ಕ್ಯಾಬರೆ, ಲೈವ್ ಬ್ಯಾಂಡ್, ಕೈಕುಲುಕಿದ್ದ ದೇಶದ ಅಧ್ಯಕ್ಷನ ಮಗ!

ಈ ಕ್ಯಾಬರೆ (Cabaret) ಅನ್ನುವದು ಮಹಾ ಡೇಂಜರ್ ಶಬ್ದ. ಅದರ ಮೂಲ ಅರ್ಥವೇ ಬದಲಾಗಿ ಹೋಗಿದೆ, at least ನಮ್ಮ ದೇಶದ ಮಟ್ಟಿಗೆ. ಪಶ್ಚಿಮದ ದೇಶಗಳಲ್ಲಿ  ಒಂದು ತರಹದ ಮನರಂಜನೆ ನೃತ್ಯ, ಸಂಗೀತ ಅಂತ ಹೇಳಿ ಹುಟ್ಟಿಕೊಂಡ ಕ್ಯಾಬರೆ ಅದು ಹೇಗೋ ಆಗಿ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ನಂಗಾ ನಾಚ್, ಅರ್ಧ ನಂಗಾ ನಾಚ್ ಆಗಿ ಒಂದು ತರಹ 'ನಿಷೇಧಿತ ಐಟಂ' ಆಗಿ ಬಿಟ್ಟಿದೆ. ಅದಕ್ಕೇ ಏನೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ಈಗ ಅದಕ್ಕೆ ಐಟಂ ಸಾಂಗ್ ಅಂದು ಬಿಡುತ್ತಾರೆ.

ಕ್ಯಾಬರೆ ಅನ್ನುವದನ್ನು ಮೊದಲು ಕೇಳಿದ್ದು ಹೀಗೆ. ೧೯೭೫-೭೬ ರ ಸಮಯ. ಅದೆಲ್ಲೋ ಮಂಗಳೂರು ಬದಿಗಿನ ಸುದ್ದಿಯಂತೆ. ಯಾರೋ ಒಂದಿಷ್ಟು ಜನ ಹಿಂದುಳಿದ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಿಗೆ, ಏನೋ ಮೀಸಲಾತಿ ಅಂತ ಒಂದಿಷ್ಟು ಕಾಸು, ಅದು ಯಾವದೋ ಕೋಟಾದಲ್ಲಿ, ಕೊಟ್ಟರೆ ಹೋಗಿ ಕ್ಯಾಬರೆ ನೋಡಿ ಬಂದಿದ್ದರಂತೆ. ಅದು ದೊಡ್ಡ ಸುದ್ದಿಯಾಗಿ, ಹಿರಿಯರು ಮಾತಾಡಿದ್ದು ಕೇಳಿದ್ದೇ ಕ್ಯಾಬರೆ ಅಂದರೆ  ತುಂಬಾ ಕೆಟ್ಟದ್ದು (bad very bad) ಅಂತ ಅನಿಸಿಬಿಟ್ಟಿತ್ತು.

ಆಮ್ಯಾಲೆ ಕೆಲವು ಸಿನೆಮಾಗಳಲ್ಲಿ ಬಾಲಿವುಡ್ ಹಿಂದಿ, ಸ್ಯಾಂಡಲ್ ವುಡ್ ಕನ್ನಡ ಕ್ಯಾಬರೆ ಡಾನ್ಸ್ ಎಲ್ಲ ನೋಡಿದ್ದೂ ಆಯಿತು ಬಿಡಿ. ಬಾರಿನಲ್ಲಿ, ಕ್ಲಬ್ಬಿನಲ್ಲಿ ಸಿನೆಮಾದ ಕೆಟ್ಟವರು ಅಂದ್ರೆ ವಿಲನ್ನುಗಳು ಎಣ್ಣೆ ಹೊಡೆಯುತ್ತ ಕೂತಿರುತ್ತಾರೆ. ಯಾವದೋ ಒಂದು ಹುಡುಗಿ ತುಂಡುಡುಗೆ ತೊಟ್ಟು ಬಂದು ಝಮ್ಮ ಚಕ್ಕ ಅಂತ ಕುಣಿದು, ತೊಡೆ ಹತ್ತಿ, ಪಪ್ಪಿ ಕೊಟ್ಟು, ಕೈಗೆ ಸಿಕ್ಕಂತೆ ಮಾಡಿ, ಪಸಕ್ ಅಂತ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡು, ಏನೇನೋ ಕೆರಳಿಸಿ ಹೋದರೆ ಅದೇ ಕ್ಯಾಬರೆ. at least ಬಾಲಿವುಡ್ ಕ್ಯಾಬರೆ. ಪ್ರತಿ ಸಿನೆಮಾದಲ್ಲೂ ಒಂದು ಅಂತಹ ಹಾಡು, ನೃತ್ಯ ಇರಲೇಬೇಕು. ಅದಕ್ಕೇ ಅಂತಲೇ ಬೇರೆಯೇ ತರಹದ ನಟಿಯರು ತಯಾರಾದರು. ಕ್ಯಾಬರೆ ಡಾನ್ಸರುಗಳು. ಹೆಲೆನ್, ಬಿಂದು, ಜಯಮಾಲಿನಿ, ಜ್ಯೋತಿಲಕ್ಷ್ಮಿ, ಡಿಸ್ಕೋ ಶಾಂತಿ, ಸಿಲ್ಕ್ ಸ್ಮಿತಾ - ಎಲ್ಲ ಈ ಗುಂಪಿಗೆ ಸೇರಿದವರು. ಯಾಕೆಂದ್ರೆ ಹೀರೋಯಿನ್ನುಗಳು ಅದನ್ನೆಲ್ಲ ಆವಾಗ ಮಾಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ನಂತರ ಹೀರೋಯಿನ್ನುಗಳೇ ಪೈಪೋಟಿ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದು ಝಕ್ಕ ನಕ್ಕ ಮಾಡತೊಡಗಿದಾಗಿನಿಂದ ಕ್ಯಾಬರೆ ನರ್ತಕಿಯರು, ಹೀರೋಯಿನ್ನುಗಳ ನಡುವೆ ವ್ಯತ್ಯಾಸ ಕಡಿಮೆಯಾಗುತ್ತ ಹೋಗಿ ಈಗ ಇಲ್ಲವೇ ಇಲ್ಲ ಅನ್ನುವ ಹಾಗಾಗಿಬಿಟ್ಟಿದೆ.

ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಆದರೂ ನಿಜವಾದ ಕ್ಯಾಬರೆ ಅನ್ನುವದರ ಸುತ್ತ ಮುತ್ತ ಸುಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ ಬಿಡಿ. ನಮ್ಮ ಧಾರವಾಡದಲ್ಲಂತೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಈಗೂ ಇಲ್ಲ. ಆ ಟೈಪಿನ ರೌಡಿ ಮನೋರಂಜನೆ ಸಭ್ಯ ಊರಾದ ಧಾರವಾಡಕ್ಕೆ ಬರಲು ಸಾಧ್ಯವೂ ಇಲ್ಲ. ಅಂತಹ ತೆವಲಿದ್ದವರು ಮುಂಬೈಗೋ, ಗೋವಾಕ್ಕೋ, ಮತ್ತೆಲ್ಲೋ ಹೋಗಿ ನೋಡಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದರಂತೆ. ಹಾಗಂತ ಕೇಳಿದ್ದು.

೧೯೯೩ ರಲ್ಲಿ ಆರು ತಿಂಗಳು ದಿಲ್ಲಿಯಲ್ಲಿ ಇದ್ದೆ. ಫೈನಲ್ ಇಯರ್ ಇಂಜಿನಿಯರಿಂಗ್ ನಲ್ಲಿ ಒಂದು ಸೆಮಿಸ್ಟರ್ industry internship ಮಾಡಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ನನಗೆ ದೆಹಲಿಯ ಒಂದು ಕಂಪನಿಗೆ ಹಾಕಿದ್ದರು. ದೆಹಲಿಯ posh ಏರಿಯಾ South Extension - II  ನಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಒಬ್ಬ ದೋಸ್ತನ ಮನೆಯಿತ್ತು. ಅವನ ಮನೆ ಮಹಡಿ ಮೇಲೆ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಹಾಲಿನ ಟೈಪ್ ರೂಮಿತ್ತು. ಅದನ್ನು ನಾವು ನಾಕು ಜನ ಭಾಡಿಗಿಗೆ ಹಿಡಿದು, ಏನೋ ಒಂದು ಬ್ಯಾಚುಲರ್ ಮನೆ ಸೆಟಪ್ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಇದ್ದೆವು.

ಇರಲು ರೂಮೇನೋ ಸಿಕ್ಕಿತು. ಆದರೆ ಊಟ? ಹಾಸ್ಟೆಲ್ಲಿನಲ್ಲಿ ಮೂರು ವರ್ಷ ಯಾವದೇ ತಲೆಬಿಸಿಯಿಲ್ಲದೆ ದಿನಕ್ಕೆ ನಾಕು ಬಾರಿ ಪುಷ್ಕಳ ಊಟ ತಿಂಡಿ ಮಾಡಿ ಬಂದವರಿಗೆ ಈಗ ದೆಹಲಿಯಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಬಜೆಟ್ಟಿಗೆ ಹೊಂದೋ ಊಟ ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ಅಲೆಯೋ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ. ರಾತ್ರಿ ಊಟ ಒಂದೇ ಅನ್ನಿ. ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ತಿಂಡಿ, ಮಧ್ಯಾನ ಊಟ ಎಲ್ಲ ಕಂಪನಿಯಲ್ಲೇ ಮಾಡಿ ಮುಗಿಸುತ್ತಿದ್ದೆವು.

