 4
Always witnessing his own changes of the body,
Who is seeing himself as his soul,
And who never thinks of ends, middle and outside,
The man with the loin cloth is indeed the lucky one.
Brahmaksharam pavanamucharantho,
Brahmahamasmeethi vibhavayantha,
Bhikshashano dikshu paribramayantha,
Kaupeenavantha Khalu bhaghyavantha 5
Always reciting the name of Brahmam with devotion,
Always thinking that he himself is Brahmam,
And who wanders aimlessly depending on alms obtained,
The man with the loin cloth is indeed the lucky one.
ವೇದಾಂತದ ಬಗ್ಗೆಯೇ ಸದಾ ಚಿಂತನೆ ಮಾಡುತ್ತ
ಭಿಕ್ಷಾಟನೆ ಮಾಡಿದ ಆಹಾರದಿಂದಲೇ ಸದಾ ಸಂತುಷ್ಟನಾಗಿ
ದುಃಖ ವಿಷಾದಗಳ ಛಾಯೆಯೂ ಇಲ್ಲದೆ ಸದಾ ಅಂತರಾತ್ಮದ ಬಗ್ಗೆ ಧ್ಯಾನ ಮಾಡುವ
ಕೌಪೀನಧಾರಿಯು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಅದೃಷ್ಟಶಾಲಿ (೧)
ಗಡ್ಡೆಗೆಣಸುಗಳ ಮೇಲೆಯೇ ಸದಾ ಅವಲಂಬಿತನಾಗಿ
ಎರಡು ಹಸ್ತಗಳಲ್ಲಿ ಹಿಡಿಸಿದಷ್ಟೇ ಆಹಾರವನ್ನು ಸದಾ ಸ್ವೀಕರಿಸಿ
ಧರಿಸಿರುವ ಹರಿದ ಬಟ್ಟೆಯ ತುಂಡನ್ನೊಂದೇ (ಕೌಪೀನ) ಸಕಲ ಸಂಪತ್ತು ಎಂದು ಭಾವಿಸಿರುವ
ಕೌಪೀನಧಾರಿಯು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಅದೃಷ್ಟಶಾಲಿ (೨)
ತನ್ನ ಆಲೋಚನೆಗಳಿಂದಲೇ ಸದಾ ಅತ್ಯಾನಂದಿತನಾಗಿ
ಶಾಂತಿಯಿಂದ ಪಂಚೇದ್ರಿಯಗಳನ್ನು ಸದಾ ನಿಗ್ರಹಿಸಿ
ಹಗಲೂ ರಾತ್ರಿ ಬ್ರಹ್ಮಜ್ಞಾನದ ಸಂತೋಷದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗೇಳುತ್ತಿರುವ
ಕೌಪೀನಧಾರಿಯು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಅದೃಷ್ಟಶಾಲಿ (೩)
ದೇಹದಲ್ಲಾಗುವ ಬದಲಾವಣೆಗಳನ್ನು ನಿರ್ಲಿಪ್ತ ಸಾಕ್ಷಿಯಂತೆ ಅವಲೋಕಿಸುತ್ತ
ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಆತ್ಮವೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಿ
ಜೀವನದ ಆದಿ, ಮಧ್ಯ, ಅಂತ್ಯಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಕಿಂಚಿತ್ತೂ ವಿಚಾರ ಮಾಡದಿರುವ
ಕೌಪೀನಧಾರಿಯು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಅದೃಷ್ಟಶಾಲಿ (೪)
ಬ್ರಹ್ಮಾಕ್ಷರವನ್ನು (ಓಂ) ಸದಾ ಜಪಿಸುತ್ತ
ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಬ್ರಹ್ಮನ್ ಎಂದು ಸದಾ ನಂಬಿ
ಭಿಕ್ಷೆಯಿಂದ ಬಂದ ದಾನದ ಮೇಲೆ ಅವಲಂಬಿತನಾಗಿ ಗೊತ್ತುಗುರಿಯಿಲ್ಲದೆ ಅಲೆದಾಡುವ
ಕೌಪೀನಧಾರಿಯು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಅದೃಷ್ಟಶಾಲಿ (೫)
ಸಕಲವನ್ನೂ ತ್ಯಜಿಸಿ ಗುರು ನೀಡಿದ ಕೌಪೀನವೊಂದನ್ನೇ ಉಳಿಸಿಕೊಂಡಿರುವ ಸನ್ಯಾಸಿ ಅದೆಂತಹ ಮಹಾ ಭಾಗ್ಯವಂತ ಎಂದು ಸನ್ಯಾಸಿಯ ಅದೃಷ್ಟವನ್ನು ಕೊಂಡಾಡುವ ಪಂಚಕ.