ಊಟ ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ಒಂದು ದಾಭಾ ಟೈಪಿನ ರೆಸ್ಟುರಾಂಟಿಗೆ ಹೋದೆವು. ಮಸ್ತ ಪಂಜಾಬಿ ದಾಭಾ ಊಟ. ಹೋಟೆಲಿನ ನೆಲಮಹಡಿಯಿಂದ ಕಿವಿಗಡಚಿಕ್ಕುವ ಅಬ್ಬರದ ಸಂಗೀತ ಕೇಳಿ ಬರುತ್ತಿತ್ತು. ಏನು ಅಂತ ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ. ವೇಟರ್ ಹುಡುಗನನ್ನು  ಕರೆದು ಕೇಳಿದರೆ, 'ನಂಗಾ ನಾಚ್ ಸಾಬ್! ಕ್ಯಾಬರೆ ಸಾಬ್' ಅಂದು ಬಿಟ್ಟ. 'ದೇಖೋಗೆ ಕ್ಯಾ? ಸಿರ್ಫ್ ಸೌ ರುಪೆ. ತೀನ್ ಘಂಟಾ ಫುಲ್ ಐಶ್ ಕರೋ!' ಅಂತ ಫುಲ್ ಮಾರ್ಕೆಟಿಂಗ್ ಬೇರೆ ಮಾಡಿಬಿಟ್ಟ. ಗೊತ್ತಾಯಿತು. ಕ್ಯಾಬರೆ ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ. ನೂರು ರೂಪಾಯಿ ಎಂಟ್ರಿ ಫೀ. ಮೂರು ಘಂಟೆ ನಾಚ್ ಗಾನಾ, ಅಂತ. 'ಏ! ಮಾರಾಯಾ! ಅದೆಲ್ಲ ಬೇಡಪ್ಪ! ಇನ್ನೂ ನಾಕು ತಂದೂರಿ ರೊಟ್ಟಿ ತಂದುಬಿಡು ರಾಜಾ' ಅಂತ ಅವನನ್ನು ಸಾಗಹಾಕೋಣ ಅನ್ನುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ವೇಟರ್ ಒಂದು ಸಕತ್ ಫೈನಲ್ ಮಾರ್ಕೆಟಿಂಗ್ ಬಾಂಬ್ ಹಾಕಿಬಿಟ್ಟ, 'ಸಾಬ್! ಆಖಿರ್ ಲಾಸ್ಟ್ ಮೇ ಏಕ್ ಫುಲ್ ನಂಗಾ ನಾಚ್ ಹೋತಾ ಹೈ. ಹಾಂ!' ಅಂದು ಬಿಟ್ಟ. ಈಗ ಹ್ಯಾಂ!! ಅಂತ ಬಾಯಿಬಿಟ್ಟವರು ನಾವು. ಹಲ್ಕಟ್ ವೇಟರ್ ಹ್ಯಾಗೆ ಪ್ರಚೋದಿಸಿ ಸೆಲ್ಲಿಂಗ್ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ನೋಡಿ. ಅಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಕ್ಯಾಬರೆಯಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟ ಕಡೆಗೆ ಒಂದು ಪೂರ್ಣ ನಗ್ನ ನೃತ್ಯ ನಡೆಯುತ್ತಿಂತೆ. ಅವೆಲ್ಲ ಬೇಡ ಅಂತ ಹೇಳಿ, ಊಟ ಮುಗಿಸಿ ಬಂದಾಯಿತು. ನಾವಾಗಲಿ, ಆಗ ನಮ್ಮ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ದೋಸ್ತುಗಳಾಗಲಿ ಆ ಟೈಪಿನ ಮಂದಿಯೇ ಅಲ್ಲ. ಕೆಲವರು ಚಹಾ, ಕಾಫಿ ಸಹ ಕುಡಿಯದೇ, ಬಾಲವೊಂದು ಮಾತ್ರ ಇಲ್ಲದ ಇನ್ನೂ ಪುಟ್ಟ 'ಬಾಲ'ಕರು. innocent ಹುಡುಗರು. ಅಂತವರಲ್ಲಿ ಆಗಾಗ ಜರ್ದಾ ಕವಳ, ದಿನಕ್ಕೆ ನಾಕು ಗುಟ್ಕಾ ಹಾಕಿ, ತಾಸಿಗೊಮ್ಮೆ ಚಹಾ ಕುಡಿದು, ಆರು ತಿಂಗಳಿಗೊಮ್ಮೆ ಯಾರಾದರೂ ಬಾಸು, ಸಾಹೇಬ ಎಲ್ಲೋ ಪಾರ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಎಣ್ಣೆ ಹೊಡೆಸಿದರೆ ಒಂದೇ ಒಂದು ಗ್ಲಾಸು ಬಿಯರ್ ಕುಡಿದು ಬರುತ್ತಿದ್ದ ನಾವೇ ದೊಡ್ಡ 'ಚಟ' ಸಾರ್ವಭೌಮರು (ನಟ ಸಾರ್ವಭೌಮ ಇದ್ದಂಗೆ). ನಾವೆಲ್ಲ ಹಾಗೆ ಭಕ್ತ ಪ್ರಲ್ಹಾದನಂತಹ ಒಳ್ಳೆ ಹುಡುಗರು ಇದ್ದಾಗ ಅಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ತಗಡು ನೆಲಮಹಡಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಕ್ಯಾಬರೆ ಗೀಬರೆ ನೋಡುವ ಪ್ರಶ್ನೆಯೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಮತ್ತೆ ಮೊದಲಿಂದ ಅವೆಲ್ಲ ಕೆಟ್ಟದ್ದು, ಸಂಸ್ಕಾರವಂತರು ಹೋಗುವ ಜಾಗಗಳಲ್ಲ, ಅಲ್ಲಿ ಹೋಗುವರೆಲ್ಲ ರೌಡಿ ಮಾದರಿಯ ಜನ, ಗಲಾಟೆಗಳಾಗುತ್ತವೆ, ಲಫಡಾಗಳು ಆಗುತ್ತವೆ, ಪೊಲೀಸರು ಬರುತ್ತಾರೆ, ಅದು ಇದು ಅಂತ ಒಂದು ಟೈಪ್ ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಕೂತು ಬಿಟ್ಟಿತ್ತಲ್ಲ? ಹಾಗಾಗಿ ಕೇವಲ ದೂರದಿಂದಲೇ ಅಬ್ಬರದ ಸಂಗೀತ ಅಷ್ಟೇ ಕೇಳಿ ಬಂದಾಯಿತು ಬಿಡಿ. ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಕ್ಯಾಬರೆ ಹತ್ತಿರ ಹೋಗಿದ್ದು ಅಂದರೆ ಅಷ್ಟೇ.

ಮತ್ತೆ ಒಂದು ದಿವಸ ಅದೇ ಜಾಗಕ್ಕೆ ಊಟಕ್ಕೆ ಹೋದಾಗ ಪಕ್ಕದ ಟೇಬಲ್ಲಿನಲ್ಲಿ ಕೂತವ ದೊಡ್ಡ ಮೀಸೆಯ ಪೋಲೀಸ್ ಸಾಹೇಬ. ಕೆಳಗಿನ ಕ್ಯಾಬರೆಯಿಂದ ಎದ್ದು ಆಗ ಮಾತ್ರ ಮೇಲೆ ಬಂದಿದ್ದ. ಅಲ್ಲಿ ಗರ್ಮಿ ಜಾಸ್ತಿಯಾಗಿತ್ತು ಅಂತ ಕಾಣುತ್ತದೆ. ಅವನ ಟೇಬಲ್ಲಿಗೆ ಆನಿಕೊಂಡು ನಿಂತಿತ್ತು ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಪೋಲೀಸ್ ದಂಡಾ! ಅದರಲ್ಲಿ ಏನಾದರೂ ಬಾರಿಸಿದ ಅಂದರೆ ಅಷ್ಟೇ ಮತ್ತೆ. ಕ್ಯಾಬರೆನಲ್ಲಿ ಏನಾದರೂ ಲಫಡಾ ಆಗಿತ್ತು ಅಂತ ಬಂದಿದ್ದನೋ, ಮಾಮೂಲು ವಸೂಲಿ ಮಾಡಲು ಬಂದಿದ್ದನೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಆ ಪುಣ್ಯಾತ್ಮನನ್ನು ನೋಡಿದಾಗಿಂದ ಕ್ಯಾಬರೆಗೆ ಹೋಗೋದು ದೂರ ಉಳಿಯಿತು, ನಾವು ಆ ದಾಭಾ ಕಡೆಗೂ ತಲೆ ಹಾಕಲಿಲ್ಲ. ಅದೇನೋ ಅಂತಾರಲ್ಲ, at wrong place at wrong time ಅಂತ ಇಲ್ಲದ ಲಫಡಾದಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿ ಹಾಕ್ಕೊಳ್ಳೋ ದರ್ದು, ಅಗತ್ಯ ಯಾರಿಗೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿ ಕ್ಯಾಬರೆ ಮತ್ತೊಂದು ಲಫಡಾ ಇಲ್ಲದ, ಪೋಲೀಸ್ ಗೀಲೀಸ್ ಬರದ, ಫುಲ್ ಸೇಫ್ ಆದ ಬೇರೆ ದಾಭಾ ಒಂದನ್ನು ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ಹೋದೆವು. ಹೋಗಿದ್ದೇ ಒಳ್ಳೇದಾಯಿತು. ಸ್ವಲ್ಪ ಹಿಂದೆ ಇದ್ದ ಮಸ್ಜೀದ್ ಮೋಥ್ ಏರಿಯಾದಲ್ಲಿ ಸಾಲಾಗಿ ಸರ್ದಾರ್ಜೀ ದಾಭಾಗಳಿದ್ದವು. ಇನ್ನೂ ಒಳ್ಳೆಯ ಪಕ್ಕಾ ಪಂಜಾಬೀ ಊಟ ಮತ್ತೂ ಕಮ್ಮಿ ಬೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿತು. ಉಳಿದ ದುಡ್ಡಲ್ಲಿ ಒಂದು ಮಲಾಯಿ, ಗುಲಾಬಿ ಹಾಕಿದ ದೊಡ್ಡ ಲಸ್ಸಿ ಕುಡಿದು, ಒಂದು ಜರ್ದಾ ಕವಳ ಹಾಕುವಷ್ಟು ಕಾಸು ಮಿಕ್ಕುತ್ತಿತ್ತು. ಇದಕ್ಕೆಲ್ಲ ಕಾರಣನಾದ ದುರುಳನಂತೆ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದ ದೊಡ್ಡ ಮೀಸೆ ದೆಹಲಿ ಪೊಲೀಸನಿಗೆ ಒಂದು ಸಲಾಂ! ಅವನನ್ನು ನೋಡಿ ತಾನೇ ನಾವು ಬೇರೆ ದಾಭಾ ಹುಡುಕಿದ್ದು!?

ಕ್ಯಾಬರೆಯ ಮತ್ತೊಂದು ರೂಪ ಲೈವ್ ಬ್ಯಾಂಡ್. ಲೈವ್ ಬ್ಯಾಂಡ್  ಅಂದರೆ ಏನು ಅಂತ ಕೇಳಿದ್ದೆ. ಒಳ ಹೋಗಿ ನೋಡಿರಲಿಲ್ಲ. ೧೯೯೪ -೯೫ ರ ಟೈಮಿನಲ್ಲಿ ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಲೈವ್ ಬ್ಯಾಂಡ್ ಹಾವಳಿಯೋ ಹಾವಳಿ. ಎಲ್ಲ ಏರಿಯಾದಲ್ಲೂ ಇರಲಿಲ್ಲ ಅಂತ ನೆನಪು. ಮೆಜೆಸ್ಟಿಕ್, ಬ್ರಿಗೇಡ್ ರೋಡ್, ಮತ್ತೆ ಕೆಲವು ಕಡೆ ಬಹಳ ಇದ್ದವು. ಒಳಗೆ ನಾಚ್, ಗಾನಾ ಎಲ್ಲ ನಡೆಯುತ್ತದೆ ಅಂತೆ. ಸಂಕ್ಷಿಪ್ತವಾಗಿ ಹೇಳಬೇಕು ಅಂದರೆ ಆಧುನಿಕ 'ಮುಜರಾ ಡಾನ್ಸ್.' ನೋಡುವವರು ನೋಡುತ್ತ, ಹಾಡುವವರ ಮೇಲೆ, ಕುಣಿಯುವವರ ಮೇಲೆ ಕಾಸು ಎಸೆಯುತ್ತ, ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಮಸ್ತ ಮಜಾ ಮಾಡುವ ತಾಣ ಅಂತ ಕೇಳಿಯಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ಅವೆಲ್ಲ ಒಳ್ಳೆ ಸಂಸ್ಕಾರವಿದ್ದ ಮಂದಿ ಹೋಗುವಂತಹ ಜಾಗ ಅಲ್ಲವೇ ಅಲ್ಲ ಅಂತ ಬೇರೆ ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಇತ್ತಲ್ಲ? ಮತ್ತೆ ಆಗಾಗ್ಗೆ ಲೈವ್ ಬ್ಯಾಂಡ್ ಎಂಬ ತಾಣಗಳು ಸುದ್ದಿಯಲ್ಲಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದವು - for wrong reasons. ರೌಡಿಗಳ ಕಾಳಗ, ಪೋಲೀಸ್ ರೈಡ್, ಹೊಡೆದಾಟ, ಬಡಿದಾಟ ಇತ್ಯಾದಿ ಸಹ ಅಲ್ಲೇ ಆಗುತ್ತಿದ್ದವು. ಆಗಿನ್ನೂ ರವಿ ಬೆಳಗೆರೆಯವರ 'ಹಾಯ್ ಬೆಂಗಳೂರ್' ಪತ್ರಿಕೆ ಬಂದಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವರು ಆಗ 'ಕರ್ಮವೀರ' ಪತ್ರಿಕೆ ಸಂಪಾದಕರಾಗಿದ್ದರು. 'ಪಾಪಿಗಳ ಲೋಕದಲ್ಲಿ' ಅಂತ ಬೆಂಗಳೂರು ಅಂಡರ್ವರ್ಲ್ಡ್ ಬಗ್ಗೆ ಒಂದು ರೋಚಕ ಅಂಕಣ ಬರೆಯುತ್ತಿದ್ದರು. ನಿಜವಾದ ರೌಡಿಗಳನ್ನು ಮತ್ತು ಇನ್ನಿತರೇ ಕ್ರಿಮಿನಲ್ಲುಗಳನ್ನು ಸಂದರ್ಶಿಸಿ  ಭೂಗತ ಜಗತ್ತಿನ ನೈಜ ಚಿತ್ರಣ ಕಟ್ಟಿಕೊಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಅದನ್ನು ಓದಿಯೇ ಬೆಂಗಳೂರು ಅಂಡರ್ವರ್ಲ್ಡ್ ಪರಿಚಯ ಆಗತೊಡಗಿದ್ದು. ಅದರಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ಒಂದು ಸಲ ಲೈವ್ ಬ್ಯಾಂಡ್ ಬಗ್ಗೆ ಬರೆದು, ಅಲ್ಲಿನ ಅಂಡರ್ವರ್ಲ್ಡ್ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಟ್ಟುವಂತೆ ವರ್ಣಿಸಿದ್ದರು ರವಿ ಬೆಳಗೆರೆ. ಎಲ್ಲ ಓದಿದ ಮೇಲೆ ಅನಿಸಿದ್ದು, 'ಇದರ ಸಹವಾಸ ಬ್ಯಾಡಪ್ಪೋ ಬ್ಯಾಡ! ದೊಡ್ಡ ನಮಸ್ಕಾರ' ಅಂತ. ಹಲವಾರು ಬಗೆಯ ಕುತೂಹಲಗಳು ಇರುತ್ತವೆ. ಹಾಗಂತ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಟ್ರೈ ಮಾಡುತ್ತ ಹೋಗಲು ಆಗುತ್ತದೆಯೇ?

ಮತ್ತೆ ಆ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಬೆಂಗಳೂರಲ್ಲಿ ಇದ್ದ ನಾಕಾರು ಮಿತ್ರರೂ ಸಹ ಎಲ್ಲ 'ಶಾಂತಿ ಸಾಗರ್' ಟೈಪಿನ ವೆಜಿಟೇರಿಯನ್ ಗಿರಾಕಿಗಳೇ. ಯಾರಿಗೂ  ಲೈವ್ ಬ್ಯಾಂಡ್ ಇತ್ಯಾದಿ ಮಳ್ಳು ಇರಲಿಲ್ಲ. ವಾರಕ್ಕೆ ಐದು ದಿವಸ ಕೆಲಸ. ವಾರಾಂತ್ಯದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲೋ ಹೊರಗೆ ಊಟ, ಸಿನಿಮಾ, ಹೆಚ್ಚೆಂದರೆ ಸ್ಯಾಂಕಿ ಟ್ಯಾಂಕ್, ಬೋಟಿಂಗ್ ಅಂತ ಸಣ್ಣ ಪಿಕಿನಿಕ್. ಅಷ್ಟೇ ವೀಕ್ ಎಂಡ್ ಉಸಾಬರಿ.

ಲೈವ್ ಬ್ಯಾಂಡ್ ಅಂದರೆ ಏನು ಅಂತ ನೋಡುವ 'ಸೌಭಾಗ್ಯ' ಒದಗಿ ಬಂದಿದ್ದು ೧೯೯೫ ಅಕ್ಟೋಬರ್ ನಲ್ಲಿ ಒಂದು ವರ್ಷ ಪೂರ್ವ ಆಫ್ರಿಕಾದ ಟಾಂಜಾನಿಯಾಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ, ರಾಜಧಾನಿ ದಾರ್-ಏ-ಸಲಾಂ ನಲ್ಲಿ ಝೇಂಡಾ ಹೊಡೆದು ಕೂತಾಗ. ಅಲ್ಲೂ ನಮ್ಮದು ಸರಳ ಲೈಫೇ ಆಗಿತ್ತು. ಆಫೀಸ್ ಮೇಲೆಯೇ ಮನೆ. ಊಟ ತಿಂಡಿಗೆ ಮನೆ ಹತ್ತಿರದ ಹೋಟೆಲ್ಲುಗಳು. ಕಾರ್ ಗೀರ್ ನಮ್ಮ ನೌಕರಿ ಗ್ರೇಡಿಗೆ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಕೆಲವೊಂದು ಸಾಯಂಕಾಲ, ವಾರಾಂತ್ಯದಲ್ಲಿ ಸೀನಿಯರ್ ಜನ ಹೊರಗೆ ಹೋಗುವಾಗ ನಮ್ಮನ್ನೂ ಕರೆದೊಯ್ಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಇನ್ನೂ ಬೇಕು ಅಂದರೆ ಕಂಪನಿ ಕಾರು, ಡ್ರೈವರ್ ಮೊದಲೇ ಬುಕ್ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಅಡ್ಯಾಡಿ ಬರಬಹುದಿತ್ತು. ಮತ್ತೆ ಸಿಟಿ ಮಧ್ಯೆ ಇದ್ದು, ಸುತ್ತ ಮುತ್ತ ಸೇಫ್ ಇದ್ದಿದ್ದರಿಂದ ಎಲ್ಲ ಕಡೆ ನಟರಾಜಾ ಸರ್ವೀಸ್ ನಲ್ಲೇ ನಮ್ಮ ಸವಾರಿ. ಅಂದರೆ ಕಾಲ್ನಡಿಗೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಸುತ್ತಾಟ.

ಅದೆಂದೋ ಒಂದು ದಿವಸ ಒಬ್ಬರಿಗೆ ಬಿಳ್ಕೊಡುಗೆ (farewell party) ಸಮಾರಂಭವಿತ್ತು. ಬಹಳ ವರ್ಷ ಆಫ್ರಿಕಾದಲ್ಲಿದ್ದ ಅವರು ಪರ್ಮನೆಂಟ್ ಆಗಿ ಭಾರತಕ್ಕೆ ವಾಪಸ್ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದರು. ಒಂದು ಇಪ್ಪತ್ತು ಜನ ಕೂಡಿ ಅವರನ್ನು ರಾತ್ರಿ ಡಿನ್ನರ್ ಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿದ್ದು ಟಾಂಜಾನಿಯಾದ ರಾಜಧಾನಿ ದಾರ್-ಏ-ಸಲಾಂ ನಲ್ಲಿದ್ದ 'Son Afrique' ಅನ್ನುವ ಲೈವ್ ಬ್ಯಾಂಡ್ ಒಂದಕ್ಕೆ. ಗುಂಪಿನಲ್ಲಿ ಗೋವಿಂದ ಅಂತ ನಾವೂ ಹೋಗಿದ್ದೆವು. ಅದೇ ಲೈವ್ ಬ್ಯಾಂಡಿಗೆ ಮೊದಲ ಭೇಟಿ. ಹೋದ ಮೇಲೆ ಅದು ಲೈವ್ ಬ್ಯಾಂಡ್ ಅಂತ ಗೊತ್ತಾಯಿತು. ಖರೆ ಅಂದರೆ ಒಳಗೆ ನಾಚ್ ಗಾನಾ ಶುರು ಆದ ಮೇಲೆ ಗೊತ್ತಾಯಿತು, 'ಓಹೋ! ಇದು ಲೈವ್ ಬ್ಯಾಂಡ್' ಅಂತ. ಇಂಡಿಯಾದ ಲೈವ್ ಬ್ಯಾಂಡ್ ಗಳ ಕುಖ್ಯಾತಿ ನೆನಪಾಗಿ ಒಮ್ಮೆ ಅಳುಕುಂಟಾಯಿತು. ಎದೆ ಢವ ಢವ ಅಂತು. ಆದರೇನು ನಮ್ಮ ಕಂಪನಿಯ ಘಟಾನುಘಟಿಗಳೇ ಎಲ್ಲ ಅಲ್ಲೇ ಇದ್ದರು. ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ಬಾಸುಗಳೇ ಇದ್ದರು. ಏನಾದರೂ ಹೆಚ್ಚು ಕಮ್ಮಿ ಆದರೆ ಅವರೆಲ್ಲ ಇದ್ದಾರೆ ಅಂತ ಧೈರ್ಯ ತಂದುಕೊಂಡಿದ್ದು ಆಯಿತು ಅನ್ನಿ. ಮತ್ತೆ ನಾವು ಸ್ವಲ್ಪ ಹೆಚ್ಚಿನ ಕಾಳಜಿಯಲ್ಲೇ ಇದ್ದೆವು. ಮತ್ತೆ ಅಲ್ಲಿದ್ದ ಜನರೆಲ್ಲ ತುಂಬ ಡೀಸೆಂಟ್ ಅನ್ನಿಸುವಂತವರೇ ಇದ್ದರು. ಯಾರೂ ರೌಡಿಗಳ ಹಾಗೆ ಕಾಣಲಿಲ್ಲ. ಯಾರ ಬೆನ್ನ ಹಿಂದೆಯೂ ಲಾಂಗು, ಮಚ್ಚು ಕಾಣಲಿಲ್ಲ. ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಎಲ್ಲರೂ ಭಾರತ, ಪಾಕಿಸ್ತಾನ ಮೂಲದವರೇ ಇದ್ದರು. ಪೂರ್ವ ಆಫ್ರಿಕಾದ ವಾಣಿಜ್ಯ ವ್ಯವಹಾರ ಎಲ್ಲ ಇರುವದು ನಮ್ಮವರ ಕೈಯಲ್ಲೇ ನೋಡಿ.

ರಾತ್ರಿ ಒಂಬತ್ತರ ಮೇಲೆ ನಾಚ್ ಗಾನಾ ಶುರು ಆಯಿತು. ಮೊದಲು ಒಂದಿಷ್ಟು ಗಾನಾ ಅಷ್ಟೇ. ಒಳ್ಳೊಳ್ಳೆ ಗಾಯಕಿಯರಿದ್ದರು. ಇದ್ದ ಸಣ್ಣ ಸೆಟಪ್ ಉಪಯೋಗಿಸಿಕೊಂಡೇ ಒಳ್ಳೊಳ್ಳೆ ಹಿಂದಿ ಹಾಡು ಹಾಡಿದರು. ಕೆಲ ಗಿರಾಕಿಗಳು ಸರ್ವ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ವೇಟರುಗಳ ಕೈಯಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಫೇವರಿಟ್ ಹಾಡುಗಳನ್ನು ಚೀಟಿಯಲ್ಲಿ ಬರೆದು ಕಳಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಗಾಯಕಿಯರು ಸಂದರ್ಭಾನುಸಾರ ಅವನ್ನು ಹಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ನಮಗೂ ಇಲ್ಲದ ತಿಮಿರು ನೋಡಿ. ನಾನೂ ಒಂದು ಚೀಟಿ ಬರೆದು, ವೈಟರ್ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟೆ. ವೈಟರ್ ಹಿಂದೆ ಮುಂದೆ ಮಕಮಕ ನೋಡಿದ. ನನ್ನ ಬಾಸ್ ಅವನ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಒಂದಿಷ್ಟು ಕಾಸು ತುರುಕಿದ. ಅದು ಪದ್ಧತಿಯಂತೆ. 'ಅಯ್ಯೋ, ನಮ್ಮ ಬಡ್ಡು ತಲೆಯೇ!' ಅಂದುಕೊಂಡೆ.ಎಲ್ಲ ಕಡೆ ಹಾಗೆಯೇ. 'ಕಾಸಿದ್ದವನೇ ಬಾಸು'. ಕಾಸು ಕೊಟ್ಟು ಕಳಿಸಿದ್ದಕ್ಕೆ ನಮ್ಮ ಗಾನಾ ಕೂಡ ಹಾಡಿದರು. ನಮಗೂ ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ಖುಶಿ. ಬಾಸ್ ನೋಡಿ, 'ಹ್ಯಾಂಗೆ??' ಅನ್ನೋ ಲುಕ್ ಕೊಟ್ಟ. 'ಸೂಪರ್ ಬಾಸು,' ಅನ್ನೋ ಲುಕ್ ಕೊಟ್ಟೆ.