ಕೌಪೀನ = ಸನ್ಯಾಸಿಗಳು ಧರಿಸುವ ಲಂಗೋಟಿ.
 |
| ಕೇವಲ ಕೌಪೀನ ಧರಿಸಿಯೇ ಜೀವನ ಕಳೆದ ಪೂಜ್ಯ ಶ್ರೀ ರಮಣ ಮಹರ್ಷಿಗಳು |
'ಕೌಪೀನವಂತಃ ಖಲು ಭಾಗ್ಯವಂತಃ' ಅನ್ನುವದು ಸಂಸ್ಕೃತ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿನ ಹಾಸ್ಯೋಕ್ತಿ ಅಂತ ತಿಳಿದಿದ್ದ ಅಜ್ಞಾನಿ ಮೂಢ ನಾನು. ಮೊನ್ನೆ ಗುರು ಪೂರ್ಣಿಮೆಯಂದು ಆದಿ ಶಂಕರರು ಬರೆದ ಒಂದಿಷ್ಟು ಶ್ಲೋಕಗಳನ್ನು internet ಮೇಲೆ ಹುಡುಕುತ್ತ ಕೂತಾಗ ಇದು ಸಿಕ್ಕಿತು. ಆವಾಗ ಗೊತ್ತಾಯಿತು.
ಹೂಂ....ಇರಲಿ. ಕೌಪೀನ ಪಂಚಕವನ್ನು ಓದಿ, ತಿಳಿದು, ಅನುವಾದಿಸಿ, ಆನಂದಿಸಿ ಎಲ್ಲ ಮಾಡಿದ ಮೇಲೆ ಒಂದು ತರಹದ ವಿಷಾದ. ಸಾಂದ್ರ ವಿಷಾದ. ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಕೌಪೀನ ಹಾಕುವ 'ಲಂಗೋಟಿ ಭಾಗ್ಯ' ಒಂದು ಬಾರಿ ಬಂದಿತ್ತು. ಅದೇ ಉಪನಯನದ (ಮುಂಜಿ) ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ. ಬ್ರಹ್ಮೋಪದೇಶ ಮುಗಿದಾಕ್ಷಣ ಗಡಿಬಿಡಿಯಲ್ಲಿ ಕೌಪೀನವನ್ನು ಕಿತ್ತಿ ಬಿಸಾಕಿ, VIP ಅಥವಾ Tantex ಬ್ರಾಂಡಿನ ಚಡ್ಡಿ ಧರಿಸಿ, ಮೇಲಿಂದ ಪ್ಯಾಂಟ್ ಹಾಕಿಬಿಟ್ಟೆ ನೋಡಿ.....ಅದೇ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಮಾಡಿದ ಅತಿ ದೊಡ್ಡ ಘೋರ ಅಪರಾಧ. ಇಲ್ಲವಾದರೆ ನಾವೂ ಸದಾ ಕೌಪೀನವಂತರಾಗಿ ಹೀಗೇ ಆರಾಮ ಇರಬಹುದಿತ್ತೇನೋ!? ಅಂತ ಈಗ ಅನ್ನಿಸುತ್ತಿದೆ. ಏನು ಮಾಡೋದು? ಯೋಗಿ ಪಡೆದುಕೊಂಡು ಬಂದಿದ್ದು ಯೋಗಿಗೆ. ಭೋಗಿ ಪಡೆದುಕೊಂಡು ಬಂದಿದ್ದು ಭೋಗಿಗೆ. ಅಂದು ಕೌಪೀನ ಬಿಚ್ಚಾಕಿ ಪ್ಯಾಂಟ್ ಏರಿಸಿದ್ದೇ ದೊಡ್ಡ ಸಾಧನೆ ಅಂತ ತಿಳಿದಿದ್ದಕ್ಕೆ ಇಂದು ಸಂಸಾರದ 'ಸುಖ' ಸಾಗರದಲ್ಲಿ ತೇಲಾಡುವ 'ಭಾಗ್ಯ' ನಮ್ಮದು. ಆಹಾ! ಆಹಾ! ಏನು ಈ ಸಂಸಾರದ ಸಂತೋಷ, ಏನು ಈ ಸಂಸಾರದ ಸುಖ! ಶಿವಾಯ ನಮಃ!