ಸುಮಾರು ರಾತ್ರಿ ಒಂಬತ್ತೂವರೆ ಹತ್ತು ಘಂಟೆ ನಂತರ ವಾತಾವರಣ ರಂಗೇರತೊಡಗಿತು. ನೋಡಿದರೇ ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ಬಿಸಿನೆಸ್ ಕುಳಗಳು ಅಂತ ಗೊತ್ತಾಗುವಂತಿದ್ದ ಮಣಗಟ್ಟಲೆ ಬಂಗಾರ ಧರಿಸಿದ್ದ ಜನರು ಬರತೊಡಗಿದರು. ಅವರಿಗೇನು ವಿಶೇಷ ಸ್ವಾಗತವೋ ಸ್ವಾಗತ! ಯಾಕೆ ಅಂತ ನಂತರ ಗೊತ್ತಾಯಿತು. ಯಾಕೆಂದರೆ ಅವರು ರೊಕ್ಕದ ಮಳೆ ಸುರಿಸುವಂತಹ ಗಿರಾಕಿಗಳು. ನಮ್ಮಂತಹ ಅಬ್ಬೆಪಾರಿಗಳಲ್ಲ.

ಈಗ ಲೈವ್ ಬ್ಯಾಂಡ್ ಮಾಹೋಲೇ ಪೂರ್ತಿ ಬದಲಾಗಿ ಹೋಯಿತು. ನಾನು ಅಷ್ಟಾಗಿ ಗಮನಿಸಿರಲಿಲ್ಲ. ಹಿಂದೆ ಊಟದ ಬಫೆ ಹತ್ತಿರ ಒಂದಿಬ್ಬರು ಸ್ವಲ್ಪ ಜಾಸ್ತಿಯೇ ಅನ್ನುವಷ್ಟು ಮೇಕ್ಅಪ್ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಹುಡುಗಿಯರು ಓಡಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದರು. ಅವರೇ ನರ್ತಕಿಯರು ಅಂತ ಆಮೇಲೆ ಗೊತ್ತಾಯಿತು.

ಈಗ ಎಲ್ಲ ದೊಡ್ಡ ಜನ ಬಂದು ಕೂತರಲ್ಲ? ಬೇರೆ ತರಹದ ಮ್ಯೂಸಿಕ್ ಅಂದರೆ ಡಾನ್ಸ್ ಮಾಡಲು ಬರೋಬ್ಬರಿ ಆಗುವಂತಹ ಮ್ಯೂಸಿಕ್ ಶುರುವಾಯಿತು. ಕೆಲವೊಂದು ಲೈವ್ ಹಾಡಿದರೆ, ಕೆಲವೊಂದು ರೆಕಾರ್ಡೆಡ್. ನಮ್ಮಂತ ಆರ್ಡಿನರಿ ಕಸ್ಟಮರ್ ಹಾಡು ಬರೆದು, ಚೀಟಿ ಕೊಟ್ಟರೆ, ವೇಟರ್ ನಕ್ಕು ನಮ್ಮ ಬಾಸ್ ಮುಖ ನೋಡಿದ. ಬಾಸ್, 'ಈಗ ನಿನ್ನಂತವರ ಆಪ್ ಕಿ ಫರ್ಮಾಯಿಶ್ (ಬೇಡಿಕೆ ಹಾಡು) ಮುಗಿಯಿತು. ಈಗ ಏನಿದ್ದರೂ ನೋಟುಗಳ ಮಾಲೆ ಹಾಕುವವರಿಗೆ ಯಾವದು ಬೇಕು ಅದು. ನೋಡ್ತಾ ಇರು,' ಅಂದು ಮುಗುಳ್ನಕ್ಕ. ಮುಂದೆ ಅರ್ಥವಾಯಿತು.

ಇದ್ದ ಸಣ್ಣ ಸ್ಟೇಜ್ ಮೇಲೇ ಇಬ್ಬರು ನರ್ತಕಿಯರು ಬಂದು ಢಂ ಢಂ ಅಂತ ಕುಣಿಯಲು ಶುರು ಮಾಡೇ ಬಿಟ್ಟರು. ಮುಂದಿನ ಟೇಬಲ್ ನಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿದ್ದ ಒಬ್ಬ ಗಿರಾಕಿ ಸಹ ಎದ್ದು ಕುಣಿಯಲು ಶುರು ಮಾಡಿಬಿಟ್ಟ. ಉಳಿದವರು ಅವನನ್ನು ಬಲವಂತ ಮಾಡಿ ಕೂಡಿಸಿದರು. ಆದರೂ ಕೂತಲ್ಲೇ ಕುಣಿಯುತ್ತಿದ್ದ. 'ಅವನಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಜಾಸ್ತಿಯಾಗಿದೆ,' ಅಂದರು. ಏನು ಜಾಸ್ತಿಯಾಗಿತ್ತೋ? ದೇವರಿಗೇ ಗೊತ್ತು.

ಢಂ ಢಂ ಡಾನ್ಸ್ ಮುಗಿದು ಒಂದು semi classical ಅನ್ನುವಂತಹ ಹಾಡು ಶುರುವಾಯಿತು. ಪುರಾತನ ನರ್ತಕಿಯರ ತರಹ ವೇಷ ಹಾಕಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಇನ್ನೊಬ್ಬಾಕೆ ಬಂದಳು. ಈಗ ಈಕೆಯ ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ನೃತ್ಯ. ಏನೋ ಒಂದು ತರಹ ಮಾಡಿದಳು. ನಡುವೆ ಊಟದ ತಟ್ಟೆ ಅಂತದ್ದು ಏನೋ ತಂದಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಅದರಲ್ಲೂ ಏನೋ ಕಸರತ್ತು ಮಾಡಿದಳು. ಆಕೆ ತಲೆ ಮೇಲೆ ಒಂದರ ಮೇಲೆ ಒಂದರ ಹಾಗೆ ಕೊಡಗಳನ್ನು ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು ಮಾಡುವ ನೃತ್ಯ, ದೀಪ ನೃತ್ಯ ಇತ್ಯಾದಿ ಎಲ್ಲ ಮಾಡುತ್ತಾಳಂತೆ. ಹಾಗಂತ ಆಕೆಯ ಮೊದಲಿನ performance ನೋಡಿದವರು ಹೇಳಿದರು. ನಮಗೇನು ಗೊತ್ತು? ಹೂಂ! ಅಂತ ಗೋಣಾಡಿಸಿ ಸುಮ್ಮನಾದೆವು.

ಮತ್ತೆ ಫಾಸ್ಟ್ ಮ್ಯೂಸಿಕ್. ಈ ಸಲ ಒಬ್ಬಳು ಪಟಾಕಾ ಫಿಗರ್ ಬಂದು 'ಮೆಹಬೂಬಾ, ಮೆಹಬೂಬಾ' ಎಂಬ 'ಶೋಲೆ' ಸಿನೆಮಾದ ತುಂಬಾ ಪ್ರಖ್ಯಾತ ಹಾಡಿಗೆ ಥೇಟ್ ಹೆಲೆನ್ ತರಹ ಡಾನ್ಸ್ ಮಾಡಿದಳು. ವ್ಯತ್ಯಾಸ ಅಂದರೆ ಈಕೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಜಾಸ್ತಿ ಬಟ್ಟೆ ಹಾಕಿಕೊಂಡಿದ್ದಳು. ಈಗ ನೋಟಿನ ಸುರಿಮಳೆ ಆಯಿತು. ಒಂದಿಬ್ಬರು ಎದ್ದು ಬಂದು ನೋಟಿನ ಮಾಲೆ ಹಾಕಿದರು. ಮತ್ತೊಬ್ಬ ಪರ್!ಪರ್! ಅಂತ ನೋಟ್ ಉದುರಿಸಿದ. ಕೆಲವರು ಸಿಳ್ಳೆ ಹೊಡೆದರು. ಕೆಲವರು ಚಪ್ಪಾಳೆ ಹೊಡೆದರು. ನಮ್ಮಂತವರು ಡಾನ್ಸ್ ನೋಡುತ್ತ ಊಟ ಹೊಡೆದರು. ಇನ್ನೂ ನಮ್ಮ ಊಟ ಮುಗಿದಿರಲಿಲ್ಲ. ಬಫೆ ಅಂದ ಮೇಲೆ ಹಾಗೆ ಅಷ್ಟು ಬೇಗ ಊಟ ಮುಗಿಸಿಬಿಟ್ಟರೆ ಕೊಟ್ಟ ರೊಕ್ಕಕ್ಕೆ ತುಂಬಾ ಲಾಸು. ಅಲ್ಲವೇ????

ಸುಮಾರು ರಾತ್ರಿ ಒಂದು ಘಂಟೆಗೆ ಮುಗಿಯಿತು. ಎದ್ದು ಮನೆಗೆ ಬಂದು ಮಲಗಿದರೆ ಈಗ ಮಾತ್ರ ನೋಡಿಬಂದ ಲೈವ್ ಬ್ಯಾಂಡಿನದೇ ಗುಂಗು. ರಂಗು ರಂಗಾದ ಗುಂಗು!

'ಅರ್ರೇ! ನಮ್ಮ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಲೈವ್ ಬ್ಯಾಂಡ್ ಅಂದರೆ ಏನೋ ಭಾಳ ದೊಡ್ಡ ಡೇಂಜರ್ ಅಂತ ತಿಳಿದಿದ್ದರೆ ಇಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲ ಸೇಫಾಗಿ ಇರೋ ಹಾಗಿದೆ. ನಿನ್ನೆ ಅಲ್ಲಿ ಬಂದ ಜನರೆಲ್ಲ ತುಂಬಾ decent ಆಗಿದ್ದರು. ಕೆಲವರ ಜೊತೆಗೆ ಅವರ ಪತ್ನಿಯರೋ ಯಾರೋ ಹೆಂಗಸರೂ ಸಹ ಇದ್ದರು. ನಾಚ್ ಗಾನಾ ಬಿಟ್ಟರೆ ಏನೂ ಆಗಲಿಲ್ಲ. ಡಾನ್ಸ್ ಇದ್ದರೂ ಅಶ್ಲೀಲ ಅನ್ನುವ ಹಾಗೆ ಏನೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಹೀಗಿದ್ದಾಗ ಆಗಾಗ ಹೋಗಲಿಕ್ಕೆ ಅಡ್ಡಿಯಿಲ್ಲ. ಎಷ್ಟೋ ಶಿಲ್ಲಿಂಗ್ ಅಂತ ಒಂದು ಎಂಟ್ರಿ ಫೀ ಕೊಟ್ಟರೆ ಆಯಿತು. ಫ್ರೀ ಊಟ ಅದರಲ್ಲೇ ಸೇರಿದೆ. ಎಣ್ಣೆ ಬೇಕಾದರೆ ಎಕ್ಸಟ್ರಾ. ಎಣ್ಣೆ ಏನೂ ಬೇಡ. ಬೇಕಾದರೆ ಮೊದಲೇ ಒಂಚೂರು, ಹೊರಗೆ ರೆಗ್ಯುಲರ್  ರೇಟಿನಲ್ಲೇ ಸಿಗುವ ಎಣ್ಣೆ ಹಾಕ್ಕೊಂಡು ಹೋದರಾಯಿತು. ಒಳಗೆ ಬೇಕಾದ ಹಾಡು ಕೇಳಬೇಕು ಅಂದರೆ ಕಾಸು ಬಿಚ್ಚಬೇಕು. ಹೋಗುವ ನಾಲ್ಕಾರು ಗೆಳೆಯರು ಶೇರ್ ಮಾಡಿಕೊಂಡರೆ ಒಂದು ಹತ್ತು ಹಾಡಾದರೂ ಕೇಳಬಹದು. ನಂತರ ರಾತ್ರಿ ರಂಗೇರಿದಂತೆ ದೊಡ್ಡ ಕುಳಗಳು ಬರುತ್ತಾರೆ. ನಂತರ ಅವರು ದುಡ್ಡು ಸುರಿದು ತಮಗೆ ಬೇಕಾದ ಹಾಡು, ಡಾನ್ಸ್ ಮಾಡಿಸುತ್ತಾರೆ. ನಾವೂ ನೋಡಿ ಎದ್ದು ಬಂದರಾಯಿತು,' ಅಂತೆಲ್ಲ ಸ್ಕೀಮ್ ಹಾಕಿದ್ದಾಯಿತು.

ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಸ್ಕೀಮ್ ಹಾಕಿದ ಮೇಲೆ ಮುಂದಿನ ಶನಿವಾರ ಬರುವದನ್ನ ಕಾಯುವದೇ ದೊಡ್ಡ ಕೆಲಸವಾಯಿತು. ಲೈವ್ ಬ್ಯಾಂಡ್ ಏನೋ ದಿನ ರಾತ್ರಿಯೂ ಇರುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ನಮಗೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಬೇಗ ಏಳಲು ಮೊದಲೇ ಆಗುವದಿಲ್ಲ. ಒಂಬತ್ತಕ್ಕೆ ಆಫೀಸ್ ನಲ್ಲಿ ಇರಬೇಕು. ಹೀಗಾಗಿ ವಾರದ ದಿನದ ರಾತ್ರೆ ಲೈವ್ ಬ್ಯಾಂಡ್ ನಲ್ಲಿ ಹೋಗಿ ಕೂಡುವದು ಅಸಾಧ್ಯ. ಮತ್ತೆ ನಮ್ಮದೇ ಆದ ರೀತಿ ರಿವಾಜು ಸಹಿತ ಇದ್ದವಲ್ಲ? ಏನೇ ಪಾರ್ಟಿ ಮಾಡಿದರೂ ಅವೆಲ್ಲ ಕೇವಲ್ ವೀಕ್ ಎಂಡ್ ನಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ, ಇತ್ಯಾದಿ. ಮತ್ತೆ ಕೆಲಸ ವಾರಕ್ಕೆ ಆರು ದಿವಸ. ಶನಿವಾರ ಹಾಫ್ ಡೇ. ಹಾಗಾಗಿ ಹೋದರೆ ಶನಿವಾರ ಸಂಜೆ ಹೋಗಬಹುದು. ಅಷ್ಟೇ. ಬೇರೆ ದಿನ ರಾತ್ರಿ ಮನೆಯಲ್ಲೇ ಟೀವಿ!

ಶನಿವಾರ ಬಂದಂತೆ ನಮಗೆ ಹುರುಪು ಹೆಚ್ಚಾದರೆ ಉಳಿದ ಕೆಲವರಿಗೆ ಅಷ್ಟೇನೂ ಆಸಕ್ತಿಯಿರಲಿಲ್ಲ. ಕೆಲವರು ಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ದು ಟೀವಿ ನೋಡೋಣ ಅಂದುಕೊಂಡರು. ಇನ್ನು ಕೆಲವರು 'ಸುಸ್ತು, ಬೇಗ ಮಲಗತೀವಿ' ಅಂದರು. ಇನ್ನು ಕೆಲವರು, 'ನಮಗೆ ಎಣ್ಣೆ ಪಾರ್ಟಿ ಮಾಡಬೇಕಿದೆ. ದಬಾಯಿಸಿ ಎಣ್ಣೆ ಹಾಕೋದಿದೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಅದಕ್ಕೆ ಮನೆಯೇ ಬೆಸ್ಟ್,' ಅಂದು ಬಿಟ್ಟರು. ಕಡೆಗೆ ಲೈವ್ ಬ್ಯಾಂಡ್ ಹೋಗಲಿಕ್ಕೆ ರೆಡಿ ಆದವರು ಇಬ್ಬರೋ ಮೂವರೋ ಅಷ್ಟೇ.

ಹೀಗೆ ಆಗಾಗ ಲೈವ್ ಬ್ಯಾಂಡಿಗೆ ಹೋಗಿ ಬಂದದ್ದಾಯಿತು. ಎಷ್ಟೇ ಮಾಡಿದರೂ ನಮಗೆ ಅತೀ ಮುಂದಿನ ಟೇಬಲ್ ಮಾತ್ರ ಎಂದೂ ಕೊಡಲಿಲ್ಲ. ಅದು always reserved for big rollers. ಮೊದಲೇ ಫೋನ್ ಮಾಡಿದರೆ ಬೇರೆ ಹತ್ತಿರದ ಟೇಬಲ್ ಸಿಗುತ್ತಿತ್ತೆ ವಿನಾ ಫಸ್ಟ್ ಟೇಬಲ್ ಎಂದೂ ಸಿಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಯಾಕೆಂದರೆ ನಾವು ರೊಕ್ಕದ ಮಳೆ ಎಂದೂ ಸುರಿಸಲಿಲ್ಲ. ಅಲ್ಲರೀ, ಅಷ್ಟು ದೂರದ ದೇಶಕ್ಕೆ ಹೋಗಿದ್ದೇ ಆದಷ್ಟು ರೊಕ್ಕಾ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಬರಲಿಕ್ಕೆ ಅಂತ. ಅಂತಾದ್ರಲ್ಲಿ ಉಳಿಸಿದ ರೊಕ್ಕಾ ಲೈವ್ ಬ್ಯಾಂಡ್ ಡ್ಯಾನ್ಸರ್ ತಲೆ ಮೇಲೆ ಸುರಿಯಲು ನಮಗೇನು ಹುಚ್ಚೆ? ಲೆಕ್ಕ ಇಟ್ಟು, ಒಂದೋ ಎರಡೋ ಹಾಡಿನ ಬೇಡಿಕೆ ಜೊತೆಗೆ ಟಿಪ್ ತರಹ ಇರಲಿ ಅಂತ ಮಿನಿಮಂ ರೊಕ್ಕಾ ಇಟ್ಟು ಕಳಿಸಬೇಕಾದರೇ ನಮಗೆ ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ಹಿಂಸೆಯಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಇನ್ನು ರೊಕ್ಕಾ ಉಡಾಯಿಸುವ ಮಾತೆಲ್ಲ ದೂರ ಉಳಿತು ಬಿಡಿ. ಲೈವ್ ಬ್ಯಾಂಡ್ ನಲ್ಲಿ ಎಣ್ಣೆ ರೇಟ್ ಜಾಸ್ತಿ ಅಂತ ಅಲ್ಲಿ ಎಣ್ಣೆನೇ ಹಾಕದವರು ನಾವು. ಇಂತಾ ಕೆಲವು ಉಪಯೋಗವಿಲ್ಲದ ವಿಷಯಗಳಲ್ಲಿ ಶೆಟ್ಟಿ ಮಂದಿಗಿಂತ ದೊಡ್ಡ ಜಿಪುಣ ಶೆಟ್ಟಿ ನಾವು.

ಒಂದು ತಿಂಗಳು ಆಕಡೆ ಹೋಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಹೋದಾಗ ಪೂರ್ತಿ ಬೇರೆ ಗುಂಪು ಇತ್ತು. ಹಾಡುವವರು, ಕುಣಿಯುವವರು ಎಲ್ಲ ಬೇರೆ. ಅದೇನೋ ಎರಡೋ ಮೂರೋ ತಿಂಗಳ ವೀಸಾ ಮೇಲೆ ಇಂಡಿಯಾದಿಂದ ಬಂದಿರುತ್ತಾರಂತೆ. ಅವರ ವೀಸಾ ಮುಗಿದು ಪಕ್ಕದ ದೇಶ ಕೀನ್ಯಾಕ್ಕೋ, ಉಗಾಂಡಕ್ಕೋ ಹೋದರಂತೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಹೊಸ ಟೀಮ್ ಬಂದಿತ್ತು.

ಹೊಸ ಟೀಮ್. ಹೊಸ ಜನ. ಬಹಳ ಏನೂ ವ್ಯತ್ಯಾಸ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲ ಸೇಮ್ ಸೇಮ್. 'ಈಗ ಡಾನ್ಸ್ ಮಾಡುವವರ ನಖರಾ ಜಾಸ್ತಿ' ಹಾಗಂತ ದೊಡ್ಡ ರೊಕ್ಕದ ಕುಳಗಳು ಮಾತಾಡುವದನ್ನು ಕೇಳಿದೆ. ನಮಗೇನು ಗೊತ್ತು? ದೊಡ್ದವರದ್ದು, ನರ್ತಕಿಯರದ್ದು ಅದೇನು ಡೀಲುಗಳೋ, ಏನು ನಖರಾಗಳೋ ಏನೋ? ದೊಡ್ಡವರ ವಿಷಯ.

ಒಂದು ಶನಿವಾರ ರಾತ್ರಿ ಹೋಗಿದ್ದೆ. ಆವತ್ತು ಏನೋ ಅಪರೂಪಕ್ಕೆ ಸುಮಾರು ನಮ್ಮ ಕಂಪನಿ ಜನ ಜೊತೆ ಬಂದಿದ್ದರು. ಒಳಗೆ ಹೋಗಿ ಕೂತು ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಾದ ಮೇಲೆ ನಮ್ಮ ಕಂಪನಿ ಮಾಲೀಕರು, ಅವರ ಸೋದರ, ಅವರ ಇತರೆ ಕೆಲವು ರಿಷ್ತೆದಾರರು ಎಲ್ಲ ಬಂದರು. ಬಂದು ನಮ್ಮ ಜೊತೆಗೇ ಜಾಯಿನ್ ಆದರು. ಈಗ ನಮ್ಮ ಟೇಬಲ್ಲಿಗೂ ವಿಶೇಷ ಮರ್ಯಾದೆ. ದೊಡ್ಡ ಶ್ರೀಮಂತರು ಬಂದು ಕೂತಿದ್ದಾರೆ ನೋಡಿ. ಅದಕ್ಕೇ ರಾಯಲ್ ಟ್ರೀಟ್ಮೆಂಟ್. ನಮ್ಮ ಮಾಲೀಕರು ಭಾಳ decent. ಆಗಾಗ ಲೈವ್ ಬ್ಯಾಂಡ್ ಗೆ ಬಂದರೂ ನರ್ತಕಿಯರ ಮೇಲೆ ಖುದ್ದು ಹೋಗಿ ರೊಕ್ಕ ತೂರುವದಾಗಲಿ, ಎಸೆಯುವದಾಗಲಿ  ಮಾಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ನೋಟಿನ ಮಾಲೆ ಖರೀದಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ವೇಟರ್ ಕೈಗೆ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದರು. ವೇಟರ್ ಹೋಗಿ ನರ್ತಕಿಗೆ, ಗಾಯಕಿಗೆ ಅರ್ಪಿಸುತ್ತಿದ್ದ. ದೂರಿಂದಲೇ ನರ್ತಕಿ, ಗಾಯಕಿ ದುವಾ, ಸಲಾಂ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ನಮ್ಮ ಸಾಹೇಬರು, 'It's OK. It's OK. You are welcome,' ಅನ್ನೋ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಗಂಭೀರವಾಗಿಯೇ ವರ್ತಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ದುಬಾರಿ ಎಣ್ಣೆ ಹೀರುತ್ತ, ಟೇಬಲ್ ಮೇಲೆ ಇದ್ದ ಎಲ್ಲ ಪರಿಚಿತರಿಗೆ ಏನು ಬೇಕೋ ಅದನ್ನು ಕೇಳಿ ಕೇಳಿ, ಕೊಡಿಸಿ ಕೊಡಿಸಿ, ಒಂದೆರೆಡು ಪೆಗ್ ಜಾಸ್ತಿಯೇ ಹಾಕಿಸಿ, ಟೋಟಲ್ ಬಿಲ್ಲ ಎಲ್ಲ ಅವರ ಖಾತೆಗೇ  ಹಾಕಿಸಿಕೊಂಡು, ಮೊದಲೇ ಎದ್ದು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದರೆ ಬಾರ್ ಟ್ಯಾಬ್ ಓಪನ್ ಇಟ್ಟು,'ಬೇಕಾದ್ದು ಕೇಳಿ ತೊಗೊಳ್ಳಿ. ಭಿಡೆ ಬೇಡ,' ಅಂತ ನಮಗೆಲ್ಲ ಹೇಳಿ, 'ಬಿಲ್ ಕಳಿಸಿಬಿಡಿ' ಅಂತ ಹೋಟೆಲ್ಲಿನವರಿಗೆ ಹೇಳಿ ಹೋಗಿ ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದ ಒಳ್ಳೆ ದಿಲ್ದಾರ್ ಮನುಷ್ಯ ಅವರು.