ನಮ್ಮ 'ಲಂಗೋಟಿ ಭಾಗ್ಯ'ದ ಉರ್ಫ್ ಉಪನಯನ ಉರ್ಫ್ ಮುಂಜಿ ಬಗ್ಗೆ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಬರೆಯೋಣ ಬಿಡಿ. ತಲೆ ಬೋಳಿಸಿಕೊಳ್ಳದೇ, ಜುಟ್ಟು ಬಿಡದೇ, ಅಂದಿನ ಫ್ಯಾಷನ್ ಆಗಿದ್ದ ಕಿವಿ ಮುಚ್ಚುವ ಉದ್ದ ಕೂದಲಿನ ಹಿಪ್ಪಿ ಕಟಿಂಗ್ ಎಂಬ ಹೇರ್ ಸ್ಟೈಲ್ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡೇ ಮುಂಜಿ ಮಾಡಿಸಿಕೊಂಡ ಭೂಪ ನಾನು. ಮುಂಜಿ ಮಾಡಲು ಬಂದಿದ್ದ ಭಟ್ಟರ ಸಮೂಹದ ಜೊತೆಗೇ ನನ್ನದು ದೊಡ್ಡ ವಾಗ್ವಾದ ಮುಂಜಿ ಊಟದ ನಂತರ. ನಾನು ಊಟದ ನಂತರ ಒಂದು ಸೊಗಸಾದ ಜರ್ದಾ ಕವಳ (ಪಾನ್) ಹಾಕೋಣ ಅಂತ ಸ್ಕೀಮ್ ಹಾಕಿ, ಮಸ್ತಾಗಿ ಕವಳ ರೆಡಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಕೂತರೆ ಮೈಸೂರ್ ಶಾಸ್ತ್ರಿ ಎಂಬ ಕರ್ಕಿಯ ದೊಡ್ಡ ಪಂಡಿತರು ಬ್ರಹ್ಮೋಪದೇಶ ತೆಗೆದುಕೊಂಡ ವಟುವಿಗೆ ತಾಂಬೂಲ (ಎಲೆಅಡಿಕೆ) ಹೇಗೆ ವರ್ಜ್ಯ, ನಿಷೇಧಿತ ಎಂಬುದರ ಬಗ್ಗೆ ದೊಡ್ಡ ಉಪದೇಶವನ್ನೇ ಕೊಟ್ಟುಬಿಟ್ಟರು. ನಡುನಡುವೆ ಇಟ್ಟರು ಕೂಡ. ಅಂದರೆ ತಮ್ಮ ವಾದವನ್ನು ಸಮರ್ಥಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಂಸ್ಕೃತದ ಏನೇನೋ ಸುಭಾಷಿತಗಳ ಮತ್ತು ಶ್ಲೋಕಗಳ ಫಿಟ್ಟಿಂಗ್ ಇಟ್ಟರು ಅಂತ. ನಾನೂ ಯಾವದಕ್ಕೂ ಕೇರ್ ಮಾಡದೇ ತಿರಸಟ್ಟನಂತೆ ವಿತಂಡವಾದಕ್ಕೆ ನಿಂತೆ. ನನ್ನ ಅಂದಿನ ಕಿರಾತಕ ವರ್ತನೆ ಬಗ್ಗೆ ಬರೋಬ್ಬರಿ ಮಾಹಿತಿ ಇದ್ದ ಪಾಲಕರು ಗುರು ನಿಂದನೆ ಮಾಡಿದ ಪಾಪ ಬಂದೀತು ಅಂತ ಹೆದರಿ, 'ಜರ್ದಾ ಪಾನ್ ಆದರೂ ಹಾಕು. ಸಿಗರೇಟ್ ಬೇಕಾದರೂ ಸೇದು. ಏನಾದರೂ ಮಾಡಿಕೋ ಮಾರಾಯಾ. ಆದರೆ ಭಟ್ಟರ ಜೊತೆ ಜಗಳ ಮಾತ್ರ ಮಾಡಬೇಡ. ಮೊದಲೇ ದೊಡ್ಡ ಭಟ್ಟರು ಅವರು. ಮೈಸೂರ್ ಮಹಾರಾಜನಿಂದ ಸನ್ಮಾನಿತರು. ದೊಡ್ಡ ಮನಸ್ಸು ಮಾಡಿ ಮನೆಗೆ ಬಂದಿದ್ದಾರೆ. ಹೋಗು, ಹೋಗು, ಏನಾದರೂ ಮಾಡಿಕೋ ಹೋಗು,' ಅಂತ ರಮಿಸಿ ಕಳಿಸಿದಾಗಲೇ ಬಾಯಲ್ಲಿ ಕವಳವನ್ನು ಹೆಟ್ಟಿಕೊಂಡು, ಜಗಿದು, ಪಚಾಕ್ ಒಂದು ಪಿಚಕಾರಿ ಹಾರಿಸಿಯೇ ಜಾಗ ಖಾಲಿ ಮಾಡಿದ ಭೂಪ ನಾನು. ಈಗ ನೆನಸಿಕೊಂಡರೆ ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ನಗು ಬಂತು. ಮೈಸೂರ್ ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳು ಅದ್ವೈತದ ದೊಡ್ಡ ಪಂಡಿತರು. ಅಂತಹ ಮಹನೀಯರ ಆಶೀರ್ವಾದ ಈಗ ವರ್ಕೌಟ್ ಆಗುತ್ತಿದೆ ಅಂತ ಕಾಣುತ್ತಿದೆ. ಏನೋ ನಮಗೂ ಈಗ ಅದ್ವೈತದಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ಆಸಕ್ತಿ. ಮೈಸೂರ್ ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳ ಆತ್ಮಕ್ಕೆ ಕಿಂಚಿತ್ತಾದರೂ ನೆಮ್ಮದಿ ಸಿಕ್ಕಿರಬಹದು ನಮ್ಮ ಬದಲಾದ ವರ್ತನೆ ನೋಡಿ. ಜರ್ದಾ ಕವಳ ಹೋಗಲಿ ಎಲೆಅಡಿಕೆಯನ್ನೇ ಬಿಟ್ಟು ಆರೇಳು ವರ್ಷಗಳಾಗಿ ಹೋಗಿವೆ. ಈಗ ಬಿಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಪರಮ ದುಬಾರಿ ಬಾಬಾ-೧೬೦ ಕೇಸರಿಯುಕ್ತ ಜರ್ದಾ, ನವರತ್ನ ಕಿಮಾಮ್, ಏನೇ ಕೊಟ್ಟರೂ ಬೇಡ. ವ್ಯಾಂಡಾ. ವ್ಯಾಂಡಾ. ವ್ಯಾಂಡಾ ವ್ಯಾಂಡಾ ಯಾಕೆ? ಕಬಾಲಿಡಾ. ನೆರಪ್ಪುಡಾ! :)