ಲೈವ್ ಬ್ಯಾಂಡ್ ನಲ್ಲಿ ಸದಾ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದ ಜನ ಅಂದರೆ ಎಲ್ಲ ನಮ್ಮವರೇ ಅಂದರೆ ಭಾರತೀಯ ಮೂಲದವರು. ಪೂರ್ವ ಆಫ್ರಿಕಾದ ವಾಣಿಜ್ಯ ವ್ಯವಹಾರ ಇರುವದೇ ಭಾರತದಿಂದ ಬಹಳ ವರ್ಷ ಮೊದಲೇ ಅಲ್ಲಿ ಹೋಗಿ ಸೆಟಲ್ ಆದ ಗುಜರಾತಿ ಮೂಲದ ಜನರ ಕೈಯಲ್ಲಿ. ಅವರಲ್ಲಿ ಹಿಂದುಗಳೂ, ದಾವೂದಿ ಬೋಹ್ರಾ ಮುಸ್ಲೀಮರೂ ಇದ್ದಾರೆ. ಹಾಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಪಾಕಿಸ್ತಾನದ ಜನರೂ ಇದ್ದಾರೆ. ಅವರೆಲ್ಲ ಅಲ್ಲಿಯವರೇ ಆಗಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ನಮ್ಮ ಮಾಲೀಕರೂ ಅಷ್ಟೇ. ಅಲ್ಲೇ ಹುಟ್ಟಿ, ಬೆಳೆದ ಮೂರನೆಯದೋ ನಾಲ್ಕನೆಯದೋ ತಲೆಮಾರಿನ ಗುಜರಾತಿ. ಆಗರ್ಭ ಶ್ರೀಮಂತ. ಇಸ್ಪೀಟ್ ಆಡಲು ಕುಳಿತರೆ ಸಾವಿರಾರು ಡಾಲರ್ ಲೆಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಅಂತ ನೋಡಿದವರು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಲೈವ್ ಬ್ಯಾಂಡಿಗೆ ಬಂದಾಗೊಮ್ಮೆ ಎಲ್ಲರ ಬಿಲ್ ಕೊಟ್ಟು, unlimited ಎಣ್ಣೆ ಹೊಡೆಸಿ, ರೊಕ್ಕಾ ಉಡಾಯಿಸುವದನ್ನು ನೋಡಿದರೆ ಇರಬಹುದು ಬಿಡಿ ಅನ್ನಿಸುತ್ತಿತ್ತು.

ಲೈವ್ ಬ್ಯಾಂಡಿನಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲೋ ಅಪರೂಪಕ್ಕೆ ಬಿಳಿ ಜನ ಕಂಡು ಬರುತ್ತಿದ್ದರು. ಹೇಳಿ ಕೇಳಿ ಮೊದಲು ಬ್ರಿಟಿಷರು ಟಾಂಜಾನಿಯ ಆಳಿದ್ದರು. ಅವರಿಗೆ ಅಲ್ಲಿ ಇನ್ನೂ ಸಾಕಷ್ಟು ಸಂಪರ್ಕ, ದಂಧೆ ಎಲ್ಲ ಇದೆ. ಎಷ್ಟೋ ಬಿಳಿ ಜನ ನಮ್ಮ ಗುಜರಾತಿ ಮೂಲದ ಜನರ ಜೊತೆ partnership ನಲ್ಲಿ ಬಿಸಿನೆಸ್ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಆಗಾಗ ಟಾಂಜಾನಿಯಾಗೆ ಬಂದು ಹೋಗಿ ಮಾಡುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ. ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಅಂತಹ ಬಿಳಿ ಜನರನ್ನು ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ಕುಳಗಳು ಲೈವ್ ಬ್ಯಾಂಡಿಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಬಂದಿದ್ದು ಇತ್ತು. ಆದರೆ ಬಹಳ ಕಮ್ಮಿ.

ಇನ್ನು ಕರಿಯರು??? ಅವರನ್ನೂ ಎಂದೂ ಅಲ್ಲಿ ನೋಡಿರಲಿಲ್ಲ. ಕೆಲವು ಜನ ವೇಟರುಗಳು ಇದ್ದರು. ಆದರೆ ಗಿರಾಕಿಗಳಲ್ಲಿ ಅವರನ್ನು ನೋಡಿದ್ದು ಎಂದೂ ಇಲ್ಲ. ಒಬ್ಬ ದೇಶಿ ಗಾಯಕ ಸಕತ್ತಾಗಿದ್ದ. ಒಮ್ಮೆ ಶಾಲಿಮಾರ್ ಚಿತ್ರದ ಫೇಮಸ್ ಹಾಡು ಹಾಡುತ್ತಿದ್ದ. ಅದರಲ್ಲಿ ಕೋರಸ್ ನಲ್ಲಿ 'ಜಿಂಗಾ ಲಾ ಲಾ. ಹೂಂ ಹೂಂ' ಅಂತ ಆದಿವಾಸಿಗಳು ಅರಚುವ, ಕೂಗುವ ಸನ್ನಿವೇಶ ಇದೆ. ಅದಕ್ಕೆ ಈ ಪುಣ್ಯಾತ್ಮ ಗಾಯಕ ಅಲ್ಲೇ ಇದ್ದ ನಾಲ್ಕಾರು ನಿಗ್ರೋ ವೇಟರ್ ಜನರಿಗೆ ಬರೋಬ್ಬರಿ ತರಬೇತಿ ಕೊಟ್ಟು ಕೋರಸ್ ಹಾಡಿಸಿದ್ದ. ನಕ್ಕೂ ನಕ್ಕೂ ಸಾಕಾಗಿತ್ತು. ಹಿಂದಿ ಹಾಡಿಗೆ ಕರಿಯರ ಕೋರಸ್. ಹುಚ್ಚೆದ್ದು ಹೋಗಿದ್ದ ಮಹನೀಯನೊಬ್ಬ ಅಂದು ಕರಿಯರ ಮೇಲೂ ನೋಟಿನ ಮಳೆಗರೆದುಬಿಟ್ಟಿದ್ದ. ಕರಿಯ ವೇಟರುಗಳಿಗೆ ದೊಡ್ಡ ಮಟ್ಟದ ಟಿಪ್ಪು!

ಹೀಗೆಲ್ಲ ಇದ್ದಾಗ ಆವತ್ತು ಒಬ್ಬ ಕರಿಯ ಬಂದಿದ್ದನ್ನು ಗಮನಿಸಿದೆ. ಕರಿಯ, ಅದೂ ಗಿರಾಕಿಯಾಗಿ ಬಂದಿದ್ದ ಅಂದ ಮೇಲೆ ಅದು ದೊಡ್ಡ ಮಾತೇ. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ. ಬಂದ ಕರಿಯ ಮೊತ್ತ ಮೊದಲ ಸಾಲಿನಲ್ಲಿದ್ದ  reserved for high rollers ಟೇಬಲ್ ಮೇಲೆ ಹೋಗಿ ಕೂತ. ದೊಡ್ಡವರ ಜೊತೆಗೇ ಬಂದಿದ್ದ. ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಯಾರು ಬಂದರೂ ಎದ್ದೋಗಿ ಮಾತಾಡಿಸದ ನಮ್ಮ ಮಾಲೀಕರೂ ಸಹ ಎದ್ದು, ಹಾಕಿದ್ದ ಎಣ್ಣೆ ಜಾಸ್ತಿಯಾಗಿದ್ದಕ್ಕೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಆಚೆ ಈಚೆ ಒಲಿದು, ಸುಧಾರಿಕೊಂಡು, ಅವನಿದ್ದ ಟೇಬಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಿ, ಕೈಕುಲುಕಿ, ಭಾರಿ ಆತ್ಮೀಯತೆಯಿಂದ 'ಜಾಂಬೋ! ಹಬಾರಿ ಗಾನಿ?' ಅಂತ ಸ್ವಾಹಿಲಿಯಲ್ಲಿ ಮಾತಾಡಿಸಿ ಬಂದಿದ್ದರು. 'ಜಾಂಬೋ! ಹಬಾರಿ ಗಾನಿ?' ಅಂದರೆ Hello, How are you? ಅಂತ ಅರ್ಥ. ಅಷ್ಟು ಸ್ವಾಹಿಲಿ ಭಾಷೆ ನಾವೂ ಕಲಿತಿದ್ದೆವು. ಅಲ್ಲಿದ್ದಾಗ ಇನ್ನೂ ಜಾಸ್ತಿಯೇ ಬರುತ್ತಿತ್ತು ಬಿಡಿ. ಯಾಕೆಂದರೆ ಅಲ್ಲಿನ ಕರುಪರಿಗೆ ಬೇರೆ ಭಾಷೆ ಬಂದರೆ ತಾನೇ?

ಬಂದಿದ್ದ ನಿಗ್ರೋ ಸ್ಪೆಷಲ್ ಆಗಿದ್ದ. ದುಬಾರಿ ಸೂಟ್ ಧರಿಸಿದ್ದ. ದುಬಾರಿ ಫೆಲ್ಟ್ ಹ್ಯಾಟ್ ಹಾಕಿದ್ದ. ರಾತ್ರಿಯಾದರೂ ಕೂಲಿಂಗ್ ಗ್ಲಾಸ್ ಹಾಕಿದ್ದ. ಗಿಡ್ಡನಾಗಿ, ಧಪ್ಪ ಇದ್ದ. ತಲೆ ನುಣ್ಣಗೆ ಬೋಳಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದ. ನೋಡಿದರೆ ನಮ್ಮ ಕನ್ನಡ ನಟ ಬುಲೆಟ್ ಪ್ರಕಾಶರ ಅಣ್ಣ ಇದ್ದಂಗೆ ಇದ್ದ. ಒಳ್ಳೆ ಕಪ್ಪು ನೀರಾನೆ ತರಹ.

ಕನ್ನಡ ಹಾಸ್ಯ ನಟ ಬುಲೆಟ್ ಪ್ರಕಾಶ್. ಇಂತಹ ನೀಗ್ರೋ ಮನುಷ್ಯನನ್ನು ಊಹೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಿ. ಹಾಗಿದ್ದ ಆವತ್ತು ಬಂದವ.

ಬಂದ ಕರಿಯನಿಗೆ ಅಂತ ದುಬಾರಿ ಎಣ್ಣೆ, ಸ್ಪೆಷಲ್ ಖಾನಾ ಎಲ್ಲ ಬಂದೂ ಬಂದೂ ಟೇಬಲ್ ತುಂಬತೊಡಗಿತು. ಹಾಡುತ್ತಿದ್ದವರಿಗೆ, ಕುಣಿಯುತ್ತಿರುವವರಿಗೆ ಏನೋ ಸ್ಪೆಷಲ್ ಮೆಸೇಜ್ ಹೋಯಿತು. ಅವರು ಮತ್ತೂ ದಬಾಯಿಸಿ ಕುಣಿಯತೊಡಗಿದರು. ರೊಕ್ಕದ ಮಳೆ ಸುರಿಯಿತು. ಗುಜರಾತಿಯೊಬ್ಬ ನೀರಾನೆಯಂತಹ ಕರಿಯನ ತಲೆ ಮೇಲೆ ನೋಟುಗಳನ್ನು ನಿವಾಳಿಸಿ ನಿವಾಳಿಸಿ, ನರ್ತಕಿ ಮೇಲೆ ತೂರಿದ. ಕರಿಯ ಫುಲ್ ಖುಷ್ ಆಗಿ, ಹೆ! ಹೆ! ಅಂತ ದೊಡ್ಡ ನಿಗ್ರೋ ನಗೆ ನಕ್ಕ. ಕರಿಯನ ಬಿಳಿಯ ಹಲ್ಲು ಕಣ್ಣು ಕೋರೈಸುವಂತೆ ಫ್ಲಾಶ್ ಆಯಿತು. ಕರಿಯ ಗುಜರಾತಿಯ ಕೈಗೆ ಕೈ ಅಪ್ಪಳಿಸಿ, ಖುಷಿ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದ.

ಒಬ್ಬ ಕರಿಯನಿಗೆ ಇಷ್ಟೆಲ್ಲ ಮೆಹಮಾನ್ ನವಾಜಿ, ಸತ್ಕಾರ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಅಂದ ಮೇಲೆ ಈ ನಿಗ್ರೋ ಯಾರೋ ದೊಡ್ಡ ಕುಳವೇ ಇರಬೇಕು. ಯಾರೋ ಏನೋ?

ಸುಮಾರು ಮುಕ್ಕಾಲು ಘಂಟೆ ಆದ ಮೇಲೆ ಕರಿಯ ಮತ್ತು ಅವನನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಬಂದವರು ಎದ್ದು ಹೊರಟರು. ಅವರೇನು ನಮ್ಮ ಹಾಗೆ ದರಿದ್ರ ನೌಕರಿ ಮಾಡುವವರೇ ಒಂದೇ ಕಡೆ ಗೂಟ ಹೊಡೆದುಕೊಂಡು ಕೂಡಲಿಕ್ಕೆ? ಹತ್ತಾರು ಪಬ್ಬು, ಕ್ಲಬ್ಬು ಅಂತೆಲ್ಲ ಹೋಗಿ ರೊಕ್ಕಾ ಉಡಾಯಿಸುತ್ತಾರೆ. ನಮಗೆ ರೊಕ್ಕ ಉಳಿಸುವದು ಹೇಗೆ ಅಂತ ಚಿಂತೆ. ಅವರಿಗೆ ರೊಕ್ಕ  ಉಡಾಯಿಸುವದು ಹೇಗೆ ಅಂತ ಚಿಂತೆ. ಅಜ್ಜಿಗೆ ಅರಿವೆ ಚಿಂತೆ. ಮಮ್ಮಗಳಿಗೆ ಮಿಂಡನ ಚಿಂತೆ. ಸೇಮ್ ಹಾಗೆ.

ಈ ಕಡೆ ನಮ್ಮ ಸಾಹೇಬರೂ ಕೂತಿದ್ದರಲ್ಲ. ಕರಿಯ ಮತ್ತು ಇತರರು ಎದ್ದು ಹೊರಟಾಗ ನಮ್ಮ ಟೇಬಲ್ ಮುಂದೆ ಸಹ ಒಂದು ಕ್ಷಣ ನಿಂತರು. ನಮ್ಮ ಟೇಬಲ್ ಮೇಲಿದ್ದ ಸಾಹೇಬರು, ಅವರ ಸೋದರ ಇತ್ಯಾದಿಗಳ ಕೈಕುಲುಕಿದರು. ಮತ್ತೆ ನಾವೂ ಒಂದು ನಾಕು ಜನ ಆಫ್ರಿಕಾದಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಲು ಬಂದ ಕೂಲಿ ಜನರ ಮಾದರಿಯ ಜನ ಸಹಿತ ಇದ್ದೆವು ನೋಡಿ. ನಮ್ಮ  ಕೈಕುಲುಕದೇ ಹೋದರೆ ಅದು ಸರಿಯಾಗೋದಿಲ್ಲ ಅಂತ ಹೇಳಿ ನಮ್ಮದೂ ಕೈ ಎಲ್ಲರೂ ಕುಲುಕಿದರು. ಕೊನೆಗೆ ಕೈಕುಲುಕಿದವನೇ ಆ ನೀರಾನೆ ಮಾದರಿಯ ಕರಿಯ ದಡಿಯ. ಅದ್ಯಾವ ನಮ್ನಿ ಕೈಕುಲುಕಿದ ಅಂತೀನಿ! ಉಕ್ಕಿನ ಇಕ್ಕುಳದಲ್ಲಿ ಕೈ ಇಟ್ಟು ಅಡಚಿ ಅದುಮಿದಂತಾಯಿತು. ಸೈಜಿಗೆ ತಕ್ಕ ಶಕ್ತಿ ಆ ದಡಿಯಾ ಕರಿಯಾ ನನ್ಮಗಂದು. ಹೊಟ್ಟೆಗೆ ಏನು ತಿಂತಾರೋ? ದನಾ ಅದು ಇದು ಅಂತ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದೆಲ್ಲ ಪ್ರಾಣಿ ತಿಂದೂ ತಿಂದೂ ದೈತ್ಯ ಶಕ್ತಿ ಕಪ್ಪು ಸೂಳೆಮಕ್ಕಳಿಗೆ, ಅಂತ ಅಂದುಕೊಂಡೆ.

ಅವರೆಲ್ಲ ಹೋದ ಮೇಲೆ ನಮ್ಮ ಮಾಲೀಕರು ಮತ್ತೊಂದು ರೌಂಡ್ ಎಣ್ಣೆಗೆ ಆರ್ಡರ್ ಮಾಡಿದರು. ಕರಿಯ ಕೈಕುಲುಕಿದ ಶಾಕಿನಿಂದ, ನೋವಿನಿಂದ ಮಳ್ಳ ಮುಖ ಮಾಡಿ ಕೂತಿದ್ದ ನಮ್ಮನ್ನು ನೋಡಿ, 'ಯಾರು ಗೊತ್ತಾ ಅವನು?' ಅಂತ ಕೇಳಿದರು. ಅವರು ಕಂಪನಿ ಮಾಲೀಕರೇ ಆದರೂ ತುಂಬ ಸಿಂಪಲ್ ಮತ್ತು easy going. ಹಾಗಾಗಿ ನಮಗೂ ಸಲಿಗೆ. 'ರೀ ಬಾಸು, ಯಾರ್ರೀ ಆ ಪುಣ್ಯಾತ್ಮಾ? ಯಪ್ಪಾ! ಶೇಕ್ ಹ್ಯಾಂಡ್ ಮಾಡೋ ಅಬ್ಬರದಲ್ಲಿ ಕೈ ಮುರಿದು ಹೋಗೋ ಹಾಗೆ ಕೈ ಅದುಮಿಬಿಟ್ಟ!' ಅಂದೆ. ಮಾಲೀಕರು ತಟ್ಟಿ ತಟ್ಟಿ ನಕ್ಕರು. 'ಅವನು ಯಾರು ಗೊತ್ತಾ? ಮಕಪ್ಪನ ಮಗ,' ಅಂದು ಬಿಟ್ಟರು. 'ಯಾವ ಅಪ್ಪನ ಮಗ ಆದ್ರೆ ನಮಗೇನ್ರೀ? ಅವನೇನು ಮನುಷ್ಯಾ ಏನ್ರೀ?' ಅನ್ನೋ ಲುಕ್ ಕೊಟ್ಟೆ. ನನಗೆ ತಿಳಿಯಲಿಲ್ಲ ಅಂತ ಅವರಿಗೆ ತಿಳಿಯಿತು. 'ಏ! ಅವನು ಮಕಪ್ಪನ ಮಗ ಅಂದರೆ ಬೆಂಜಾಮಿನ್ ಮಕಪ್ಪನ ಮಗ. ಬೆಂಜಾಮಿನ್ ಮಕಪ್ಪ ಗೊತ್ತಲ್ಲ? ಟಾಂಜಾನಿಯಾದ ಅಧ್ಯಕ್ಷ. ಮೊನ್ನೆ ಮಾತ್ರ ಹೊಸದಾಗಿ ಆರಿಸಿಬಂದವನು. ಈಗ ಗೊತ್ತಾಯಿತಾ ಯಾರು ಅಂತ???' ಅಂತ ದೊಡ್ಡ ಬಾಂಬನ್ನೇ ಹಾಕಿ ಬಿಟ್ಟರು.

ಅಂದಿನ ಟಾಂಜಾನಿಯಾದ ಅಧ್ಯಕ್ಷ ಬೆಂಜಾಮಿನ್ ಮಕಾಪಾ. ಮಗನೂ ಸುಮಾರು ಹೀಗೆ ಇದ್ದ.

ಹ್ಯಾಂ???!!! ಅಂತ ಬಾಯಿ ಮತ್ತೊಂದು ಬಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಕೂಡೋ ಬಾರಿ ಈಗ ನಮ್ಮದು ಮತ್ತು ಅಲ್ಲಿದ್ದ ಇತರೇ ಕೂಲಿಗಳದ್ದು. ನಾವಿದ್ದ ಲೈವ್ ಬ್ಯಾಂಡಿಗೇ ಬಂದು, ಎಲ್ಲ್ಲ ಮೇಜವಾನಿ ಸ್ವೀಕರಿಸಿ, ಹೋಗೋವಾಗ ಕೈಕುಲುಕಿ ಹೋದವನು ದೇಶದ ಅಧ್ಯಕ್ಷನ ಮಗನೇ??? ಅಲಲಲಲಾ!!! ಇದು ಭಾರೀ ಆಯಿತು. ಭಾರತದಲ್ಲಿದ್ದಾಗ ನಮಗೆ ಕೆಲವೊಂದು MLA, MP ಗಳು, ಅದೂ ತಂದೆಯವರಿಗೆ ಗೊತ್ತಿತ್ತು, ಅಂತ ನಮಗೂ ಗೊತ್ತಿತ್ತು ಅಷ್ಟೇ. ಅದೂ ನಮಸ್ಕಾರ ಹೊಡೆಯೋ ಪರಿಚಯ ಅಷ್ಟೇ. ಯಾರೂ ದೊಡ್ಡ ಮಂದಿ  ಹೀಗೆ ಕೈಕುಲುಕಿ ಹೋಗಿದ್ದು ಎಲ್ಲ ಇಲ್ಲವೇ ಇಲ್ಲ. ಇದೇ ಮೊದಲ ಸಲ. ಊಟ ಗೀಟ ಮುಗಿಸಿ, ಕೈ ಪೈ ತೊಳೆದುಕೊಂಡು ಕೂತಿದ್ದೇ ಒಳ್ಳೆಯದಾಯಿತು. ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ದೇಶದ ಅಧ್ಯಕ್ಷನ ಮಗನಿಂದ ಕೈ ಕುಲುಕಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ, ಕೈ crush ಮಾಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಮಹಾ ಸೌಭಾಗ್ಯದಿಂದ ವಂಚಿತರಾಗಿಬಿಡುತ್ತಿದ್ದೆವು.