 |
| ಆದಿ ಗುರು ಶ್ರೀ ಶಂಕಾರಾಚಾರ್ಯ |
Swami Sarvananda ji provided the following translation after he went through the translation used by me and found it not accurate enough. I am grateful to him. Swamiji was my college-mate in BITS, Pilani.
वेदान्तवाक्येषु सदा रमन्तो
भिक्षान्नमात्रेण च तुष्टिमन्तः |
विशोकवन्तः करणे चरन्तः
कौपीनवन्तः खलु भाग्यवन्तः || १||
Reveling always in the statements of Vedanta viz. Upanishads,
Content with food just obtained by भिक्षा,
Free from sadness and traveling on foot,
Blessed indeed is the one content with (just) a loin-cloth. (1)
मूलं तरोः केवलं आश्रयन्तः
पाणिद्वयं भोक्तुममत्रयन्तः |
कन्थामिव श्रीमपि कुत्सयन्तः
कौपीनवन्तः खलु भाग्यवन्तः || २||
Having the base of trees alone for shelter,
Having his two hands for a plate i.e. eating only as much as his two hands can hold,
Disregarding wealth as one would ignore rags,
Blessed indeed is the one content with (just) a loin-cloth. (2)
स्वानन्दभावे परितुष्टिमन्तः
सुशान्तसर्वेन्द्रियवृत्तिमन्तः |
अहर्निशं ब्रह्मसुखे रमन्तः
कौपीनवन्तः खलु भाग्यवन्तः || ३||
Totally satisfied in the happiness within,
Having pacified well the cravings of all the senses,
Delighting day and night in Brahman that is nothing but (limitless) happiness,
Blessed indeed is the one content with (just) a loin-cloth. (3)
देहादिभावं परिवर्तयन्तः
स्वात्मानमात्मन्यवलोकयन्तः |
नान्तं न मध्यं न बहिः स्मरन्तः
कौपीनवन्तः खलु भाग्यवन्तः || ४||
Witnessing the changes of physical body,
Himself beholding his own true nature (आत्मा),
Not thinking about either the end, middle or outer,
Blessed indeed is the one content with (just) a loin-cloth. (4)
ब्रह्माक्षरं पावनमुच्चरन्तो
ब्रह्माहमस्मीति विभावयन्तः |
भिक्षाशिनो दिक्षु परिभ्रमन्तः
कौपीनवन्तः खलु भाग्यवन्तः || ५||
Chanting the purifying Omkara,
Contemplating on (the knowledge) `I am Brahman',
Living on alms and wandering freely everywhere,
Blessed indeed is the one content with (just) a loin-cloth. (5)
Another translation. I used it but Swamiji found it not up to the mark.