ಆಮೇಲೆ ಗೊತ್ತಾಯಿತು ಅದೆಲ್ಲ ಅಲ್ಲಿನ ಬಿಸಿನೆಸ್ ಮಾಡೋ ಜನ ಮಾಡುವ ಖಾಯಂ ಕೆಲಸ ಅಂತ. ಅಲ್ಲಿನ ಕರಿಯರು ಪೂರ್ತಿ ಕರಪ್ಟ್ ಆಗಲು ನಮ್ಮವರೇ ಕಾರಣವಂತೆ. ಅದಕ್ಕೇ ಉಗಾಂಡದ ಮಾಜಿ ಸರ್ವಾಧಿಕಾರಿ ತಲೆ ಕೆಟ್ಟ ಹುಚ್ಚ ಇದಿ ಅಮೀನ್ ಎಲ್ಲ ಭಾರತೀಯ ಮೂಲದ ಜನರನ್ನು ಓಡಿಸಿದ್ದ. ಎರಡೂ ಕೈ ಕೂಡಿದರೆ ಮಾತ್ರ ಚಪ್ಪಾಳೆ. ಕರಿಯರಿಗೆ ಬಿಟ್ಟಿ ದುಡ್ಡು ಬೇಕು. ಗುಜರಾತಿ ಮಂದಿಗೆ ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡ ಮಟ್ಟದ ದಂಧೆ, ಅದಕ್ಕೂ ದೊಡ್ಡ ಮಟ್ಟದ ಫಾಯಿದೆ ಆದರೆ ಆಯಿತು. ಅದರ ಸಲುವಾಗಿ ಅವರು ಅಧ್ಯಕ್ಷನ ಮಗನ ತಲೆ ಹಿಡಿದು, ಅಮೃತಾಂಜನ ತಿಕ್ಕಲೂ ರೆಡಿ. ಅದೆಲ್ಲ ಕಾರ್ನಾಮೆಗಳ ರೋಚಕ ವಿವರಗಳನ್ನು ಬರೆಯುತ್ತ ಕುಳಿತರೆ ಪುಸ್ತಕ ತುಂಬಿಸಬಹುದು. ಹಾಗಿವೆ ಪೂರ್ವ ಆಫ್ರಿಕಾದ corruption ಕಾರ್ನಾಮೆಗಳು.

ಅದೇ ಕೊನೆ. ನಂತರ ಮೂರ್ನಾಕು ಬಾರಿ ಅಲ್ಲೇ ಹೋದರೂ ಅಂತಹ ದೊಡ್ಡ ವ್ಯಕ್ತಿಯಾರೂ ಕಂಡು ಬರಲಿಲ್ಲ. ಸದಾ ಲೈವ್ ಬ್ಯಾಂಡ್ ನಲ್ಲಿ ಕಂಡು, ಅಲ್ಲೇ ಪರಿಚಯವಾಗಿ, 'ಕೇಮ್ ಛೋ? ಬದ್ದೂ ಬರಾಬರ್?' (ಹೇಗಿದ್ದೀರಿ? ಎಲ್ಲ ಆರಾಮ್?) ಅಂತ ಸಹಜವಾಗಿ ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದ ಗುಜರಾತಿಗಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟರೆ ಮತ್ತೆ ಯಾರೂ ದೊಡ್ಡ ಕರಿ ಮನುಷ್ಯ, ಬಿಳಿ ಮನುಷ್ಯ ಇತ್ಯಾದಿ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ.

ನೋಡ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಒಂದು ವರ್ಷ ಮುಗಿದೇ ಹೋಯಿತು. ಅಲ್ಲಿ ಲೈಫು ಮಸ್ತಾಗಿದ್ದರೂ ಅಷ್ಟು ಕೆಲಸದ ತೃಪ್ತಿ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಮತ್ತೆ ಅದು ೧೯೯೬ ಟೈಮ್. ಅಮೇರಿಕಾದಲ್ಲಿ IT boom ಎಂಬ ಹುಚ್ಚು ಮುಂಡೆ ಮದುವೆ ಶುರುವಾಗಿತ್ತು. ಆ ಹುಚ್ಚು ಮುಂಡೆ ಮದುವೆಯಲ್ಲಿ ದಂಡಿಯಾಗಿ ಉಂಡವರೇ ಜಾಣರು. 'ಜಾವಾ ಬರ್ತದೆ ಏನು?' ಅಂತ ಕೇಳಿದರೆ, 'ಜಾವಾ ಇಲ್ಲ ಸಾರ್. ಆದ್ರೆ ಯೆಜಡೀ ಬೈಕ್ ಹೊಡೆದ ಅನುಭವ ಇದೆ' ಅಂತ ಅಸಂಬದ್ಧ ಉತ್ತರ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದ, ಹಶಿ ದಡ್ಡ, ಕಾಂಜಿ ಪೀಂಜಿ IT ಕೂಲಿಗಳೆಲ್ಲ ಅಮೇರಿಕಾಗೆ ಹಾರಿ, ಝಣ ಝಣ ಅಂತ ಡಾಲರ್ ಎಣಿಸುತ್ತಿದ್ದರೆ ನಾವು ಇಲ್ಲಿ ಪೂರ್ವ ಆಫ್ರಿಕಾದಲ್ಲಿ ಕೂತು ಏನು ಮಾಡೋಣ? ಅಷ್ಟರವರೆಗೆ at least ಮೂರು ವರ್ಷದ ಅನುಭವ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಅಮೇರಿಕಾಗೆ ಹೋಗಲು ಅಷ್ಟು ಮಿನಿಮಂ ಬೇಕು ಅಂತ ಗೊತ್ತಾಗಿದ್ದಕ್ಕೆ ಆಫ್ರಿಕಾಗೆ ಬಂದಿದ್ದಾಗಿತ್ತು. ಅಮೇರಿಕಾದಷ್ಟು ಅಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಸುಮಾರು ರೊಕ್ಕ ಅಂತೂ ಮಾಡಬಹದು ಅಂತ ಬಂದಿದ್ದು ಸರಿಯೇ ಇತ್ತು. ಆದರೆ ಅಲ್ಲೇ ಉಳಿಯುವದು ಅಷ್ಟು ಲೈಕ್ ಆಗಲಿಲ್ಲ. ಅತಿ ಉತ್ತಮ ಅಲ್ಲಿನ ಗುಜರಾತಿ ಗೆಳೆಯರಿದ್ದರು. tension ಇಲ್ಲದ ಲೈಫ್ ಆರಾಮಾಗಿತ್ತು. ಆದ್ರೆ ಅದು ಏನೋ ಅಂತಾರಲ್ಲ, ಇದ್ದುದೆಲ್ಲವ ಬಿಟ್ಟು, ಅನ್ನೋ ಹಾಗೆ ಟಾಂಜಾನಿಯಾ ಬಿಟ್ಟು ಬಂದಾಯಿತು. ನಂತರ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದು. ಆದರೆ ಅಲ್ಲಿ ಕಳೆದ ಒಂದು ವರ್ಷ ನೆನಪಿಸಿಕೊಂಡರೆ ಇವತ್ತಿಗೂ ಹ್ಯಾಪಿ, ಹ್ಯಾಪಿ! ಅಷ್ಟೊಂದು ಮಸ್ತ ಇತ್ತು. ಒಂದೇ ವರ್ಷ ಇದ್ದಿದ್ದು. ಆದರೆ ನೂರು ಬ್ಲಾಗ್ ಪೋಸ್ಟ್ ಬರೆಯಬಹುದು. ಅಷ್ಟೊಂದು ಹೊಸ ಹೊಸ, ಚಿತ್ರ ವಿಚಿತ್ರ ಅನುಭವಗಳು.

ಲೈವ್ ಬ್ಯಾಂಡ್ ನರ್ತಕಿ ಒಬ್ಬಳ ಕುರಿತ ಬಂದ ಒಂದು ಮನೋಜ್ಞ ಚಿತ್ರ 'ಚಾಂದಿನಿ ಬಾರ್'. ಸೂಪರ್ ನಿರ್ದೇಶಕ ಮಧುರ ಭಂಡಾರ್ಕರ್ ಮಾಡಿದ ಚಿತ್ರಗಳಲ್ಲೇ ಅತ್ಯುತ್ತಮ ಚಿತ್ರ. ಅದನ್ನು ನೋಡಿ ಬಿಟ್ಟರೆ ಲೈವ್ ಬ್ಯಾಂಡ್ ಕರ್ಮಚಾರಿಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ಮರುಕ, ಕರುಣೆ ಎಲ್ಲ ಮೂಡಿ, ಕೊನೆಯ ದೃಶ್ಯದಲ್ಲಂತೂ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ನೀರೇ ಬಂದು ಬಿಡುವಷ್ಟು ಮನ ಕಲಕುವ ಚಿತ್ರ. ಅದನ್ನು ನೋಡಿದಾಗೆಲ್ಲ ಟಾಂಜಾನಿಯಾದ ಲೈವ್ ಬ್ಯಾಂಡ್ ನೆನಪಾಗುತ್ತದೆ. ಅಲ್ಲಿ ಹಾಡಿದ್ದ, ಕುಣಿದಿದ್ದ ಕಲಾವಿದರ ಹಿಂದೆ ಕೂಡ ಏನೇನು ಕಥೆಗಳಿದ್ದವೋ ಏನೋ? ಆದರೂ ಅವನ್ನೆಲ್ಲ ಬಚ್ಚಿಟ್ಟುಕೊಂಡು, ಪ್ರತಿ ರಾತ್ರಿ ಮೇಕ್ಅಪ್ ಮಾಡಿಕೊಂಡು, ಬಂದು ಕಾಸು ತೂರುವ ಮಂದಿಗೆ ಖುಷಿ ಕೊಡಲು ಅವರೆಲ್ಲ ಭರ್ಜರಿ ಹಾಡಿದ್ದೇ ಹಾಡಿದ್ದು, ದಬಾಯಿಸಿ ಕುಣಿದಿದ್ದೇ ಕುಣಿದಿದ್ದು. ಅವರೆಲ್ಲ ಎಲ್ಲೇ ಇರಲಿ ತಣ್ಣಗಿರಲಿ.

* ಅನೇಕ ಹಿಂದಿ ಚಿತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಲೈವ್ ಬ್ಯಾಂಡ್ ಹಾಡುಗಳು ಬಂದು ಹೋಗಿವೆ. ಅದ್ಭುತ ಅನ್ನಿಸುವಂತಹದ್ದು ಅಂದರೆ ೨೦೦೦ ರಲ್ಲಿ ರಿಲೀಸ್ ಆಗಿದ್ದ 'ಕುರುಕ್ಷೇತ್ರ' ಮೂವಿಯದು. ಕೆಳಗಿದೆ ನೋಡಿ. ರೌಡಿಗಳು, ರೊಕ್ಕದ ಮಳೆ ಎಲ್ಲ ಬರೋಬ್ಬರಿ ತೋರಿಸಿದ್ದಾರೆ.

* ಅದೇ ಮಾದರಿಯ ಇನ್ನೊಂದು ಹಾಡು 'ಆನ್' ಚಿತ್ರದ್ದು.