Kaupeena Panchakam
Kaupeena Panchakam
By Adi Shankara
[The Pentad of the Loin Cloth]
Translated by P. R. Ramachander
[This is a very short poem with five stanzas which glorifies the life of a sannyasi (Ascetic). An ascetic in India is supposed to give away all his wealth before entering in to renunciation and get a loin cloth (kaupeena) from his teacher. That would be his only property.]
Vedantha Vakhyeshu Sada ramantho,
Bhikshannamathrena trishtimantha,
Vishokamantha karane charantha,
Kaupeenavantha Khalu bhaghyavantha 1
Always thinking about words of philosophy,
Always getting satisfied with food got by begging,
And always without trace of sorrow, thinking of the inner self,
The man with the loin cloth is indeed the lucky one.
Moolam tharo kevalam ashrayantha,
Panidhvayam bhokthuma manthrayantha,
Kandhamiva sreemapi kuthsayantha,
Kaupeenavantha Khalu bhaghyavantha 2
Always depending on only roots and plants,
Always taking only two hands full of food,
And always thinking of wealth as a torn piece of cloth,
The man with the loin cloth is indeed the lucky one.
Swananda bhava pari thushti mantha,
Sushantha sarvendriya vruthi mantha,
Aharnisam brahma sukhe ramantha,
Kaupeenavantha Khalu bhaghyavantha 3
Always getting elated in his own thoughts,
Always peacefully controlling all his senses,
And always drowned in the pleasure of Brahmam,
The man with the loin cloth is indeed the lucky one.
Dehadhi bhavam parivarthayantha,
Swathmana athmanyavalokayantha,
Naantha na Madhyam na bahi smarantha,
Kaupeenavantha Khalu bhaghyavantha 4
Always witnessing his own changes of the body,
Who is seeing himself as his soul,
And who never thinks of ends, middle and outside,
The man with the loin cloth is indeed the lucky one.
Brahmaksharam pavanamucharantho,
Brahmahamasmeethi vibhavayantha,
Bhikshashano dikshu paribramayantha,
Kaupeenavantha Khalu bhaghyavantha 5
Always reciting the name of Brahmam with devotion,
Always thinking that he himself is Brahmam,
And who wanders aimlessly depending on alms obtained,
The man with the loin cloth is indeed the lucky one.
3 comments:
ಛೇ ಮಹೇಶ, ಏನಿದು?
ಆಯ್ತು, ಯಾರ್ಯಾರ ಹಣೆಯಲ್ಲಿ ಕೌಪೀನ ಬರೆದಿದಿಯೋ, ಅವರು ಭಾಗ್ಯವಂತರಾಗಲಿ!
Thanks Sunaath Sir.
ನಿಮ್ಮ ಅರ್ಥ ಸ್ವಲ್ಪ ತಪ್ಪಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ನೀವು ಸಹ ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ಬರೆದಿದ್ದೀರಿ. ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಎಡಿಟ್ ಮಾಡಿ ಸರಿಯಾದ ಅರ್ಥ ಬರೆದರೆ ಗೊಂದಲ ಇರಲ್ಲ. ದಯವಿಟ್ಟು ಮೂಲ ಲೇಖನದಲ್ಲಿ ಸರಿಯಾದ ಅರ್ಥ ಬರೆಯಿರಿ.
Post a Comment